EPISODE3 หาพิกัดสาว

1229 คำ

เถื่อน.คลั่ง.รัก [Mad Engineer] EPISODE3 หาพิกัดสาว “ไม่ค่ะ ไม่อยากคุยกับคนเมา” เธอว่า แล้วจัดแจงเก็บของ ทำให้ชายหนุ่มหยัดร่างลุกขึ้นเดินตามไปต้อย ๆ “พี่สร่างตั้งแต่เจอหน้าเราแล้วนะ” ซุงว่า “ก็ดีค่ะ” “ขอเบอร์แบบมีสติเลยนะเนี่ย” เขาเอ่ยต่อ “สักเสร็จแล้วค่ะ ค่าสักไปจ่ายกับเฮียเกียร์นะคะ” “เบอร์ไม่ให้ งั้นบอกอายุได้ไหม เธอน่าจะเรียนจบมอปลายแล้วสินะ” เขาถามต่อ สายตาก็เหลือบมองเกียร์ไปด้วย เมื่อรุ่นพี่หนุ่มยังไม่คิดขวาง ซุงจึงตามตื้อเธอไม่เลิก “จบแล้วค่ะ บัวเรียนปีหนึ่ง” สาวน้อยว่า ทำให้เขาอมยิ้มน้อย ๆ “เรียนที่ไหน พรุ่งนี้พี่ไปรับที่มอนะ” ชายหนุ่มกระตือรือร้นทันที “ไม่เอาค่ะ” ซึ่งใบบัวปฏิเสธทันทีเช่นกัน “อย่าตอบเร็วแบบนี้สิ คิดก่อน คิดอีกทีว่าถ้ามีหนุ่มหล่อใส่ช็อปวิศวะไปรับหน้ามอมันจะฟินขนาดไหน” ซุงโน้มน้าว ทำให้ใบบัวผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ “บัวเอารถไปมอค่ะ คงไม่ต้องรอหนุ่มวิศวะที่ไหน” “เธอขา...ไร้เยื่อใยจนใจเจ็บ” รุ่นพี่หนุ่มพึมพำหน้าจ๋อย “พอแล้วไอ้ซุง ปล่อยน้องกลับบ้านเหอะ กูง่วง!” ฉลามส่งเสียงเรียกเพื่อน ทำให้ซุงมองเธออย่างเสียดาย แต่สุดท้ายก็ยอมถอยก่อน “ค่าสักเท่าไหร่เฮีย” ซุงเดินมาหาเกียร์ที่โต๊ะบัญชี “พันห้า” เกียร์ว่า ทำเอาทั้งเซฟและฉลามถึงกับเหวอ “เฮ้ย! ลายมินิมอลที่นิ้วเองนะ” เซฟเอ่ยแย้ง เพราะราคาแพงไป “นั่นดิ เฮียดูราคาผิดป่ะเนี่ย” ฉลามว่า “ถ้ากูสักไม่ถึงห้าร้อย แต่ถ้าหนูบัวมึงดูเรทราคาขั้นต้นเฮียเทรย์ด้วย” เกียร์ชี้ไปยังบอร์ดเรทราคาช่างสัก ซึ่งบนนั้นมีเรทราคาที่เขียนไว้ชัดเจนว่า ‘ช่างใบบัวราคาคูณสามจากราคาขั้นต้น’ “ไอ้เหี้ย! แบบนี้ก็ได้เหรอวะ” ฉลามโอดครวญแทนเพื่อน “เธอชื่อเต็ม ๆ ใบบัวเหรอ พี่ก็ชอบกินนะใบบัว” ซุงที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจว่าเรทราคาช่างสักกี่บาท ได้แต่หันมาถามสาวน้อย “คนละใบบัวไหมวะนั่น” เซฟพึมพำ พลางส่ายหน้าอย่างระอา “มุกแป๊กแม่งยังหน้าด้านเล่น” ฉลามอดด่าไม่ได้ “ไม่ขัดสักดอก สิบล้อบอกจะเหยียบหน้ามึงรึไง” ซุงอดหันไปด่าไอ้สองแสบเพื่อนรักไม่ได้ “บัวกลับก่อนนะคะเฮียเกียร์” สาวน้อยเอ่ยลา ก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกจากร้านไปทันที นั่นทำให้ซุงชะเง้อคอตามไป ก็เห็นว่าใบบัวเดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์ดูคาติสีแดงสดที่จอดอยู่หน้าร้าน “เฮีย! ผมโอนนะเฮีย” ซุงเห็นแบบนั้นจึงวิ่งฉิวตามออกไป แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ใบบัวก็บิดมอเตอร์ไซค์คันสวยจากไปเสียแล้ว “ไม่ทันซะงั้น” ซุงเอ่ยเสียงเซ็ง “นี่มึงจะจีบน้องสาวเฮียเทรย์จริงดิ น้องเขาดูไม่ชอบมึงนะ” เซฟเดินตามออกมาถามเพื่อนให้แน่ใจ “มึงก็รู้ว่ากูไม่ติดเรื่องซิง ชีวิตกูเจอแต่หญิงเป็นงาน ตอนเอาก็สนุกหรอก แต่แม่งไม่จริงจัง กูเบื่อเรื่องแบบนั้นแล้วว่ะ” ซุงให้เหตุผล ที่ความสัมพันธ์มันจบลงง่าย ๆ อาจจะเป็นเพราะแค่สบตาก็ได้คู่ขามาขึ้นเตียง ยังไม่ทันปล่อยเวลาเพื่อดูใจ พวกเธอก็เปลี่ยนไปหาคนใหม่เสียแล้ว ซึ่งไอ้ความเศร้าโศกเสียใจที่ถูกสาวเท มันมักจะอยู่กับซุงแค่สองสามวันเท่านั้น สุดท้ายเขาก็เจอสาวใหม่ และลงเอยที่เป็นแค่วันไนต์สแตนด์ของเธอ เพราะเปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้าเลยถูกหาว่าเป็นคนเหี้ยไง วันต่อมา...ณ มหาวิทยาลัยเอกชนเซนต์ปิแอร์ เช้านี้ซุงที่นั่งทำหน้าเหมือนหมาไม่ถ่ายอยู่ใต้ถุนตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ทำให้ฉลามและเซฟที่เพิ่งมาถึงต้องรีบเข้ามาถามไถ่อาการเพื่อนว่ามันยังเมาไม่สร่างหรือยังไงกันแน่ “เป็นไรมึง ทำไมมานั่งทำหน้าเป็นหมาขี้ไม่ออกตรงนี้” “มึงเปรียบเทียบคนหล่ออย่างกูกับหมาเลย?” ซุงทำเสียงเซ็ง “แล้วมึงเป็นไรอะ” ฉลามถามพลางนั่งลง “น้องใบบัวไม่ให้เบอร์ แถมไม่บอกว่าเรียนที่ไหน กูพยายามหลอกถามเฮียเทรย์กับเฮียเกียร์ไปแล้ว แต่พวกเฮียดันรู้ทัน” “เฮียคงบอกมึงหรอก กันท่าขนาดนั้น” เซฟเอ่ย รู้สันดานกันดีขนาดนี้ใครจะให้ไอ้ซุงไปยุ่งกับน้องสาวตัวเอง “ว่าแต่ที่มึงทำขนาดนี้เพราะคิดจะจีบน้องจริงดิ ไม่เอาสาวเซ็กซี่แล้วเหรอ” ฉลามรู้ว่าสไตล์ที่ผ่านมาของซุงนั้นเป็นสาวสวยเซ็กขยี้ไส้ ซึ่งใบบัวนั้นทรงสาวน้อยวัยใส น่ารักน่าเอ็นดู คนละแนวกับที่ซุงชอบเลย “กูเปลี่ยนแนวแล้ว พวกสวย ๆ แม่งชอบหลอกแดกไข่” ซุงว่า “มึงดิไปแดกเขา แต่เขาแค่ไม่จริงจัง” เซฟแย้งเพื่อน คนเหี้ยไรเปลี่ยนสาวควงไม่ซ้ำหน้า แล้วทำทรงดราม่าเป็นคนช้ำโดนสาวเท “ไอ้หื่น!” ฉลามว่าสำทับ “โทษนะน้องหลาม พี่ไม่ได้เป็นคนหื่น พี่แค่สดชื่นกับเรื่องบนเตียง” ซุงแย้งเพื่อนแล้วยักคิ้วใส่อย่างยียวน “ฉลามไอ้สัตว์ อย่ามาเปลี่ยนสปีชีส์กู” ฉลามแย้ง ไอ้เวรนี่เรียกเขาเป็น ‘งูหลาม’ เลย “คอยดูนะถ้ากูรู้ว่าน้องเรียนที่ไหน กูจะไปจีบเช้าเที่ยงเย็นเลย” ซุงเอ่ย ทำให้เซฟส่ายหน้าอย่างระอา สาวสวยที่ผ่านมาแม่งก็พูดแบบนี้ แต่พอน้ำแตกก็เห็นแม่งแยกทางกันทุกที “ทำปากดีไปเหอะ กูจะสาปส่งไม่ให้มึงจีบติด” ฉลามหมั่นไส้ “อย่าทำกับเพื่อนแบบนั้น นี่พี่ซุงเพื่อนรักมึงนะน้องหลาม” ซุงเอ่ยแล้วยกท่อนแขนกอดคอเพื่อน นั่นทำให้ฉลามผลักหัวซุงให้ออกห่าง “แต่ให้เดานะ อย่างน้องสาวเฮียเทรย์กูว่าต้องเรียนที่ดี ๆ แหละ มึงบอกว่าน้องปีหนึ่งแล้วไม่ใช่ แถวบ้านเราก็มีมหา’ลัยดัง ๆ ไม่กี่ที่นะ” เซฟเห็นว่าซุงดูเหมือนจะสนใจใบบัวมากจึงช่วยคิด “เซฟเพื่อนยาก มึงเป็นคนที่พึ่งพาได้เสมอ คิดต่อเลยว่าน้องน่าจะเรียนที่ไหน” ซุงทำท่าปรบมือให้เพื่อน “หลอกใช้มันสิไม่ว่า” ฉลามสบถใส่ อีกด้านหนึ่ง...ณ คณะนิเทศศาสตร์ ปี 1 เจ้าของร่างเล็กที่เดินถือหมวกกันน็อคเต็มใบมาเก็บที่ล็อคเกอร์ ก่อนจะรีบไปรวมตัวกับเพื่อนสาว เพราะว่าอีกไม่นานคาบแรกก็จะเริ่มแล้ว นั่นทำให้ ‘เดชอรุณ หรือ เดหลี’ เพื่อนสาวสองของใบบัวต้องรีบเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเข้าสอน “สาว ๆ จ๋าคืนนี้พี่เดหลีมีเรื่องจะบอก” เดหลีว่าพลางปรบมือเรียกเพื่อน ๆ ให้หันมาฟังเธอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more