“ท่านพ่อ...ข้าปวดเหลือเกินข้าจะตายแล้ว”
จ้าวเยี่ยนฟางท้องแก่จนถึงเวลาคลอดนางเจ็บปวดแสนสาหัส ทั้งเจ็บทั้งแค้นใจเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย ท่านมหาเศรษฐีรู้สึกแค้นใจเสียใจไม่น้อยกว่าบุตรสาวของเขาคนที่เขาไว้ใจที่สุดได้ทำลายบุตรสาวที่เขารักและทนุถนอมดังไข่ในหินป้ายประกาศตามหาฟางหรูไปทั่วแต่ไม่เจอแม้แต่เงา เด็กผู้หญิงได้คลอดออกมามีผิวที่ขาวดุจหิมะ กลิ่นกายที่หอม ริมฝีปากแดงฉ่ำ นางมีใบหน้าเหมือนกับเขาไม่มีผิด
“ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนักกลิ่นคาวเลือดไม่มีติดหลงเหลืออยู่บนกายของเด็กน้อยผู้นี้เลย มีกลิ่นที่หอมดั่งดอกไม้”
หมอตำแยทำคลอด...ที่ทำคลอดเด็กมานับไม่ถ้วนรู้สึกแปลกใจ จ้าวเยี่ยนฟางเมื่อเห็นหน้าบุตรสาวของตนเอง นางหลงรัก และเอ็นดูเด็กน้อยจนลืมเขาคนนั้นไปเสียสนิท ความรักของแม่ที่มีต่อบุตร ความรักที่บริสุทธิ์ นางได้ตั้งชื่อบุตรสาวของนางว่า ฟางเหนียง ซึ่งแปลว่าหญิงสาวที่มีกลิ่นกายหอม
