7. รอดตัว?
1319 คำ
"หวาน" เสียงทุ้มในลำคอของหมอชวิณดังขึ้นเมื่อเขาถอนริมฝีปากจากปากนุ่มของหญิงสาว นิ้วยาวช่วยเกลี่ยเช็ดคราบน้ำลายให้เธอแผ่วเบา
"อือ" แก้มใสส่งเสียงในลำคอด้วยความกระดากอาย มือเล็กซึ่งเกาะอยู่ที่บ่าแข็งเกร็งจิกเล็บแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนที่นิ้วของหมอหนุ่มค่อย ๆ ลากจากมุมปากไปอีกมุมหนึ่ง ใบหน้าร้อนวาบไปทั้งหน้า ถึงแม้ว่าแสงสว่างในรถจะไม่เพียงพอแต่สายตาคมก็ยังสามารถเห็นแววตาอันไหวระริกในดวงตากลมโตของคนตรงหน้าได้
"น่ารักแท้วะ!" หมอชวิณคำรามออกมาก่อนจะกดริมฝีปากไปจุมพิตหนักที่ริมฝีปากเรื่ออีกครั้งอย่างตัดใจก่อนจะรีบยกร่างเล็กของหญิงสาวให้ย้ายไปนั่งยังที่นั่งข้างคนขับ
"อ๊ะ!" แก้มใสร้องออกมาเมื่อสะโพกกลมสัมผัสโดนเบาะหนังเย็นเฉียบ เธอไม่ได้เจ็บแต่เธอแค่ตกใจที่อยู่ ๆ หมอหนุ่มก็เหวี่ยงเธอมาแบบนี้
"ค่อยกลับไปต่อที่บ้าน" หมอหนุ่มพูดขึ้นมาโดยที่ไม่สนว่าคนข้าง ๆ จะอยากรู้หรือไม่ เท้าใหญ่ออกแรงกดคันเร่งอย่างแรงจนร่างบางหงายไปติดกับพนักพิงด้านหลัง
"..." แก้มใสได้แต่นั่งนิ่งเม้มปากแน่น ด้านนอกเธอนิ่งเงียบแต่ภายในนั้นก้อนเนื้อที่อกด้านซ้ายกลับเต้นโครมครามจนเธอสามารถได้ยินได้ มือเล็กสอดผสานบีบเข้าหากันแน่นอย่างไม่รู้สึกตัว
ใช้เวลาไม่นานรถคันใหญ่ของหมอชวิณก็มาหยุดอยู่ที่ประตูรั้วบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง เมื่อหมอหนุ่มกดปุ่มรีโมทคอนโทรลประตูรั้วก็แยกออกจากกันอัตโนมัติ เมื่อรถพ้นประตูไปนิ้วของหมอหนุ่มก็กดที่รีโมทอีกครั้งเพื่อเป็นการปิดประตู
"ลงรถได้แล้ว" หมอชวิณเอ่ยขึ้นหลังจากที่ขับรถไปจอดยังโรงจอดหลังใหญ่เรียบร้อยจากนั้นก็รีบวาดขายาวลงจากรถไปอย่างรีบร้อน
"คะ..ค่ะ" แก้มใสตอบรับด้วยน้ำเสียงประหม่า เคลื่อนมือที่ยังหลงเหลือความสั่นไปเปิดประตูรถ
หมอหนุ่มซึ่งยืนรออยู่ด้านหน้ารถเมื่อเห็นหญิงสาวลงจากรถเขาก็รีบสาวเท้าก้าวเดินเข้าไปในบ้านโดยที่ปล่อยให้แก้มใสซึ่งมีช่วงขาที่สั้นกว่าซอยเท้าตามไปติด ๆ
"เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนนะ" หมอชวิณพูดขึ้นเมื่อทั้งคู่ขึ้นมาถึงยังห้องนอนใหญ่แล้ว ร่างสูงหายเข้าไปในห้องน้ำหลังพูดจบประโยคปล่อยให้หญิงสาวยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่กลางห้องใหญ่คนเดียว
หมอหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเสื้อคลุมบนเรือนร่าง ใบหน้าหล่อเหลามีหยดน้ำเกาะอยู่ประปราย ผมที่ปกติที่ถูกเซ็ตขึ้นไปด้านบนแต่เวลานี้กลับตกลงมาปรกหน้าผากเมื่อดูแล้วเขาช่างดูอ่อนวัยลงไปหลายปี ซึ่งภาพลักษณ์นี้ของทำให้แก้มใสจ้องมองจนกระทั่งร่างสูงเดินมาจนถึงตัวเธอ
"มองอะไรครับ?" หมอชวิณโน้มหน้าลงมาหาหญิงสาวจนใบหน้าหล่อของเขาแทบจะติดกับหน้าเธอส่งผลให้เธอได้กลิ่นมินต์ที่ออกมาจากปากหมอหนุ่ม
"ปะ..เปล่าค่ะ" แก้มใสส่ายหน้าปฏิเสธขณะที่เท้าเล็กก็ก้าวถอยห่างออกมาด้านหลังอัตโนมัติ
"ไปอาบน้ำสิครับ เสื้อคลุมอยู่ในนั้นแล้ว" หมอชวิณเอ่ยขึ้นขณะที่เอื้อมมือมาจับไหล่เล็กของหญิงสาวแล้วรั้งให้เดินไปยังประตูห้องน้ำ
"เร็ว ๆ นะครับไม่งั้นผมจะเข้าไปเอาคุณในนั้น" หมอหนุ่มก้มลงที่ข้างใบหูเล็กแล้วพูดกระซิบเบา ๆ พอเมื่อหญิงสาวได้ฟังถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
จากคำพูดเชิงเร่งของหมอชวิณทำให้แก้มใสต้องรีบก้าวเท้าหนีเขาเข้าไปในห้องน้ำ ตามด้วยปิดประตูเสียงดังกลบความเขินอายของตัวเอง
ปึง!
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที แก้มใสออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเสื้อคลุมตัวใหญ่ของหมอชวิณ เมื่อเธอออกมาก็พบว่าหมอหนุ่มได้ขึ้นไปนอนบนเตียงใหญ่แล้ว และห้องนอนที่ตอนเข้ามาหมอหนุ่มได้เปิดไฟสว่างจ้าตอนนี้เหลือเพียงไฟสลัวที่หัวเตียง
"หลับแล้วเหรอ?" แก้มใสพึมพำกับตัวเอง ก็น่าจะหลับอยู่หรอกเพราะตอนนี้น่าจะเป็นเวลาตีสี่เข้าไปแล้ว เขาคงเพลียมากจนรอไม่ไหว แก้มใสคิดในใจพลางอมยิ้มออกมา เธอจะได้รอดตัวไปอีกหนึ่งวันถึงแม้ว่ายังไงเธอจะหนีเขาไม่พ้นก็เถอะแต่ก็ขอเวลาให้เธอได้ทำใจหน่อยก็ยังดี
ร่างบางค่อย ๆ นั่งลงที่ขอบเตียงอย่างคนระวังตัว แต่เธอก็ต้องตกใจสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ ๆ ชายที่เธอคิดว่าหลับไปแล้วกลับลุกขึ้นมาแล้วคว้าเอาตัวเธอลงไปนอนราบกับเตียงนุ่มโดยที่มีร่างใหญ่ของเขาตะแคงข้างเท้าแขนคร่อมอยู่ด้านบน ต้นขาเนียนที่สาบเสื้อคลุมแยกออกไปแล้วถูกขาแกร่งของเกยทับอยู่
"ยะ..ยังไม่นอนเหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก มือเล็กดันที่อกแกร่งที่ตอนนี้สาบเสื้อคลุมได้หลุดลุ่ยออกไป ฝ่ามือเธอจึงได้สัมผัสกับเนื้อแข็งตรงบริเวณนั้นพอดี
"คุณคิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนจะหลับลงเมื่อมีผู้หญิงที่เขาคิดจะเอามาอยู่ร่วมห้องล่ะครับ" หมอหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม ส่งสายตาแพรวพราววิบวับมาให้กับคนใต้ร่าง เพียงแค่ได้สัมผัสกับความเนียนนุ่มของต้นขาเธอความเป็นชายของเขาก็ปวดหนึบขึ้นมา ลำท่อนค่อย ๆ เต้นตุบขยายตัวใหญ่ขึ้นอยู่ภายใต้เสื้อคลุมตัวใหญ่
"จะ..จะเช้าแล้วนะคะ" แก้มใสเอ่ยไม่เต็มเสียงเมื่อสัมผัสถึงแก่นกายของเขาที่ถูอยู่กับต้นขาเธอ ใบหน้าสวยของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่านด้วยความเขินอาย
"แล้วยังไงครับ?" หมอชวิณเอ่ยน้ำเสียงเรียบผิดกับสายตาคมที่จ้องมองปากอิ่ม สายตาที่เต็มไปด้วยความกระหายอยากโดยที่เขาไม่คิดจะปิดบัง
"หมอ..หมอไม่ง่วงเหรอคะ?" แก้มใสถามเสียงตะกุกตะกักแล้วเธอก็ต้องกลั้นลมหายใจเมื่อหมอหนุ่มจงใจบดเบียดลำท่อนแข็งใส่ขาเธอ ถึงแม้ว่าจะยังอยู่ภายในเสื้อคลุมแต่เธอก็สัมผัสถึงความร้อนผ่าวของส่วนนั้น
"ผมได้งีบตอนที่คุณอาบน้ำอยู่ ดีที่คุณอาบน้ำนานผมเลยได้พักเอาแรง" เพราะการที่เขาเป็นหมอที่ต้องอดนอนเป็นประจำทำให้ร่างกายเขาชินกับการที่ได้พักผ่อนนิด ๆ หน่อย ๆ เลยทำให้การที่ได้นอนเพียงน้อยนิดก็ทำให้ร่างฟื้นคืนขึ้นมาได้
"แต่ หนู..เอ่อ..หนู"
"ไม่ต้องยื้อเวลาไว้หรอกไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่รอดมือผมอยู่ดี" พูดจบปากหนาได้รูปของหมอชวิณก็ฉกวูบมาที่ปากอิ่มสีเรื่อของหญิงสาวรวดเร็ว
"อื้อ!" จากที่เธอเม้มปากปิดกั้นลิ้นหนาก็ต้องเผยอออกเพราะนิ้วยาวของหมอหนุ่มได้เคลื่อนไปสะกิดยอดอกอวบอย่างแรง ความสยิวจากยอดอกทำให้แก้มใสต้องอ้าปากร้องออกมา ทันทีที่ริมฝีปากหญิงสาวแยกออกจากกันลิ้นร้อนของหมอหนุ่มที่รอคอยอยู่แล้วก็รุกล้ำเข้าไปทันที
***********************
ขออภัยที่ทำให้ค้างอีกครั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อย่าแช่งกันเลยนะ ตอนหน้าเลิฟซีนมาแน่เล็ตสัญญา??
- ผู้เขียน
