"ต้องรัก" ฉันบอกไนท์ที่นอนหน้าบึ้งอยู่บนโซฟา
"ไม่เอา ไม่รัก ไนท์ไม่ชอบแมว" เขาพูดพร้อมทำสายตารังเกียจต้องรักของฉัน
"อย่ามาส่งสายตาแบบนั้นให้ลูกเดย์ เดย์ไม่ได้ให้ไนท์รัก แต่แมวเดย์ชื่อ ต้องรัก" ฉันหันไปจิกตาใส่และหันกลับหยอกเย้าเจ้าแมวน้อยที่ขนปุกปุยน่ารัก
"หายไปไหนมา ทำไมไม่กลับห้อง" ไนท์คงขี้เกียจเถียงหรือะไรไม่รู้นะ เขาลุกขึ้นนั่งและขยับตัวมากอดฉันจากทางด้านหลังพร้อมเปลี่ยนเรื่องคุย
"ไปเที่ยว"
"ไปกลับใคร นี่ไปขนาดไม่กลับห้องเลยเหรอ" น้ำเสียงเกี้ยวโกรธ แต่อ้อมแขนกลับโอบกอดฉันแน่น
ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ที่ไม่หย่าเพราะอะไร รักฉันบ้างไหมหรือแค่เคยชินที่เคยมีฉันคอยยอมตลอด
"ไนท์ทำอะไรเดย์ยังไม่ถาม แล้วตอนนี้เดย์จำเป็นต้องตอบคำถามไนท์ไหม" พูดจบก็ก้มลงมาฟัดลูกแมวอ้วนที่อยู่ตรงหน้า “ต้องรักน่ารักจังเลยลูก”
"น้อยใจว่ะ" เขาเงียบไปสักพักและพูดคำนี้ออกมาพร้อมจูบที่ต้นคอของฉัน
"เดย์ก็เคย" ฉันพูด
