บทที่ 7
710 คำ
"น้ำหนาว เธอเป็นอะไร"
"เธอไม่ต้องสนใจฉันตอนนี้ได้ไหม" น้ำหนาวกระซิบพูดกับข้าวฟ่างเบาๆ
"อะไรเข้าตาเธอหรือเปล่า" มันยิ่งทำให้ข้าวฟ่างสนใจเพื่อน เพราะเห็นว่าเอามือปิดบังใบหน้า แถมยังทำตาปริบๆ
"น้องๆ ทุกคน สวัสดีครับผม" ชายคนที่ถูกแนะนำว่าเป็นประธานรุ่นพี่ที่มารับน้องในวันนี้ กล่าวพูดขึ้นแล้วก็โค้งลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย
"ไหนรุ่นพี่คนนั้นบอกว่าพี่ประธานเป็นคนโหดไง แต่ดูรวมๆ แล้ว น่ารักกว่าใครเพื่อนเลยนะนั่น" เสียงรุ่นน้องที่นั่งอยู่ต่างก็พูดกัน
"น่ารักตายล่ะ" แต่มันก็ดังมาเข้าหูของน้ำหนาว
"เธอว่าอะไรนะ"
"เปล่าหรอก"
"ทำไมเธอถึงไม่มองดูรุ่นพี่ หล่อมากเลย" ข้าวฟ่างแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเพื่อนจะพยายามหลบมากกว่า
"เธอ..ไข่ตุ๋น" ที่น้ำหนาวรู้จักชื่อเพราะมองดูป้ายที่แขวนอยู่คอเพื่อน และเพื่อนคนนี้ก็นั่งอยู่ด้านหลังแถวต่อไป
"อะไร"
"เราเปลี่ยนที่นั่งกันไหม"
"ได้สิ" เพื่อนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังยอมเปลี่ยนให้ เพราะ...
พอขยับมานั่งด้านหน้าได้ คนที่ชื่อไข่ตุ๋นก็หยิบเอาเสื้อคลุมที่ยัดใส่กระเป๋าไว้ออกมาส่งให้กับน้ำหนาวที่นั่งอยู่ด้านหลัง
"อะไร"
"เอาปิดสะโพกเธอไว้สิ"
"ทำไม" น้ำหนาวเริ่มตกใจ คิดว่ากระโปรงแตกหรือเปล่า
"ฉันเห็นกระโปรงเธอเลอะ"
"ห๊าา?" น้ำหนาวรีบรับเสื้อคลุมนั้นมาก่อน ..ถึงว่ารู้สึกเหมือนมีอะไรไหลออกมาจากน้องสาว "แย่แล้วว จะมาอะไรวันนี้"
"น้องๆ ทุกคนช่วยลุกขึ้นมาแนะนำตัวทีละคนนะครับ ขอเป็นแถวแรกก่อนเลยนะ แนะนำแบบเร็วที่สุดนะครับ"
พอได้ยินแบบนั้น คนที่นั่งอยู่แถวหน้าคนแรกก็ลุกขึ้นแนะนำตัว ที่รุ่นพี่ให้ทำแบบนี้ เพราะอยากจะเห็นหน้ารุ่นน้องให้ชัดๆ
พอแถวแรกแนะนำตัวเสร็จก็ถึงคิวของแถวที่สอง
คนที่ 1 ลุกขึ้นแนะนำ แล้วก็รีบนั่งลง คนที่ 2 ลุกขึ้นแนะนำ แล้วก็รีบนั่งรอ จนถึงคนที่ 3 ที่ 4 ที่ 5
"น้องครับ" รุ่นพี่เห็นว่าคนที่ 6 ไม่ลุก
เธอจะลุกได้ยังไง แต่จำเป็นต้องได้ลุก ..น้ำหนาวเอาเสื้อตัวนั้นรัดเอวตัวเองไว้แล้วก็ลุกขึ้น
"น้ำหนาวค่ะ" หญิงสาวยังไม่ยืนเต็มที่เลยก็รีบนั่งลงก่อน
"???" พอได้ยินชื่อเท่านั้นแหละ รชตถึงกับหันกลับไปมองอีกครั้ง เพราะทีแรกไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไร
"เดี๋ยวก่อนสิคะน้อง น้องทำแบบนี้เหมือนไม่ไว้หน้าพวกพี่เลยนะ"
"คะ?" น้ำหนาวที่เพิ่งจะนั่งลงถึงกับทำอะไรไม่ถูก เมื่อรุ่นพี่ผู้หญิงเจาะจงมาที่เธอ
"ลุกขึ้นแนะนำตัวใหม่ค่ะ"
"นาเดียไม่เอาน่าา น้องกลัวหมดแล้วนั่น"
"แล้วทำไมต้องเอาผ้าคาดเอวไว้ด้วยล่ะ คิดว่าตัวเองเท่มากเลยเหรอคะ" นาเดียไม่สนใจคำทักท้วงของเพื่อน เพราะอยากจะให้รุ่นน้องเกรงขามตัวเอง
"ขอโทษค่ะเกิดเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย" จากที่พยายามทำตัวให้เล็กที่สุดแล้ว ตอนนี้กลับกลายว่าเธอเป็นจุดเด่นที่สุด
"ออกมาข้างนอกค่ะ"
"คะ?!" ได้ยินรุ่นพี่บอกแบบนั้น น้ำหนาวจำเป็นต้องได้ทำตาม
"งานเข้าแล้วไหมล่ะ" ไข่ตุ๋นหันไปพูดกับข้าวฟ่าง เพราะใครก็ดูออกว่าเธอคนนั้นถูกรุ่นพี่หมายหัวเข้าให้แล้ว
"ช่วยเอาผ้าที่คาดเอวอยู่ออกด้วยค่ะ แล้วคนอื่นก็แนะนำตัวต่อได้เลย" คนที่สั่งก็ยังคงเป็นนาเดีย
ที่รชตเงียบไปนั้น เพราะเขาคิดว่าจะไม่เจอผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว คิดว่าจะทิ้งเธอไว้ที่คอนโดจนถึงตอนที่ต้องได้เซ็นต์ใบหย่า ค่อยพบเจอกันอีกทีแล้วกัน แต่นี่มันเกิดอะไร?? ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว ต้องเป็นฝีมือของป้าเขาอีกเป็นแน่..ลงทุนกันขนาดนี้เลยเหรอ
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
