Lovely shot 15
“ไม่กลับกันหรือไงเลยเวลาเลิกงานแล้วนี่” เสียงพี่ภัสดังขึ้นเราถึงกับหันไปมองนาฬิกากันหมดอย่างพร้อมเพรียง แล้วรีบแยกย้ายไปเก็บของกลับบ้าน ฉันที่กำลังจะเดินลงบันไดก็ชะงักไปเมื่อนึกได้ว่าคุณกรบอกให้รอ อีกอย่างฉันลืมขอกุญแจรถเขาคืน!
“อ้าวคุณกานต์ สวัสดีค่ะ” คุณเลขาผู้หญิงเอ่ยทักฉันเสียงหวาน ฉันหยุดเดินหันกลับไปมองก่อนจะยิ้มกว้าง
“สวัสดีค่ะ คุณกรอยู่ไหมคะ”
“อยู่ค่ะ ถ้าเป็นคุณกานต์ คุณกรบอกให้เข้าออกตามสบายเลยค่ะ” ท้ายประโยคคุณเลขาโน้มหน้าเข้ามากระซิบทั้งยังปิดปากหัวเราะน้อย ๆ อย่างเขินอาย ฮื่อ! นี่พวกเขาจะมาทำให้ฉันเขินตามไปด้วยไม่ได้นะ แบบนี้มันไม่ได้
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ” ฉันเองเมื่อถูกแซวหรือล้อไม่รู้แหละ แต่นั่นแหละฉันก็เริ่มงอแงแล้วเล็กน้อย แต่ไม่รู้ว่าพวกเขามองฉันแบบไหนกันแน่ถึงได้มองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูขนาดนั้น
“คุยอะไรกันครับ” เสียงทุ้มดังจากด้านหลัง พอ
