"หนูไม่พอใจป๋าเรื่องอะไรครับ"
ถ้าไม่ถามก็คงพูดกันไม่รู้เรื่องในเมื่อน้ำพั้นช์ไม่สนใจเขาเลยตอนนี้ สายตาเธอยังจับจ้องมองอยู่ที่โทรศัพท์มือถือของเขา ไม่พอใจอะไรก็ไม่พูดเขาง้อคนไม่เก่งซ่ะด้วย
"หนูไปทำกับข้าวก่อนนะลุง"
เธอพยายามถอดแก่นกายใหญ่ออกจากร่องสวาทของตัวเอง แต่คนแก่ก็ดื้อดึงไม่ยอมปล่อยให้เธอลุกออกไปง่ายๆ ส่งผลให้ดอกไม้งามที่กำลังครอบงำแก่นงายชายเสียดสีกันไปมา
"อู้ยยยยยยย ยะ .... อย่าขยับอย่างนั้น มันเสียว" มาร์ตินจับรั้งสะโพกของเด็กสาวเอาไว้ เขาไม่ปล่อยเธอแน่ ยังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
"โกรธป๋าเรื่องอะไรครับ ไหนบอกหน่อยดิ๊"
เขาจับใบหน้าของน้ำพั้นช์ให้หันกลับมา จ้องมองดวงตาของเธอราวกับกำลังคาดคั้น แต่คนตัวเล็กก็ยังพยายามเบี่ยงหน้าหลบด้วยอาการกระเง้ากระงอด
ครืด ครืด ครืด
[มาร์แชล]
มาร์ตินหันกลับไปมองโทรศัพท์ของตัวเองที่กำลังแผดเสียงไม่ยอมหยุดอย่างหงุดหงิด คนตรงหน้าก็งอนไม่มี
