เทอรี่เปิดประตูร้านเดอะโมเมนโตเข้ามาจึงสวนกับลูกค้าซึ่งเป็นผู้หญิงมีอายุคนหนึ่งที่กำลังจะเดินออกจากร้าน เธอโค้งให้เทอรี่นิดหนึ่งเป็นเชิงทักทาย เขาจึงโค้งตอบตามมารยาท หลังจากประตูร้านปิดลงเทอรี่ก็เดินมาหาเธโอซึ่งยืนอยู่หลังโต๊ะเคาน์เตอร์กำลังเช็คยอดเงินในจอคอมพิวเตอร์ เขาเงยหน้ามองดูเทอรี่แต่กลับไม่เห็นเงาของคนคุ้นเคยอีกคนที่ควรจะมาด้วยกัน เขาจึงเอ่ยถามอีกฝ่ายอย่างสงสัย
“แล้วคุณเควินไม่ได้มาด้วยกันหรือครับ ทำไมมาคนเดียวล่ะ”
“หัวหน้าไปสอบปากคำอาร์ท ฮอบส์ที่สถานีตำรวจก็เลยให้ฉันมาหาเธอแทน”
“มีธุระอะไรก็ติดต่อทางออนไลน์ได้นี่ครับ สำคัญถึงขนาดต้องมาเองเลยหรือ”
ความสนใจของเทอรี่ไม่ได้อยู่ที่เธโอ เขากวาดสายตาสำรวจสินค้าทีละชิ้นผ่านตู้กระจกแต่ละตู้ในร้าน เธโอลอบสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายเงียบๆ ยังไม่ได้ทักท้วงอะไร เทอรี่คนนี้เป็นคนละเอียดอ่อนกว่าที่เคยแสดงออกให้เห็นภายนอก อาจจะเป็นนิสัยโดยทั่วไปของ
