“แต่แม่ไม่เห็นหนังสืออะไรเลย ส้มหวานติวให้น้องยังไงหรอลูก” คนเป็นแม่ถามขึ้นพร้อมกวาดสายตามองไปยังรอบเตียง ตอนนี้มันไม่มีแม้แต่หนังสือหรือปากกา เธอสงสัยเหลือเกินว่าลูกสาวคนโตติวให้น้องชายยังไง
“ตะ…ติวในไอแพดค่ะ นี่ไงคะไอแพด” ส้มหวานพูดขึ้นด้วยท่าทางเลิ่กลั่กและหยิบไอแพดที่อยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงขึ้นมา
“นั่นสินะ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีก้าวไกลคงไม่ใช้หนังสือกันแล้ว” คนเป็นแม่พูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยิ้มกว้าง
เพราะยุคสมัยของเธอกับลูกๆก็ห่างกันพอสมควร บางอย่างก็คงเปลี่ยนไปตามกาลเวลาซึ่งคนมีอายุรุ่นเธออาจจะตามไม่ทัน
“ครับแบบนั้นเลย” สิงหราชเน้นย้ำอีกครั้ง คงต้องขอบคุณส้มหวานมากๆที่เอาเรื่องไอแพดมาอ้างไม่งั้นคงได้ยืนเงียบจนคุณแม่สงสัย
“งั้นแม่ไม่กวนแล้ว รีบติวแล้วแยกย้ายกันนอนนะ” สิงหราชพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะปิดประตูห้องและถอนหายใจอย่างโล่งอก
“กังวลแทบแย่” ส้มหวานพูดขึ้นทันทีเพราะเมื่อกี้เธอก
