บทที่ 15.1
เข้าโรงเรียน
“คุณ!”
เฉินซิ่วลี่ร้องอย่างตกใจ ก่อนจะรีบพลิกตัวลงจากเตียงวิ่งไปที่ประตูห้อง เธอยังจำท่าทางพร้อมปลิดลมหายใจของเธอในวันที่หลี่อันเฉิงบุกมาหาถึงบ้านพักสถานพยาบาลหมู่บ้านได้ ดังนั้นการอยู่เพียงลำพังกับเขาในห้องเช่นนี้ย่อมไม่ปลอดภัยต่อชีวิตของเธอ
เพียงแต่เฉินซิ่วลี่วิ่งหนียังไม่ทันถึงประตู เอวบางก็ถูกวงแขนแกร่งรวบเอาไว้ ร่างเล็กดิ้นไปมาพร้อมกับร้องโวยวาย
“ปล่อยฉันนะ! ปะ... อื้มม”
เสียงโวยวายของเธอถูกปิดกั้นเอาไว้ในลำคอโดยมือหนา ก่อนที่เท้าเล็กจะถูกยกจากพื้น ภาพตรงหน้าหมุนคว้างร่างกายลอยละลิ่วตกกระทบเตียงนอน
ความจุกแน่นแผ่ซ่านไปทั้งตัวจนเฉินซิ่วลี่ไอออกมาเบาๆ ทว่าอาการจุกแน่นยังไม่ทันทุเลา ไหล่บางก็ถึงจับกดพลิกตัวจนแผ่นหลังแนบชิดกับเตียงนอน
“หลี่อันเฉิง! คุณจะทำอะไร!”
ดวงตาเรียวเบิกกว้างเมื่อร่างกายถูกคร่อมทับโดยคนตัวสูง ใบหน้าคมโดดเด่นโน้มขยับมาอยู่ในระยะประชิด
