พูดไปก็เหมือนโอเวอร์ แต่ผมใจเต้นแรงจนนอนไม่หลับ สมองเอาแต่คิดถึงคำพูดของคุณตรีซ้ำไปซ้ำมา ถึงขนาดเก็บเอาไปฝันจนหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน
‘ถ้าอย่างนั้นเราสองคนก็ชอบกัน’
‘ฉันไม่ถือหรอกน่า ที่จะกินน้ำแก้วเดียวกับคนที่ตัวเองชอบ’
‘อนาคตของเรา ก็คือสถานะแฟนไง ฉันจะหามาให้หลังจากที่ฉันประสบความสำเร็จเรื่องงาน ตกลงไหม’
แล้วสิ่งที่แย่กว่าการนอนไม่หลับทั้งคืนก็คือ ผมตื่นสาย!
มันมายกมือยอมแพ้ในช่วงเช้ามืด ตอนที่ร่างกายอ่อนล้าเต็มทน ทำให้ผมหลับสนิท ตกใจตื่นอีกทีก็เกือบจะเจ็ดโมงเช้าเข้าไปแล้ว
ผมตาลีตาเหลือกลุกจากเตียง เรียกว่ากระโดดเลยก็ว่าได้ ผมวิ่งไปยังห้องคุณตรีเป็นอย่างแรก แม้ว่าจะยังไม่ได้จัดการตัวเอง
ผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอแสงสว่างและความว่างเปล่า
เวลานี้คุณตรีจะต้องกำลังแต่งตัวอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน
ผมไม่มีเวลาให้คิดมาก รีบวิ่งลงไปชั้นล่าง กำลังจะเลี้ยวไปยังห้องฟิตเนส แต่ก็ต้อ
