เถื่อน.คลั่ง.รัก
[Mad Engineer]
EPISODE5 จีบยากแบบนี้แหละพี่ซุงชอบ
ซึ่งเรื่องที่ฉลามพูดมานั้นทำให้ซุงชะงักไป สำหรับพวกเขาที่รู้จักกันมานาน ยังไม่มีเคยมีปัญหาต่อยตีกันเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง ถ้าครั้งนี้ซุงคิดจะยุ่งกับน้องสาวของเฮียจริง ๆ เขาก็ต้องจริงจังเช่นกัน
“กูไม่ได้พูดเล่น จะจีบแบบจริงจังดู ถ้าสุดท้ายน้องไม่ชอบกู กูจะเลิกยุ่งเอง” ซุงบอกทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ปาร์คตบบ่าไอ้เด็ก
“ตามใจมึง ลองดูว่าจะได้เมียหรือได้ตีนก่อน”
“นั่นอวยพรผมรึเปล่า” ซุงถามติดตลก
“คิดว่าไงอะ เอาเป็นว่าถ้าไอ้เทรย์จะกระทืบมึงขึ้นมา ช่วยโทรตามกูไปเป็นพยานด้วยแล้วกัน กูจะไปไลฟ์สด” ปาร์คเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังห้องบัญชีของคลับ
หลังจากเฮียปาร์คลุกไปแล้ว ซุงก็นั่งเงียบไปพักใหญ่ราวคนกำลังคิดทบทวนอะไรใรใจ แต่สายตายังคงมองไปยังกลุ่มของรุ่นน้องโต๊ะวีไอพี 3 เป็นระยะ ซึ่งทางด้านโต๊ะของเดหลีเจ้าของวันเกิดนั้น สาว ๆ ก็เริ่มรับรู้ถึงสายตาคู่คมของซุงที่มองมาเช่นกัน ยกเว้นก็แต่ใบบัวที่กำลังสนอกสนใจดูเพื่อนชายในกลุ่มสอนชงเหล้า ชงไปชิมไปจนแก้มแดงหมดแล้ว แต่เพราะใบบัวดูตั้งใจขนาดนั้นเดหลีจึงไม่ได้ปรามอะไรเพื่อน
“สูตรนี้ผู้ชายจะชอบ แต่มันจะเข้มอีกหน่อย สำหรับเธออาจจะออกขม ๆ” เพื่อนชายเอ่ย แล้วส่งแก้วเหล้าให้ใบบัวชิม
“อืม...ขมขึ้นจริง ๆ แฮะ แล้วนายผสมพวกค็อกเทลน้ำสี ๆ เป็นด้วยไหม บัวอยากผสมเป็น จะเอาไว้ผสมให้พวกเฮียดื่ม” เธอถามต่อ คุยกันงุ้งงิ้งราวกับไม่ได้มาปาร์ตี้อย่างนั้นแหละ
“พอได้นะ แต่ว่าไว้วันหลังแล้วกัน พอดีฉันมีเพื่อนเปิดบาร์อยู่ เดี๋ยวคืนไหนสะดวกเราไปดูหมอนั่นชงกัน แล้วค่อยขอสูตร”
“ดีล!” ใบบัวเอ่ยแล้วขยับยิ้มให้ ซึ่งถ้าเพื่อนชายของพวกเธอคนนี้ไม่ใช่สายชายรักชายแล้วล่ะก็ เดหลีคงคิดว่าเขากำลังจีบเพื่อนเธออยู่
“เดหลีฉันว่าผู้ชายโต๊ะห้ามองมาทางเราหลายรอบแล้วนะ”
หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยขึ้น ทำให้เดหลีหันไปยังทิศทางที่ว่า เธอก็เบิกตาโตเมื่อกลุ่มที่นั่งดื่มอยู่นั้นคือกลุ่มของรุ่นพี่วิศวะปี 3 ที่ขึ้นชื่อว่าฮอตสุด ๆ ไม่ว่าจะพี่ซุง พี่เซฟ หรือพี่ฉลามก็งานดีงานเด็ดทั้งนั้น
“บ้าบอนั่นพี่ฉลามของฉันนี่นา” เดหลีอุทานออกมา นัยน์ตาเปล่งประกายเมื่อเห็นรุ่นพี่สุดหล่อที่เธอแอบมองเป็นประจำตอนเช้า ๆ
“ฉลามไหนอะ” ใบบัวได้ยินชื่อคุ้น ๆ จึงเงยหน้าขึ้นมา เดหลีจึงแอบพยักพเยิดหน้าไปยังโต๊ะวีไอพี 5
“นั่นไง ว่าที่สัมมีเดหลี” เธอกระซิบเสียงเบา เพราะนั่งไม่ไกลจากกันมาก นั่นทำให้ใบบัวต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าซุงยกมือขึ้นโบกให้เธอ
“โอ๊ะ! พี่ซุงเขาโบกมือแหละ เขาโบกให้ใครอะ” เพื่อนร่วมโต๊ะเริ่มสงสัย เมื่อรุ่นพี่สุดหล่อวิศวะโบกมือทักทายมา
“ไม่รู้อะ แต่ใด ๆ ไปชวนพวกพี่เขามาดีป่ะ บอกว่าวันเกิด”
“อย่าเลย! นั่นพี่ปีสามเลยนะ พวกเธอรู้จักพี่เขาเหรอ” เป็นใบบัวที่ส่งเสียงขัดทันที เธอรู้อยู่แล้วว่าซุงเรียนที่เดียวกัน เพียงแค่ไม่อยากบอกเขาเท่านั้นเอง แต่การที่มาเจอกันคืนนี้ ดูท่าซุงคงจะรู้แล้วล่ะ ถึงได้ยิ้มระรื่นใส่เธอขนาดนั้น
“ยัยบัวพูดมีเหตุผล ถ้าไปชวนแล้วพี่เขาไม่มาจะหน้าแตกเอานะหญิง” เดหลีว่า แต่ยังไม่ทันมีใครเอ่ยตอบ เด็กเสิร์ฟก็ยกถาดเหล้ามาที่โต๊ะของพวกเธอเสียแล้ว
“ไม่ทราบว่าลูกค้าท่านไหนชื่อคุณใบบัวครับ พอดีมีคนหล่อฝากค็อกเทลมาให้ครับ” เด็กเสิร์ฟเอ่ยแล้ววางแก้วค็อกเทลสีสวยลงบนโต๊ะ
“ว้าย! ผู้ชายฝากเหล้ามาย่ะ” เดหลีส่งเสียงแซว
“ผู้ชายอะไร ใครให้เอามาก็ไม่รู้” ใบบัวรีบแย้ง
“อ๋อ! ถ้าคนฝากมาคือลูกค้าผู้ชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ นั่งโต๊ะวีไอพีห้าครับ” เด็กเสิร์ฟเอ่ย แน่นอนว่าคนทั้งโต๊ะต่างหันไปยังชายหนุ่มรูปหล่อที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำทันที และใครคนนั้นคือซุงนั่นเอง
“อ๊าย! พี่ซุงเลี้ยงเหล้ายัยบัวแหละ ตาฉันกำลังลุกเป็นไฟแล้วนะยะ” เดหลีร้องวี้ดว้ายออกมา ไม่คิดว่าเพื่อนสาวตัวน้อยจะเข้าตาพี่ซุง
“ดื่มดูดิบัว ค็อกเทลสูตรนี้อร่อยนะ ฉันเคยลองแล้ว” เพื่อนชายที่สอนเธอชงเหล้าเอ่ยแนะนำ
“ไม่เอาหรอก ดื่มหลายอย่างตีกันพอดี” ใบบัวปฏิเสธ
“น่าเสียดายนะหล่อน พี่ซุงอุตส่าห์เลี้ยง” เดหลีว่า
“งั้นเธอดื่มสิ”
“บ้าเหรอ พี่เขาเลี้ยงเธอค่ะหญิง ใครจะไปกล้าดื่มคะ”
“งั้นวางไว้นั่นแหละ บัวเริ่มมึน ๆ แล้ว ไม่ดื่มแล้ว” ใบบัวตัดบท แล้วหันมาคุยกับเพื่อน ๆ ต่อ โดยไม่สนใจสายตาคู่คมของคนที่มองมา
“อุ๊ยตาย! น้องไม่เอาว่ะ” เซฟจีบปากจีบคอล้อเพื่อน เมื่อน้องใบบัวไม่รับค็อกเทลของไอ้ตัวดี
“จีบยากแบบนี้แหละพี่ซุงชอบ” ทว่าซุงกลับอมยิ้มออกมา สายตาก็มองไปยังเธอเป็นระยะ รอเธอใกล้กลับก่อนเขาจะลุกไปหา คิดจะจีบลูกเสือก็ต้องกล้าเข้าถ้ำเสือสิวะ
เวลาต่อมา...
แน่นอนว่าไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรา เมื่อเวลาเดินมาถึงราว ๆ ห้าทุ่มกว่า เพื่อน ๆ ของเดหลีก็ได้นำเค้กมาที่โต๊ะ ก่อนที่ไฟในคลับจะค่อย ๆ หรี่ลงอย่างรู้งาน
“ขอเวลาสักครู่นะครับ พอดีว่าวันนี้เป็นวันเกิดของลูกค้าคิวคลับ ทางเราจะขอร่วมร้องเพลงอวยพรให้กับน้องเดหลีที่นั่งอยู่โต๊วีไอพีสามครับ” เสียงของดีเจหนุ่มรูปหล่อเอ่ยไปพร้อมกับแสงไฟและเสียงดนตรีที่ถูกหรี่ลงจนเงียบ นั่นทำให้ใบบัวจัดแจงจุดเทียนบนเค้กวันเกิด
“มาร้องเพลงให้น้องเดหลีกันครับ!”
“แฮปปี้เบิร์ด...เดย์...ทูยู”
“แฮปปี้เบิร์ด...เดย์...ทูยู”
“แฮปปี้เบิร์ด...เดย์”
“แฮปปี้เบิร์ด...เดย์”
“แฮปปี้เบิร์ด...เดย์...ทูเดหลี!” ดีเจหนุ่มร้องนำเหล่าลูกค้าภายในคลับ ก่อนที่เดหลีจะหลับตาลงเพื่ออธิษฐานขอพรในวันเกิด ทำให้เพื่อน ๆ จดจ่อสายตาอยู่ที่เจ้าภาพ
หมับ!
ทว่าในความมืดสลัวนั้นจู่ ๆ ข้อมือของใบบัวก็ถูกใครบางคนคว้าไว้ ก่อนจะรั้งให้เธอถอยออกห่างจากกลุ่มเพื่อน และในตอนที่เธอจะร้องเรียกเดหลี เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นเสียก่อน
“พี่ซุงเอง ขอคุยด้วยแป๊บเดียว”
“คะ?”
พรึบ...!
พรึบ...พรึบ!
สิ้นเสียงห้าวของซุง แสงไฟภายในคลับก็ค่อย ๆ สว่างวาบขึ้นอีกครั้งพร้อมกับไวน์ที่ถูกเปิดออกเพื่ออวยพรเพื่อนสาวคนสวย เสียงดนตรีและดีเจเริ่มกลับมาให้ความบันเทิงอีกครั้ง ทำให้ทุกคนต่างโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะมัน ๆ โดยเดหลีที่มัวแต่ดีใจกับของขวัญ และเตรียมจัดแจงตัดเค้กให้เพื่อน ๆ เธอจึงไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใครหายไป
ส่วนใบบัวที่ถูกรุ่นพี่หนุ่มจูงออกมายังช่องทางเชื่อมซึ่งเป็นโซนสูบบุหรี่และสามารถออกไปยังลานจอดรถได้ เมื่อเห็นว่าพาเธอมาพ้นสายตาของผู้คนแล้ว ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยมือออก
“ไม่คิดว่าจะตามมาแฮะ” ซุงเอ่ยแล้วขยับยิ้มให้เธอ
“มีอะไรจะพูดคะ” ใบบัวย้อนถาม เธอเพิ่งมารู้ตัวเอาตอนที่ออกเดินตามเขามา ว่าเหล้าที่เธอหัดชงไปชิมไปนั้น...ได้เล่นงานเธอเสียแล้ว
“เราเรียนที่เดียวกันรู้ไหม” ซุงบอกเธออย่างดีใจ เพราะเรียวปากหยักสวยกำลังขยับยิ้มส่งมาให้เธอ
“อ่อ...ค่ะ แล้วยังไงคะ”
“ที่บอกว่าพี่จะจีบเธอ พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ”
“อ่อ...ค่ะ” ใบบัวที่เอาแต่ตอบว่า ‘อ่อค่ะ’ ทำให้ซุงไม่รู้เลยว่าจะไปยังไงต่อ ทำไมเธอตอบสั้นขนาดนี้ล่ะ
“พี่จริงจังอยู่นะ” เขาบอกย้ำ
“อ่า...ค่ะ”