บทที่ 17
“ไม่! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่อยากฟัง คนบ้า คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณเล่าเรื่องพวกนี้โดยไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง หยาบคายที่สุด” ก่อนที่เขาจะเล่าจนเห็นภาพมากกว่านี้ เธอก็โวยวายขึ้นมาอีก
“ใครว่าไม่รู้สึก แบบนี้เขาเรียกว่ายิ่งกว่ารู้สึกซะอีก” ไม่พูดเปล่า แต่เขาจับมือเธอที่กุมเอาไว้ในตอนแรกไปวางที่หน้าขาของตัวเองด้วย
“อุ๊ย! คนบ้า คุณมันโรคจิต อุบาทว์ที่สุด” เธอชักมือกลับราวต้องของร้อน
“วันนั้นไม่เห็นพูดแบบนี้นี่” เขายักไหล่ ไม่ได้เดือดร้อนกับท่าทีของเธอเลยสักนิด
“คนเลว หยุดพูดไปเลย ฉันไม่อยากฟัง ถ้าวันนั้นคุณไม่ล่อลวงฉัน ทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้” เธอต่อว่าเขาด้วยความเจ็บใจ
“การที่เธอเข้าไปหาฉันถึงห้อง แก้ผ้ายั่วฉัน แล้วก็ยัง…เปิดรับฉันทุกท่วงท่าแบบนั้นเนี่ยนะเรียกว่าล่อลวง” เธอแทบอยากจะกระโจนไปข่วนหน้าเขา แต่เพราะร่างกายไม่เอื้ออำนวย สุดท้ายก็เลยได้แค่คิด
“ก็ถ้าคุณไม่มักมาก คิดแต
