หัสบรรณยืนอมยิ้มมองตามร่างอรชรของ
ญาดามินทร์ไปจนลับตา จากนั้นก็หมุนตัวมองไปที่ไร่ฝั่งตรงกันข้าม
ทุกอย่างในโลกหยุดชะงักงัน เมื่อที่รั้วไม้สีขาวกั้นอาณาเขตไร่มีร่างของผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะลงทัณฑ์ไปเมื่อคืนยืนอยู่ สายตาของหล่อนมองมาที่เขานิ่ง เขาไม่รู้หรอกว่าหล่อนคิดอะไร รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้เท้าของเขาเดินไปหยุดตรงหน้าของหล่อนแล้ว
“จะมาสืบข่าวอะไรไปให้พ่อของเธออีกล่ะ”
หัสบรรณกวาดมองดวงหน้างาม ก่อนที่สายตาคมกริบจะไปหยุดนิ่งที่กลีบปากอิ่มบวมช้ำ มันยังบวมเป่งอย่างเห็นได้ชัด นี่เขาจูบเจ้าหล่อนรุนแรงขนาดนี้เชียวหรือ แต่หล่อนก็สมควรที่จะถูกกระทำแบบนี้แล้วละ ในเมื่อพวกหล่อนมันสารเลว
“หรือว่ายังไม่เข็ดกับเรื่องเมื่อคืน”
ตันหยงถอยหลังกรูดด้วยความตกใจ ยกมือขึ้นแตะกลีบปากของตัวเองโดยอัตโนมัติ
“คนป่าเถื่อน”
“มันก็สาสมกับพวกคนเลวอย่างพวกเธอแล้วนี่”
หญิงสาวยืนกัดปากแรงๆ ดวงหน้าซีดเผือด
“และถ้ายังไ
