"ฉันยอมเป็นของลุง" มาร์ตินยกยิ้มพึงพอใจในคำตอบของเด็กสาว นี่เขาไม่ได้บังคับเธอนะ เธอเลือกของเธอเอง
"เธอเลือกเองนะ" แล้วมันมีทางเลือกอื่นให้ฉันไหมเล่า ถ้ามันมีฉันจะไม่เลือกทางนี้เหรอกนะ
"ฉันยอมเป็นของลุง"
"ฉันยอมเป็นของลุง"
"ฉันยอมเป็นของลุง"
มาร์ตินกดเปิดเครื่องบันทึกเสียงซ้ำๆ ทำให้น้ำพั้นช์หันกลับไปมองใบหน้าคมคายด้วยความตกใจโรคจิต เขามันโรคจิตชัดๆ
"บันทึกเสียงฉันไว้ทำไม"
"เป็นหลักฐานไง ว่าเธอสมยอมเอง" ระ ... ร้าย ร้ายกาจเกินไปแล้วนะ
"ฉันต้องทำอะไรบ้าง" ไม่อยากจะเสวนาด้วยคนอย่างเขาพูดด้วยก็มีแต่จะทำให้โมโหเปล่าๆ
"แค่ดูแลฉันคนเดียวเท่านั้น"
"โตเป็นควายแล้วยังดูแลตัวเองไม่เป็นอีก" ยะ ... แย่แล้ว น้ำพั้นช์มองหน้ามาร์ตินพลางทำตาปริบๆ กลัวว่าเขาจะไม่พอใจที่เธอพูดไม่ดีออกมา
"เย็นนี้ฉันมีนัดส่งของ เธอเตรียมชุดให้ฉันด้วย" ชุดอะไรวะ ปกติใส่ยังไงเล่า ฉันจะไปรู้ไหมเนี่ย
"เข้าใจไหม" มือ
