บทที่ 11
“อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากให้ฉันโยนเธอลงไป” เหมือนจะได้ผลชะงัด เธอยอมหยุด ก็ใครจะกล้าเสี่ยงกับผู้ชายอารมณ์แปรปรวนคนนี้ล่ะ ขืนถูกโยนลงไป ไม่เอวหักก็สะโพกเดาะ ตอนนี้แค่เท้าแพลงอย่างเดียว เธอก็จะแย่อยู่แล้ว
“อุ๊ย! อย่าค่ะ” เธอรีบจับแขนเขาเอาไว้ เพราะทันทีที่วางเธอลงบนโซฟา เขาก็เลื่อนตัวลงมานั่งด้านล่าง อีกทั้งยังจะจับข้อเท้าเธอขึ้นมาดูอีก แน่นอนว่ามันดูไม่เหมาะสม เมื่อเขาเป็นถึงประธานบริษัทที่ใครๆ ก็เกรงขาม จะมาจับข้อเท้าพนักงานเล็กๆ อย่างเธอได้ยังไง
“อยู่เฉยๆ” เสียงดุๆ ของเขาทำเธอหยุดชะงัก ยอมให้เขาจับได้ตามใจชอบ จากนั้นจึงลุกขึ้นไปหยิบยามาทาให้
“ขอบคุณค่ะ” เธอไหว้ขอบคุณ นึกไม่ถึงว่าท่านประธานที่งี่เง่าและเอาแต่ใจคนก่อนจะมีน้ำใจต่อเธอเช่นนี้
“อืม!” ก่อนจะกลับไปนั่งที่ตัวเองเพื่อทำงานต่อ เห็นดังนั้นคนที่กลายเป็นอากาศธาตุไปโดยปริยายเลยจะลุกกลับไปทำงานของตัวเองบ้าง
“จะไปไหน” เขาหันมาถ
