บทที่ 2 กินชาบู
1706 คำ
บทที่ 2 กินชาบู
“บอสให้น้องมิ้นมาทำงาน คุณเอิร์ทช่วยดูแลน้องเขาด้วย น้องเขายังไม่มีประสบการณ์” ผู้เป็นนายบอก เอิร์ทก็ตาโต เด็กบอสหรือนี่
“ได้ค่ะ น้องมิ้นอีกสองวันเจอกัน เอาเบอร์น้องมิ้นมา พี่จะได้ติดต่อสะดวกๆ” สาวสองเอ่ย มินตรายิ้มชอบใจ ที่ชอบใจเพราะคนๆ นี้ไม่ยั่วยวนพ่อของเธอ เหมือนกับ 2 สาวนั่น หญิงสาวเลยยิ้มอย่างเต็มที่ไปให้
หนึ่งหนุ่มและสาวสองต่างก็ตาพร่ามัว กับรอยยิ้มหวานๆ นั่น
เจ้านายของเขา ถ้ามาเห็น จะเป็นยังไงนะ ทอมคิด เมื่อทั้งสองคนแลกเปลี่ยนเบอร์โทรและแอคเค้าท์ช่องทางการติดต่อไว้แล้ว ธนาก็ต้องพาลูกสาวกลับ
“คุณทอมผมต้องขอตัวนะครับ ผมต้องไปทำงานต่อ” บอกแล้วก็ลุกขึ้น
“เคครับ ค่อยเจอกันวันที่บอสมานะครับ” ทอมเอ่ยเมื่อเพื่อนของเจ้านายลุกขึ้นแล้ว
“เคครับ ปะลูกมิ้น” เอ่ยกับลูกสาว
“มิ้นไปนะคะ สวัสดีค่ะ” คนสวยยกมือไหว้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมๆ กับผู้เป็นพ่อ สายตา 2 คู่มองตาม ด้วยความรู้สึกแตกต่างกัน แต่ในความรู้สึกของทั้งคู่พอใจที่สาวสวยน่ารัก และรู้จักสัมมาคารวะ ถ้าผู้เป็นนายมาเจอ คงถูกใจ ทอมคิดอย่างมั่นใจ
วันเวลาผ่านไป มินตราทำงานอย่างมีความสุข แม้จะไม่เจอกับกฤษณ์เลยในช่วงเวลาสามอาทิตย์ ในช่วงแรกนั้นมีกำหนดจะกลับไทย แต่ก็ต้องเลื่อนไปเพราะงานทางดูไบมีปัญหา กฤษณ์เลยบินไปทางนั้น จนตอนนี้อีกไม่กี่วันจะสิ้นเดือนแล้ว เขาก็ยังไม่มีกำหนดกลับ
ปิ๊บๆๆ
แชทเด้งเข้ามา
“หือ ยัยแก้วส่งไรมาอ่ะ” มินตรากดดูแชทที่เพื่อนส่งมา
แก้ว หรือรัตนาเพื่อนสาวของเธอ เพื่อนรักนั้นหลังจากจบมหาวิทยาลัย เธอก็เข้าบริหารงานในค่ายมวยแทนพี่ชาย เธอเก่งด้านต่อยมวย เคยเป็นแชมป์มวยไทยสมัครเล่นด้วย
ถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะยังไง เธอก็ไปอยู่ดี
รัตนาให้เหตุผผล
คนสวยพิมพ์บอกเพื่อนไป
จบการติดต่อ มินตราก็นั่งทำงานต่อไป
17.00 น .
เลิกงานแล้ว พนักงานต่างทยอยกันออกมา ต่างคนต่างก็เตรียมตัวกลับบ้าน บางคนก็ไปเที่ยวต่อ ส่วนเธอจ้ำอ้าวไปที่สถานนีรถไฟฟ้า
“น้องมิ้นรีบจังเลย จะไปไหนคะ” พีชยาสาวสวยฝ่ายประชาสัมพันธ์คนที่ยิ้มหวานให้กับพ่อของเธอเอ่ยถาม มินตราหันไป แล้วก็ยิ้มตอบแบบหวานเยิ้ม
“มีนัดค่ะ ขอตัวนะคะ” พูดแล้วก็หันหลังกลับ แล้วรีบเดินไปที่สถานนีรถไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว
ร้านชาบูแถวบ้านมินตรา
“อื้มมม อร่อย” รัตนาว่า พลางคีบชิ้นปลาเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ แก้มพองๆ ออกมา ดูน่ารักมากๆ
“อื้อ อร่อยจริง ทำไมฉันไม่ยักกะรู้นะ ได้แต่ผ่านตลอดเลย” เห็นร้านเปิดมานานแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะเข้า แต่รอบหน้าและต่อๆ ไป เธอจะเป็นลูกค้าประจำแล้ว
เพื่อนรักต่างนั่งทานชาบูไป คุยกันไปอย่างออกรส จนกระทั่งผู้เป็นพ่อของมินตราโทรเข้ามามา
RRR
“ค่ะพ่อ” พูดไป ปากก็เคี้ยวหยับๆ ดูน่ารักน่าเอ็นดู
“ลูกมิ้นอยู่ไหน” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม
“ร้านชาบูค่ะพ่อ ร้านข้างๆ ซอยบ้านเรานี่เอง” เธอบอกกับพ่อ
“เค เดี๋ยวพ่อไป” วันนี้เขาเลิกงานค่ำ เพราะทอมโทรมาว่าผู้เป็นนายมาถึงเมืองไทยแล้วให้รอพบนายด้วยกัน ธนาเลยอยู่รอ
“เคค่ะพ่อ” วางสายจากพ่อแล้วเธอก็คีบกุ้งลงไปลวกแล้วรีบเอาขึ้นมาแกะเปลือกกิน เนื้อกุ้งจะได้หวานๆ และอร่อย
“พ่อแกจะมาเหรอ” รัตนาถาม เธอไม่ค่อยถูกชะตากับพ่อของเพื่อนมากนัก
“อื้อ เดี๋ยวคงมา” มินตราบอก เธออยากให้เพื่อนเลิกเขม่นพ่อของเธอ แต่ไม่รู้จะทำยังไง รัตนาก็ยังคงไม่ชอบพ่อเธอ หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าทำไม เหตุใดเพื่อนรักถึงไม่ถูกชะตากับพ่อของเธอนัก หญิงสาวคิดอย่างปวดหัวใจ
“แกเลิกเขม่นพ่อฉันซักทีเหอะ ฉันผู้รักแกยิ่งชีพ แต่ก็รักพ่อสุดหัวใจ แกรู้ปะว่าฉันอ่ะโคตรปวดใจเลยที่เห็นแบบนี้” มินตราพูดความในใจที่แสนจะเจ็บปวดนี้ให้ผู้เป็นเพื่อนฟัง รัตนาเมื่อได้ฟังคำพูดของเพื่อน เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมา
อันที่จริงเขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอนะ แต่เผอิญที่เธอเห็นเขาคั่วนักศึกษาสาวเพื่อนร่วมคณะ เธอเลยพาลไม่ชอบก็เท่านั้นเอง
“นั่นก็พ่อ นี่ก็เพื่อน ฉันถามแกจริงนะ แกจะให้ฉันทำยังไง มันเสียใจมากไหมที่ต้องมายืนตรงกลางแบบนี้ ทั้งๆ ที่พ่อฉันก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้แกซักหน่อย” พูดอย่างน้อยใจ จนคนเป็นเพื่อนตกใจ ระล่ำระลักพูดขึ้น
“เฮ้ย แก ไอ้มิ้น แกอย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ดิวะ ฉันขอโทษนะ นะ นะ สัญญาเลยเอ้า ว่าต่อไปจะเลิกเขม่นพ่อแก นะ นะ แกอย่าทำหน้าเหมือนจะขาดใจตายอีกนะ ฉันขอโทษ” รัตนาเห็นสีหน้าของผู้เป็นเพื่อนเหมือนใกล้จะขาดใจตาย เธอต้องรีบกลั้นใจที่จะเลิกเขม่นพ่อของเพื่อน
“ฉันคงดีใจไม่ได้หรอกนะ ในเมื่อแกยังไม่ชอบพ่อฉันอยู่” งัดไม้ตายขึ้นมา ดูสิว่ามันจะทำยังไง
“โธ่แก เออๆ ก็ได้ๆ ฉันจะเลิกเขม่นพ่อแกแล้วจริงๆ แกไม่ต้องทำสีหน้าแบบนี้อีกนะ” รีบเอ่ย เพราะกลัวเพื่อนร้องไห้ มินตราขี้แยมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว อะไรนิดๆ หน่อย ดวงตากลมสวยก็จะมีน้ำมาเอ่อคลอ พร้อมที่จะไหลเสมอ ทำให้เธอเป็นห่วงเพื่อน กลัวเพื่อนต้องเสียใจและผิดหวัง
หารู้ไม่ ว่านั่นมันก็แค่มารยาของผู้เป็นเพื่อนรัก!
ธนาและทอมเดินเข้ามาด้านใน กฤษณ์คุยโทรศัพท์อยู่ที่รถ พวกเขาสองคนไม่ห่วงผู้เป็นนาย เพราะบอดี้การ์ดมีเป็นพรวน หนุ่มใหญ่เดินเข้ามาในร้านก็เห็นว่าผู้เป็นลูกอยู่กับรัตนา ดวงตาของหนุ่มใหญ่ลุกวาบขึ้น หัวใจพลันเต้นรัวเร็ว เขาชอบเพื่อนของลูกสาว ชอบความห้าวที่ไม่กลัวใคร และความน่ารักที่เป็นธรรมชาตินั้น ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอ แต่ หนุ่มใหญ่ก็สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบใจของสาวห้าวคนนี้ที่มีต่อเขา
“ลูกมิ้น” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นมา หญิงสาวก็หันไปหา พร้อมๆ กับยิ้มหวานส่งไปให้พ่อ และผู้เป็นเจ้านาย มินตรานั้นไม่รู้ว่าวันนี้กฤษณ์มาถึงเมืองไทยแล้ว และที่สำคัญ คนที่ตนเองอยากพบอยากเจอ เขาก็อยู่ที่นี่แล้วด้วย!
“พ่อ คุณทอม สวัสดีค่ะ” มินตราสวัสดีเจ้านาย ก่อนจะแนะนำให้เพื่อนรักรู้จักบ้าง
“คุณทอมคะ นี่เพื่อนมิ้นค่ะ ชื่อรัตนา หรือแก้ว แก้วนี่เจ้านายของฉัน” เธอแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ” ทั้งคู่ต่างยิ้มๆ ธนาเห็นเช่นนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอ่ยกับผู้เป็นลูกสาวของตน
“มิ้นทานไปเยอะยังลูก” เขาเองอยากกลับแล้ว
“มิ้นอิ่มแล้วค่ะ พ่อกับคุณทอมทานไรกันมายังคะ” คนสวยถามเจ้านายและผู้เป็นพ่อ
“ยังเลยลูก พ่อหิว อยากกินฝีมือต้มยำกุ้งของหนู แต่มิ้นอิ่มแล้ว พ่อก็ซื้อเตี๋ยวเอาก็ได้” พูดอย่างน่าสงสาร ทำให้ทอมมองอย่างขำๆ อ้อนลูกได้น่ารักดี เจ้านายเขายังไม่เห็นโหมดนี้สินะ ทอมยิ้มๆ แต่รัตนาอดแปลกใจไม่ได้ ที่พ่อของเพื่อนมีอารมณ์แบบนี้ด้วย เธอจึงเผลอมองหนุ่มใหญ่ตาไม่กะพริบ
“งั้นคิดตังค์เหอะแก้ว ฉันจะกลับบ้านแล้ว จะได้ไปทำต้มยำกุ้งให้พ่อกิน” คนสวยพูด รัตนาสะดุ้ง ที่เธอเผลอมองพ่อของเพื่อนตั้งแต่ตอนไหน เธอก็ไม่รู้ เมื่อรู้สึกตัว เธอจึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“เอาดิ” พูดสั้นๆ
“เดี๋ยวผมจ่ายให้” ทอมบอก มินตราตกใจ ไม่ได้กินด้วย จะมาจ่ายให้ทำไม
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณทอมไม่ได้มากินด้วย แล้วจะมาจ่ายให้ได้ไงคะ” เธอพูด แต่ทอมส่ายหน้า พลางบอก
“ไม่ได้กินชาบูด้วย แต่จะไปกินต้มยำที่บ้านไงครับ พรุ่งนี้วันเสาร์ บริษัทหยุด พวกเราจะไปล่องแก่งที่นครนายก ผมจะพักที่บ้านของน้องมิ้นด้วย” เจ้านายบอก หญิงสาวพยักหน้า พรุ่งนี้ไปล่องแก่งเหรอ ดีจัง มินตราหันไปหาเพื่อนสาว รัตนาก็ยักไหล่ให้
“หนูแก้วไปด้วยกันสิ มิ้นจะได้มีเพื่อน” ธนาชวน ทอมพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย รัตนาลังเล จะไปดีไหมนะ
“แกไม่อยากไปเหรอ” คนสวยอ้อนเพื่อน พลางทำตาละห้อย น้ำตาเจียนจะหยด พอรัตนาเห็นว่าเพื่อนของตนจะร้องไห้ ก็รีบตอบรับไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เห้ยยยย แกๆ ไปๆ ฉันไป แกอย่าร้องไห้นะ” รีบเข้ามาโอ๋เพื่อนทันที ผู้เป็นพ่อก็ได้แต่อึ้ง ที่ลูกสาวของตนเล่นใหญ่จริงๆ ส่วนทอมมองดูพนักงานของตนด้วยสายตาเอ็นดูอย่างหนัก น่ารักแบบนี้ ถ้าใครมาเจอคงอดหลงรักไม่ได้แน่
ทอมเช็คบิลเสร็จ ทุกๆ คนก็เดินออกจากร้าน เพื่อที่จะไปที่บ้านของธนาต่อ
- ผู้เขียน
