ตอนที่ 8 ความจริง
1207 คำ
“ครับนาย ข้อมูลของนางนกต่อ” มาโคยื่นเอกสารข้อมูลที่ได้รับจากแม็คมา
“ขอบใจ ออกไปก่อน” มาเฟียหนุ่มสั่งให้ลูกน้องออกไปเพื่อจะได้อ่านข้อมูลของหญิงสาวได้ถนัด
นางสาวปาริฉัตร อภินันท์ธร ชื่อเล่นเปาะแปะ
อายุ 23 ปี เกิด 18 กันยายน 25xx
บุตรสาวของท่านทรงศักดิ์ อภินันท์ธร และคุณหญิงสินี อภินันท์ธร
ทั้งสองท่านเป็นผู้ดีเก่าถูกจับแต่งงานกัน
ปัจจุบันมีทรัพย์สินมรดกทั้งที่ดิน และเครื่องเพชรเก่าโบราณ
ที่ตีเป็นมูลค่าไม่ได้ นอกจากนี้ยังมีหลานสาวอีกหนึ่งคน
เป็นนางแบบชื่อดังคือ
นางสาวบัวบูชา อภินันท์ธร*** อายุ 25 ปี
ที่ท่านทั้งสองเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กเพราะน้องชายของคุณหญิงกับภรรยาเสียไปตั้งแต่ตอนบัวบูชายังเด็กจึงรักดุจลูกสาว
เปาะแปะ ลูกสาวคนเดียวของท่านรักและติดพี่สาวมากในช่วงม.ปลายแต่ต้องแยกกันเพราะบัวบูชาต้องมาเรียนต่อต่างประเทศหลายปี ในขณะที่เปาะแปะเลือกเรียนในประเทศไทยเพราะต้องการที่จะอยู่บ้านกับบิดามารดามากกว่าแต่ก็ยังรักและจะนัดเจอกันบ่อย ๆ โดยบัวบูชามักจะบินกลับมาหาน้องสาวทุกเทอม และมักจะคอยปกป้องน้องสาวอยู่เสมอหากได้ข่าวว่าน้องโดนกลั่นแกล้งหล่อนจะบินกลับมาสะสางให้กับน้องสาวทันที เปาะแปะจึงรักพี่สาวมากราวกับพี่แท้ ๆ เช่นเดียวกับที่บัวบูชารักหญิงสาว
ความชอบส่วนตัว
นิสัย อ่อนหวาน ไม่สู้คนเท่าไหร่ นิสัยเหมือนเด็ก
ชอบทำอาหาร จัดดอกไม้ ชอบงานบ้านงานเรือน
มีความฝันอยากท่องเที่ยวที่ประเทศอิตาลี
สเปค ชอบคนสุภาพอ่อนโยนและปกป้องเธอได้
คารอสอ่านมาถึงตรงนี้ก็เกิดความรู้สึกหงุดหงิด
“หึ ชอบคนสุภาพหรอ ฝันไปเถอะ ยัยนกกระจิบ คนที่เธอชอบได้ มีแค่ฉันเท่านั้นแหละ” มาเฟียพูดอย่างเอาแต่ใจก่อนจะเปิดดูรูปภาพหญิงสาวกับครอบครัวที่ส่วนมากจะอยู่กันพร้อมหน้า 4 คน ชายหนุ่มมองหน้าท่านทรงศักดิ์แล้วรู้สึกขนลุกแปลก ๆ ก่อนจะหยุดที่ภาพสุดท้ายของหญิงสาวที่เขาจับมา
“พอแต่งตัวแบบนี้ ดูเป็นคนขึ้นมาหน่อย” เขามองภาพพร้อมกับวิจารณ์ทั้งที่หล่อนก็แต่งตัวแบบนี้อยู่เป็นปกติ จะต่างก็ตรงที่ตอนมาเที่ยวที่จะใส่เพียงเสื้อยืดกางเกงยีนเท่านั้น
บ้านอภินันท์ธร
“ใจเย็น ๆ นะคะคุณลุง หนูจะช่วยโทรเช็กให้อีกรอบนะคะ”
บัวบูชามาปลอบใจผู้เป็นลุงและป้าที่หล่อนรัก ตอนนี้พวกท่านนั่งเครียดเพราะติดต่อเปาะแปะ หรือเปาะแปะไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวาน
“นั่นสิคะคุณ ลูกอาจจะเที่ยวเพลินไปหน่อยนะ”
คุณหญิงสินีปลอบใจท่านทรงศักดิ์ เปาะแปะไม่ใช่คนเหลวไหลแต่ก็เป็นไปได้ที่จะเผลอเที่ยวจนเพลิน
“แต่ผมห่วงลูก เปาะแปะไม่เคยไปไหนไกลแบบนี้คนเดียว หนูเหมือนกันลุงไม่อยากให้ไปอยู่คอนโดเลย” ท่านกล่าวอย่างกังวล พร้อมกับบอกหลานสาวที่ท่านรักดุจดั่งลูกแท้ ๆ
“อันนี้ป้าเห็นด้วยนะ กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก”
คุณหญิงสินีกล่อมหลานสาวที่รัก
“หนูงานเยอะนะสิคะ อีกอย่างคอนโดเดินทางสะดวกด้วย เอาเป็นว่าหนูจะมาหาทุกอาทิตย์เลยนะคะ” หญิงสาวหันมาอ้อนคุณป้า
“ลุงว่ามาดูแลกิจการของเราดีกว่า ยังไงลุงก็แบ่งสมบัติให้คนละครึ่งอยู่แล้ว” ท่านบอกหลานสาวเพราะไม่อยากให้ทำงานถ่ายแบบเพราะท่านหวงบุตรและหลานสาวมาก
“ไม่เอาหรอกค่ะคุณลุง ให้น้องหมดเลยดีกว่า หนูไม่เอาหรอกไม่รู้จะได้อยู่ใช้รึเปล่า” บัวบูชารีบปฏิเสธ มีบางอย่างทำให้หล่อนรู้สึกว่าจะไม่ได้อยู่ใช้มัน
“พูดอะไรอย่างนั้นลูก ไม่เอาไม่พูดละ ไปทานข้าวกัน คุณด้วยอย่าคิดมากลูกแค่ไปเที่ยว” คุณหญิงตัดบทด้วยความรู้สึกใจหายแปลกเมื่อได้ยินสิ่งที่หลานสาวบอก
เซฟเฮาส์
“นี่นอนหรือตายวะเนี่ย ตื่นได้ละ นอนอะไรนักหนาไม่หิวบ้างหรือไงวะ” เสียงเข้มปรับระดับให้ดังขึ้นเพื่อปลุกคนที่นอนหลับสนิท ทว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาสักที
“นี่ยัยคุณหนู ลุก! เหี้ย! ทำไมตัวร้อนจังวะ”
คารอสเปลี่ยนคำเรียกขานเมื่อรู้ความจริง
เขายื่นมือหวังจะไปเขย่าร่างนั้น ถึงกับชักมือกลับ เมื่อพบว่าตัวของหญิงสาวร้อนราวกับไฟ ชายหนุ่มรีบไปเอาผ้าชุบน้ำมาวางไว้บนหน้าผากของหญิงสาว ก่อนจะยืนนิ่งกำลังตัดสินใจว่าควรจะเช็ดตัวดีไหม
ถ้าเช็ดเดี๋ยวหาว่าลวนลามอีก แต่ถ้าปล่อยไปก็ดูใจดำเกินไป เพราะคนทำให้ป่วยก็ตัวเขาเอง
“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เช็ด ๆ ไปเถอะวะ หุ่นก็งั้น ๆ แหละ ฉันทำเพราะเวทนาหรอกนะ” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองแล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้แยกออกมือหนาสั่นน้อย ๆ เมื่อเช็ดทำความสะอาดตามเนื้อตัวให้หญิงสาวจนเสร็จทำเอาเขาเหงื่อตก เพราะต้องสะกดกลั้นอารมณ์วาบหวิวเอาไว้
เรือนร่างขาวสวยราวกับรูปปั้น ผิวพรรณเนียนนุ่มน่าสัมผัส โดยเฉพาะหน้าอกคู่สวยที่กำลังชูเด่นตรงหน้า คารอสเผลอมองอย่างห้ามตัวเองไม่ไหว
“ใจเย็น ๆ นะลูกพ่อ แม่เขาไม่สบายอยู่” เขาเอามือลูบกลางกายที่เริ่มพองคับกางเกง ชายหนุ่มพยายามตั้งสติไม่ให้ตัวเองทำมิดีมิร้ายคนป่วย เขาจะต้องไม่ทำเรื่องชั่วแบบนั้นกับเปาะแปะอีก หากเธอไม่เต็มใจ
นี่ขนาดนอนเฉยยังอ่อยเขาได้ขนาดนี้ เธอนี่มันร้ายกาจจริง ๆ ยัยคุณหนูหัวอ่อน
กว่าชายหนุ่มจะเช็ดตัวให้กับหญิงสาวเสร็จลมแทบจับ เกิดมาไม่เคยทรมานขนาดนี้มาก่อน ยัยนี่เหมือนแกล้งให้เขาอยาก บางครั้งก็แอบเบียดตัวเข้าหาเขาด้วย
คารอสคิดเข้าข้างตัวเองก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากด
“มาโค ฉันต้องการพวกอาหารเอาพวกข้าวต้ม อาหารอ่อน ๆ นะ แล้วก็ของสดต่าง ๆ เครื่องครัวด้วย อ่อ พวกเสื้อผ้าผู้หญิงด้วยเอาที่ดี ๆ หน่อยนะ” ชายหนุ่มโทรสั่งของที่ต้องการแก่ลูกน้อง โดยไม่ลืมนึกถึงความชอบของหญิงสาว
“ได้ครับ” มาโครับคำเจ้านายหนุ่มอย่างสงสัยปกติเจ้านายไม่เคยสั่งให้ซื้อของสดเพราะส่วนมากจะสั่งจากร้านอาหารมากินซะส่วนใหญ่ แล้วเสื้อผ้าผู้หญิงอีก ช่วงนี้ดูแปลก ๆ ไปนะเจ้านาย
คงไม่ได้หลงนางนกต่อตัวปลอมหรอกนะ เพราะถ้าใช่ความวุ่นวายจะตามมาทีหลังอย่างแน่นอน แม่ของเจ้านายไม่มีทางเห็นด้วยและยากมากที่ทั้งคู่จะสมหวัง ทางบ้านหญิงสาวเองก็ใช่ว่าจะสิ้นไร้ไม้ตอก
- ผู้เขียน
