ดุสิตขับรถไปด้วยสลับมองถุงของขวัญที่พรนับพันซื้อให้คนเป็นย่า และนึกถึงคำตอบที่ทำให้เขาอึ้ง มองหน้าเธอด้วยความสับสนปนสงสัย
“จะซื้อชิ้นนี้จริงๆ เหรอหมิว” ดุสิตถามย้ำเมื่อหญิงสาวตัดสินใจเลือกพัดผ้าไหมลายจีนราคาสี่ร้อยห้าสิบบาทเป็นของขวัญวันเกิดให้สมสมร
“หมิวมีเงินซื้อแค่นี้ค่ะ เพราะต้องเก็บไว้ใช้จนกว่าเงินจะออก อีกอย่างคุณย่าชอบมานั่งดูทีวีในห้องรับแขกแต่ไม่ชอบเปิดแอร์ เผื่อคุณย่าร้อนจะได้หยิบพัดที่หมิวซื้อให้ขึ้นมาพัดค่ะ”
เป็นคำตอบที่เรียกความสงสารให้เขาไม่น้อย ที่มาพร้อมกับความสงสัยที่ว่า ได้เงินจากสมสมรมาหลักล้าน ไหนจะเงินที่ได้จากทางบ้านอีก แล้วเหตุใดพรนับพันจึงพูดประมาณว่า ไม่มีเงิน ทว่าเขาก็ไม่ถาม ไม่ซักไซ้ได้แต่พิจารณาอยู่เงียบๆ
“เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะ กะว่าจะไปหาญาติพอดี”
“หมิวเกรงใจค่ะ เผื่อมันคนละทางกัน พี่ไมค์ต้องย้อนไปย้อนมา หมิวกลับเองได้ค่ะ” เธอกล่าวอย่างเ
