ผีสาวที่ 5
สะใภ้ใหญ่ยอมพลีกาย
นอกคฤหาสน์ไม่ไกลมีกระท่อมไม้เก่าๆ กว่าจะเดินเข้ามาถึงต้องผ่านป่าหญ้ารกร้าง สองข้างฟากเต็มไปด้วยงูเงี้ยวเขี้ยวขอ หากแต่ฮูหยินสูงศักดิ์ชาติตระกูลดีผู้หนึ่งไม่กลัวแม้แต่น้อย นางกับกล้าหมอบคลานลงบนเศษไม้ใบหญ้า ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้บ่าวรับใช้ชราเชยชมอย่างง่ายดาย
“ตับๆ ตับๆ ตับๆ”
“อู้วว ฮูหยินน้อย ท่านดีจริงๆ เลยขอรับ”
“เจ้าไม่ต้องพูดมาก รีบๆ ทำให้เสร็จเถอะ แล้วอย่าลืมทำตามที่รับปากไว้”
พ่อบ้านหวังยิ้มเย็นในใจ มือประคองบั้นท้ายงามงอนหญิงสาว โน้มตัวกระแทกเข้าออกอย่างเมามัน
ขณะที่พ่อบ้านชรากระเด้าเอว เค้าก็คิดถึงเรื่องราวหนึ่งชั่วยามก่อนหน้านี้ ตอนนั้นตนกำลังสั่งให้พ่อครัวเตรียมอาหาร จู่ๆ ก็ถูกฮูหยินของคุณชายใหญ่ผู้นี้ เรียกให้ออกจากคฤหาสน์มา
หวังคุนใช้แซ่ตามผู้เป็นนาย อายุแปดขวบถูกขายเข้ามา อยู่จนกระทั่งหกสิบกว่า เรื่องน้อยใหญ่ในบ้านมีหรือจะเล็ดลอดสายตาเค้า เ
