ภายในห้องนอนของใบพลู หญิงสาวอาบน้ำชำระล้างคราบคาวโลกีย์ ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเพ่งมองตัวเองด้วยแววตาที่สมเพช
เมื่อเธอยอมจำนนต่อความเป็นชายจากออสตินอย่างไม่อาย ทั้งที่ผ่านมาพยายามระวังตัว ไม่ยอมให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบชายหนุ่ม แต่เมื่อคืนนี้เธอกลับยอมจำนนให้แก่เขาอย่างไม่รีรอ ราวกับว่าตัวเองก็รอคอยโหยหาเขามาแสนนาน
“ป่านนี้นายคงกำลังนั่งหัวเราะฉันอย่างมีความสุข คงจะสนุกมากสินะ ที่เอาชนะฉันได้ทุกประตู” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยร่องรอยของความอัดอั้นตันใจ เมื่อความรู้สึกมันหลากหลายแปลกประหลาดจนมิอาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
“นับจากนี้ไปฉันจะขออยู่ห่างๆ นาย ฉันจะไม่พาตัวเองเข้าไปพัวพันกับผู้ชายอย่างนายอีกแล้ว ฉันจะถือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืน มันคือการตอบแทน ที่นายเคยช่วยชีวิตฉันเอาไว้ในครานั้น จบสิ้นเสียที ฉันขอเป็นคนใหม่ที่จะไม่ยอมอ่อ
