เช้าของอีกวัน
"อืม..." เสียงครางเบาๆออกมาจากลำคอก่อนที่ร่างบางจะขยับตัวไปมาเล็กน้อย เอาหน้าซุกไปกับหมอนใบนุ่มก่อนที่ดวงตากลมโตจะค่อยๆลืมขึ้นมาแล้วกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัส ก่อนที่จะทบทวนเรื่องต่างๆที่มันเกิดขึ้นกับเธอ และที่ทำให้อริญญาถึงกับรู้สึกปวดหนึบๆที่หัวใจเมื่อคิดถึงตอนที่เธอเห็นคลาสทิ้งตัวลงไปกับพื้น พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหมดสภาพเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเอาปืนจ่อที่หัว "เธอห้ามใจอ่อนให้ผู้ชายใจร้ายคนนั้นเด็ดขาดอริน"
"ยังเจ็บอยู่เลย" อริญญาบ่นอุบอิบในตอนที่ร่างบางเปลี่ยนท่านอนจากตะแคงมาเป็นนอนหงาย ก่อนที่จะทำใบหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกเจ็บตรงใจกลางความเป็นสาว
"หืม...เสื้อเหรอ?" อริญญาทำหน้าคิดร่างบางจำไม่ได้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน แต่ที่รู้ๆตอนที่เธอหลับเธอยังไม่มีเสื้อเชิ้ตสีขาวสวมใส่
"อืม...ทำไมปวดหัวจัง?" มือเรียวยกขึ้นมาคลึงที่ขมับใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นเหยเก เมื่อรู้สึกปวดจี๊ดๆตรงท
