มีคนหึงหวงโดยไม่รู้ตัวหนึ่งอัตรา ( Someone is jealously ) #1
1019 คำ
“คุณจะไปด้วยไหมคะมากาเร็ต?”
มากาเร็ตพยักหน้า
“ใช่ฉันจะไปด้วย อดัมกำลังคุยกับพี่เลี้ยงอยู่” เธอตอบ “ฉันจะไปพบพวกเธอที่นั่น”
ผ่านไปไม่นาน กลุ่มของอิซาเบลล่าก็มาถึงที่จัดงาน ก่อนที่เธอจะยืนยันตัวตนหน้างานเพื่อความปลอดภัย รวมทั้งได้รับตราผู้เข้าแข่งขัน และจำนวนเพื่อนที่มาด้วยเธอยืนยันแล้ว
เข้าไปในประตูกระจกของอาคาร ดวงตาของอิซาเบลเบิกกว้างเมื่อมองเห็นภาพตรงหน้าศูนย์กลางของสถานที่จัดงานมีประติมากรรมร่วมสมัยขนาดใหญ่แสดงอยู่ ซึ่งอิซาเบลล่าสันนิษฐานว่าเป็นของศิลปินที่มีชื่อเสียง เธอมองดูอย่างตั้งใจชื่นชมผลงาน รูปปั้นนั้นสูงหกฟุตและกว้างประมาณสองฟุต เพื่อนของเธอแยกตัวจากเธอขณะที่พวกเขาอาสาไปจองโต๊ะ
“คุณคิดว่าไง”
อิซาเบลล่าเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของชายคนหนึ่ง เธอนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งเพื่อสำรวจผู้ชายตรงหน้าเธอตอนนี้ ดูเหมือนเขาจะอายุประมาณน่าจะไม่เกินสามสิบ เขามีผมสีน้ำตาลยาวเลยบ่าไปนิดหน่อย เขามีรอยยิ้มที่เป็นมิตรหน้าตาดี แต่อย่างไรเสีย เธอรู้สึกว่ามันเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอก เธอไม่เคยชินที่จะพูดคุยกับคนแปลกหน้าอย่างใกล้ชิด
“มันหรูหราและสง่างามมากค่ะ” เธอตอบในที่สุดด้วยน้ำเสียงเบา “ถ้าสิ่งนี้ไปประดับอยู่ที่ไหนจะทำให้สถานที่นั้นๆ มีมูลค่าสูงขึ้น”
“คุณเป็นแฟนของศิลปะประเภทนี้หรือเปล่า”
“พูดตามตรงไม่ค่ะ” เธอตอบเสียงเบา “ฉันไม่เคยชินกับงานแกะสลัก งานของฉันออกมาปานกลางและบางครั้งก็น่าเกลียดมาก ในที่สุดฉันก็ยอมแพ้และจดจ่ออยู่กับภาพวาดที่ฉันยังคงค้นหาลายเส้นของตัวเองอยู่”
อารอนศึกษาเธออยู่พักหนึ่ง เขาชอบที่เธอไม่เสแสร้ง คำตอบของเธอตรงไปตรงมาดี และเธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยถูกใจเขามาก เขาเห็นเธอตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในงานจนเธอมาหยุดยืนมองรูปปั้นตรงนี้แล้ว
“อารอน ไมเลอร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขาเอ่ยแนะนำตัวเอง เขาเขย่ามือของเธอแน่น “จริงๆ แล้วคุณเป็นคนแรกที่ไม่ใช่แฟนคลับ พอดีผมก็ดันชอบคนตรง ๆ บางทีนี่อาจเป็นโอกาสให้ผมได้แนะนำคุณให้รู้จักกับงานศิลปะที่ผมสร้างขึ้น”
อิซาเบลล่าหน้าแดงและหัวเราะออกมาเบา ๆ
“ฉันชื่ออิซาเบลล่าค่ะ คุณไมเลอร์” เธอพูดหลังจากจับมือเขา
“เรียกอารอนดีกว่าไหมครับ?” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมอยากแนะนำผลงานให้คุณดูเผื่อจะสนใจ”
“ฉันไม่แน่ใจว่าควรจะคุยกับคุณดีไหม” เธอพูดด้วยความลังเล “ฉันจำได้ในจดหมายที่ฉันได้รับว่าคุณเป็นผู้ตัดสินในรอบสุดท้าย”
อารอนยิ้มให้เธอ
“เรื่องนั้นอย่ากังวลครับเพราะผมเลือกผลงานที่ได้รางวัลไปเมื่อสองวันก่อน จริง ๆ แล้วคุณคือผู้เข้าแข่งขันคนที่หกที่คุยด้วยในวันนี้” ในที่สุดเธอก็พยักหน้าหลังจากที่เขาเชิญอีกครั้ง เธอเดินไปข้างหลังเขาเล็กน้อยขณะที่เขาพูดแนะนำเธอถึงประติมากรรมบางส่วนที่จัดแสดง
“อันนี้ดูซับซ้อนมากค่ะ” เธอให้ความเห็นต่อรูปปั้นหินอ่อนที่แสดงถึงคู่รัก “วิธีที่คุณแกะสลักมือของพวกเขาเป็นคู่แสดงให้เห็นถึงความรักที่ลึกซึ้ง แต่ต้องเลิกกัน”
"คุณรู้ได้อย่างไร?" อารอนถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถบอกผมได้แบบนั้น”
อิซาเบลล่าชี้ไปที่ใบหน้าของพวกเขา
“การแสดงออกของผู้หญิงดูเศร้ามากค่ะ” เธออธิบายพร้อมขยับนิ้วชี้ไปที่รูปปั้น
“แล้วผู้ชายคนนี้ก็หันหัวไปทิศตรงข้าม เหมือนมีคนอื่นรอเขาอยู่”
“คุณแน่ใจหรือว่าคุณไม่ใช่แฟนตัวยงของงานร่วมสมัย”
“อารอน!”
ทั้งสองหันกลับมาและไม่เห็นใครอื่นนอกจากแอชเชอร์ ยืนห่างจากที่ที่พวกเขาอยู่เพียงไม่กี่ฟุต
“แอชเชอร์!” อารอนร้องอุทานขณะเดินไปหาเขา ทั้งสองกอดกันอย่างเป็นมิตรและตบเบาๆ ไปที่หลัง “หายไปนานเลยนะเพื่อน สบายดีไหม ยินดีที่ได้เห็นนายคืนนี้”
“ฉันสบายดี นายก็ยังคงเก่งเรื่องผู้หญิงเหมือนเดิม!” แอชเชอร์พูดด้วยสีหน้าราบเรียบปนแขวะนิดหน่อย
อิซาเบลล่าสังเกตเห็นแอชเชอร์มองมาที่เธอ ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปทันที หลังจากที่เขามองเธอขึ้นและลง เธอเห็นเขาเม้มปากแน่น เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงการจ้องมองจากเขา
“อืม…ผู้หญิงคนนี้รู้วิธีชื่นชมศิลปะ” อารอนพูดขณะยื่นมือไปทางเธอ
“นายไม่จำเป็นต้องแนะนำเธอ” แอชเชอร์กล่าวทันที “ฉันรู้จักคุณอิซาเบลล่าแล้ว เธอทำงานในบริษัทของฉัน อยู่แผนกเดียวกันกับเอรินา”
“แล้วตอนนี้เอรินาอยู่ที่ไหน?” อารอนถามขณะวางมือบนหลังของอิซาเบลล่าเบาๆ เขาหันไปหาเธอและยิ้ม “แล้วร่วมงานกับเขาเป็นยังไงบ้าง ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขาว่าเขาบ้างานมาก และลูกน้องของเขาก็ต้องทำงานหนักมาก ผมหวังว่าคุณจะสามารถรับมือกับเขาได้ เพราะเขาชื่นชอบความสมบูรณ์แบบ”
ก่อนที่อิซาเบลล่าจะตอบ ตัวแทนของพิพิธภัณฑ์ก็ขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขาโดยบอกว่าอารอนต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการตัดสินที่จะมีขึ้น
“โชคดีกับผลงานของคุณนะเบลล่า” อารอนพูด เขาจับมือเธอยกขึ้นที่ริมฝีปากแล้วจูบเบาๆ นั่นทำให้อิซาเบลล่ายิ้มอย่างเขินอาย “ผมหวังว่าจะได้เจอคุณแถวๆ นี้อีกครั้งนะครับคนสวย” อารอนขยิบตาให้อิซาเบลล่าอย่างขี้เล่น
- ผู้เขียน
