บทที่9.2

1354 คำ

ช่องว่างระหว่างวัยย่อมต้องมีความต้องการที่ต่างกันอยู่แล้ว “ไม่มีอะไรพิเศษหรอกนะคะ” ระหว่างที่เธอพูด ผมทนความหิวโหยไม่ไหวเลยชิงตักข้าวเข้าปากไปก่อนหนึ่งคำ เคี้ยวหงุบหงับขณะเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “แค่ใช้เวลาด้วยกัน ไปเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง พูดคุย แลกเปลี่ยนเรื่องราว คอยเติมเต็มให้กันและกัน แล้วก็...” ท้ายประโยคถูกปล่อยว่าง ส่วนผมที่กำลังเคี้ยวข้าวอย่างเอร็ดอร่อยก็ไม่ได้ว่าอะไร กระทั่งเธอกล่าวต่อว่า “มีเซ็กซ์ค่ะ” “แค่ก ๆ!” โอ๊ยไอ้เหี้ย ข้าวติดคอ! “น้ำค่ะ ๆ” เพราะผมสำลักรุนแรงจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด พี่ควีนจึงรีบยื่นแก้วน้ำมาให้ ผมคว้ามันมากระดกจนพร่องไปเกือบครึ่ง ก่อนยกกำปั้นทุบอกตัวแรง ๆ สองสามทีจนแน่ใจว่าอาการดีขึ้นแล้วก็หันขวับไปมองคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้กำลังเฝ้ามองกันด้วยความเป็นห่วง “เราเคี้ยวข้าวเร็วเกินไป พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบ ไม่มีใครแย่งหรอกค่ะ” ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก... “แล้วใครใช

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม