EP.16
เหมันต์หันขวับไปมองหน้าของรังสิยาที่ยังทำหน้าเฉย หล่อนแสร้งมองไปทางอื่น กะจะเลี่ยงออกจากตรงนั้นเพราะไม่อยากเห็นหน้ายายคุณหนูพิมมี่กับบรรยากาศที่มีนังคุณหนูเอาแต่ใจที่ไม่บริสุทธิ์เอาเสียเลย กลับถูกเหมันต์คว้าแขนไว้เสียก่อนที่เธอจะเดินออกไปจนพ้น
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ ก็ไหนว่าคุณจะเต้นรำกับผมไง”
“ฉันว่าตั้งแต่เมื่อไรกัน”
“ก็ว่าเดี๋ยวนี้...” เขากระชับแขนของรังสิยาแน่น แล้วหันมาบอกพิมาลา “พี่คงต้องปฏิเสธน้องพิมมี่แล้วล่ะ เพราะพี่มีคู่เต้นแล้ว ขอตัวนะครับ”
เห็นทั้งสองคนที่เดินจากไปอย่างไม่เหลียวแล พิมาลาก็กระทืบเท้าเร้าๆ อย่างขัดใจ ดวงตาทั้งสองข้างเขียวปัด ฝากคำอาฆาตเสียงแข็งกร้าว
“พวกหล่อนกล้าดียังไงมาแย่งคนของฉัน ทั้งพี่คิมหันต์ทั้งพี่เหมันต์ อ๊าย...คอยดูนะ ฉันไม่มีวันยอมแพ้พวกหล่อนหรอกนะ”
เสียงเพลงขับคลอไปตามจังหวะอย่างได้อารมณ์ เช่นเดียวกับอีกหลายๆ คู่ที่ปล่อยให้อารมณ์ทั้งหมดล่องลอยไ
