“ว่ายังไงคะ” ปูเปรี้ยวเอ่ยถามอีกครั้ง
ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับว่าทำไมเธอถึงได้มาร่วมวงอยู่ตรงนี้ เพราะเธอกับไอ้กราฟเป็นญาติกันไงแต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะเรื่องราวระหว่างเราไอ้กราฟมันไม่เคยมายุ่งเลยนะ
“อืม”
“กับใครเหรอคะ”
“เพลง” จำได้ว่าเมื่อเย็นไอ้แจ็คแนะนำไปครั้งหนึ่งแล้วแต่เหมือนคงจะอยากได้ยินจากปากผมมากกว่า
“อ๋อ ... ยินดีด้วยนะคะ” คลี่ยิ้มบาง ๆ มาให้ผม บรรยากาศตอนนี้โคตรจะอึดอัด
“พี่เปรี้ยวขยับไปหน่อยสิคะเป้นั่งไม่ถนัดเลย”
“ได้สิ” ขยับที่ว่าคือชิดติดผมเลยต่างหาก โต๊ะมันเป็นวงกลม ด้านขวาของผมเป็นไอ้แจ็คถัดไปจีมิน ไอ้แม็ก ปูเป้ตามด้วยเปรี้ยวส่วนที่ว่างด้านซ้ายผมเว้นไว้ให้ไอ้กราฟกับแตงโม “คบกันนานหรือยังคะ เธอนิสัยดีไหม แล้วรู้หรือเปล่าว่าพี่เป็นภูมิแพ้” ปูเปรี้ยวยังคงถามต่อ
“ถามทำไม นานหรือไม่นานมันไม่เกี่ยวกันหรอก”
“ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ”
“พูดมาสิพี่ก็ฟังอยู่” อยากพูดผมก็รับฟังนะ แต่ไม่
