“ชะ ดา ด๊า ช่า ดา ด๊า ดา ฉันไม่เข้าใจ ฉันก็ไม่เข้าใจ ความหมายของคำว่าความรัก มันเป็นเช่นไร” ศรัญย์ชยาร้องเพลงฮึมฮัมอย่างอารมณ์ดีออกมาจากห้องน้ำ
“เพลงอะไรของคุณไม่เห็นเคยได้ยิน” เดรโกที่นั่งเพ่งหน้าจอโน้ตบุคอยู่แซวมาลอยๆ
“นาย อยู่เมืองนอก จะมารู้จักเพลงไทยทุกเพลงได้ไงเล่า” ที่จริงเพลงที่ก็ร้องส่งเดชไปนั่นแหละ
“มั่นใจแล้วเหรอว่าเป็นเพลง ฮ่าๆ ๆ ๆ ผมว่าคุณร้องเองมากกว่า เพราะเป็นเพลงจริงเขาคงไม่กล้าแต่งขาย เดี๋ยวขายไม่ออกกันพอดี 555”
“นี่ถ้าไม่อยากตายก็ เลิกเลี้ยงฟาร์มสุนัขไว้ในปาก แล้วไปอาบน้ำด้วย”
“นี่”
“อ๊ะ ๆ อย่ามาบอกว่าฉันไม่สุภาพนะจ๊ะ สุนัขจ้ะไม่ใช่หมา”หญิงสาวทำหน้ากวนๆ เน้นคำสุดท้ายชัดๆ อีกฝ่ายหันมาขบกรามกรอดๆ ใส่ เรียกเสียงหัวเราะคิกคักได้ทันที มือเรียวหยิบผ้าที่โพกหัวออกเขวี้ยงใส่คนที่ทำท่าจะเต้นแร้งเต้นกาอยู่อย่างกวนๆ
“ไปอาบน้ำเลย เหม็นเหงื่อ”
“เหม็นเหรอจ๊ะ งั้
