“ขับรถไหวไหมคะ ดาวขับให้ไหม”
ปลาดาวหันมาถามก่อนจะเดินมาถึงตัวรถ ผมพยักหน้าให้ เดินไปหยุดอยู่ด้านที่ไม่เคยนั่งเลยในชีวิต ปลาดาวเปิดประตูให้ ดันหลังให้ผมเข้าไปนั่งด้านใน เมื่อจัดแจงให้ผมนั่งเสร็จ เธอก็ปิดประตูเดินอ้อมไปนั่งอยู่หลังพวงมาลัย ยื่นมือมาขอกุญแจรถจากผม
“ขับไหวเหรอ เธอเองก็น่าจะเหนื่อย”
“ดาวเหนื่อยจริงค่ะ แต่ไม่ได้ป่วย ดาวขับไหว พี่จีบอกมาเลยว่าจะกินอะไร ข้าวต้มไหมคะ กินอะไรร้อนๆน่าจะดีกับอาการป่วย”
ใบหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้มสวย ดวงตาเป็นประกายฉายความห่วงใย ผมก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ผมไม่เคยทำตัวดีๆใส่ ไม่เคยทำอะไรที่ใกล้เคียงคำว่าดูแลเลย แล้วดูสิ่งที่เธอทำสิ ผมควรได้รับสิ่งนี้จากเธอด้วยเหรอ
“พี่จี! ปวดหัวมากเหรอคะ!”
“เปล่า … อยากกินข้าวต้มกุ้ง”
จำได้ว่าตอนป่วย แม่ชอบทำข้าวต้มกุ้งให้กิน แค่นึกอยากจะกินขึ้นมา ไม่คาดหวังอะไรหรอก เพราะข้าวต้มกุ้งมันทำให้อร่อยได้ยาก และน้อยร้
