เธอเคาะประตูกระจกเบา ๆ เพื่อแสดงว่าเธอกำลังเอากาแฟเข้ามา เธอผลักประตูออกช้า ๆ ด้วยแขนซ้ายแล้วเดินเข้ามา ขณะที่เธอก้าวเข้าไปข้างใน เธอรู้สึกว่ามีคนผลักข้างหลังเธอทำให้ถาดกาแฟของเธอหก ถ้วยกาแฟตกลงด้านล่างไปที่พื้น
“โอ้!…พระเจ้า!” อิซาเบลล่าพูดด้วยความตกใจขณะที่เธอคุกเข่าและเริ่มทำความสะอาดสิ่งสกปรกโดยไม่สนใจเสื้อของเธอแม้กระทั่งอ้อมแขนที่อาบไปด้วยกาแฟร้อน “ฉันขอโทษค่ะ"
เธอเงยหน้าขึ้น เห็นลูซี่มองเธอด้วยรอยยิ้มเยาะ ริเวียเจ้าของร้านเครื่องเพชรมองหน้าอิซาเบลล่าด้วยความขยะแขยง และเอรินารองประธานฝ่ายออกแบบตกแต่งภายในมองเธออย่างสงบ
“ฉันไม่รู้ว่าแอชเชอร์จ้างบุคลากรที่โง่เขลาแบบนี้มาได้ยังไง” ริเวียแสดงอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดต่อหน้าเอรินา
“ฉันจะไปทำมาใหม่ค่ะ” อิซาเบลล่าพูดหลังจากนั้นไม่นานเธอยืนขึ้นพร้อมกับถาดและถ้วยที่แตก “ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะคุณผู้หญิง”
“ไม่เป็นไร” เอรินาพูดขึ้นมาด้วยความสงสารอิซาเบลล่า ขณะที่เธอพิมพ์อะไรบางอย่างลงไปในโทรศัพท์ “ฉันจะให้เลขาของฉันไปรับกาแฟจากห้องอาหารและขนมมาเอง ลูซี่เรียกพนักงานทำความสะอาดมาทำความสะอาดห้องนี้”
อิซาเบลล่าออกจากห้อง เธอรีบกลับไปที่แพนทรี เธอรู้ดีว่าเธอจะถูกหักเงินเดือนค่าถ้วยที่เธอทำแตก เธอคิดขณะเช็ดคราบบนเสื้อกว่าจะถึงวันเงินเดือนออก เงินเดือนของเธอคงไม่เหลืออะไรแล้ว
ในที่สุดเธอก็กลับไปที่โต๊ะของเธอ ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อเพื่อหลีกเลี่ยงการมองหน้าเพื่อนร่วมงานที่ดูหมิ่นเธอโดยไม่มีเหตุผล เธอหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
“เฮ้!” เธอได้ยินใครคนหนึ่งพูดขึ้น กระดาษถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะของเธอ “หัวหน้าต้องการสิ่งนี้หลังการประชุม หัวหน้าต้องการให้เธอจัดเรียงวัสดุตามตัวเลข”
เธอใช้เวลาสองชั่วโมงทำงานที่ได้รับมอบหมาย เธอได้ยินเสียงประตูห้องประชุมเปิดออก พวกเขายังคุยกันอยู่
“บอกแอชเชอร์ให้ไปหาฉันด้วยนะ” ริเวียสั่ง “เด็กคนนั้นทำแต่งาน ยุ่งอยู่แต่กับตัวเลขกำไร ดูเหมือนเขาจะลืมพักผ่อนไปแล้ว”
“ได้ค่ะคุณริเวีย” เอรินาตอบอย่างสุภาพ “คุณก็รู้ว่าแอชเชอร์เป็นอย่างไร เวลาทำงาน วิธีเดียวที่จะหยุดเขาได้คือเรื่องที่เกี่ยวข้องกับมัมของเขาเท่านั้น”
“นั่นน่าจะเป็นเหตุผลเดียวที่เขายังไม่แต่งงานกับนางแบบคนนั้น” ริเวียพูดขึ้นมาหลังคิดออกเรื่องข่าวที่เคยอ่าน
อิซาเบลล่าได้ยินการสนทนา ทว่าไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่พวกเขากำลังพูดกันนัก ในที่สุดเธอก็เลือกปล่อยมันไป เธอทำงานเสร็จแล้วเธอก็รีบลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะของหัวหน้าเธอ
“อิซาเบลล่า” เอรินาเรียกอย่างสุภาพหลังจากลูกค้าเดินออกไปแล้ว “ฉันจะรอพบเธออยู่ที่ห้องทำงานของฉัน”
อิซาเบลล่าสวมเสื้อเบลเซอร์และก้มจัดเสื้อของตัวเอง เธอติดกระดุมเสื้อของเธอพยายามซ่อนคราบกาแฟ เสื้อเบลเซอร์มันสามารถครอบปกปิดเพียงบางส่วนเท่านั้น ก่อนที่เธอจะเดินออกไป ลูซี่เดินมาหยุดเธอกะทันหัน
“เธอควรระวังในสิ่งที่เธอจะพูดออกไปนะ” ลูซี่เตือน “ฉันสามารถทำให้ชีวิตของเธอตกนรกทั้งเป็นได้จำเอาไว้!”
เอรินาเงยหน้าขึ้นมองเมื่ออิซาเบลล่ามาเคาะประตูห้อง
“นั่งก่อนอิซาเบลล่า” เธอพูดอย่างสุภาพ เธอมองไปที่แฟ้มที่เธอถืออยู่ซึ่งมีรายละเอียดเรื่องงานที่กำลังจะทำสัญญา “ก่อนอื่น เธอโอเคไหม?”
“ค่ะฉันไม่เป็นไร” อิซาเบลล่าตอบเสียงเบา
เอรินามองเอกสารก่อนที่จะปิดวางเอกสารลงในท้ายที่สุด เธอกำมือแน่นและมองไปที่อิซาเบลล่าสองสามวินาที “มีอะไรที่อยากจะบอกฉันไหม? ฉันขอโทษที่ไม่ได้ไปทักทายเธอ ตั้งแต่เธอเริ่มมาทำงานที่นี่ เพราะมีโครงการเร่งด่วน แล้วงานของเธอเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรอยากจะพูดไหม?” เอรินาถามย้ำอีกครั้งอิซาเบลล่าเงียบไปครู่หนึ่ง
“ฉันขอโทษเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ค่ะ” เธอพูดในที่สุด น้ำเสียงฟังดูเหนื่อยล้า “ฉันสัญญาว่าฉันจะระมัดระวังและจะทำงานให้หนักขึ้นค่ะ”
เอรินามองเธอด้วยความประหลาดใจเมื่อนั่นคือทั้งหมดที่เธอพูด
"มีแค่นี้เหรอ?" เธอถามอย่างแปลกใจ
“ค่ะ” อิซาเบลล่าตอบ
“ดีมาก” เอรินาพูดพร้อมกับถอนหายใจ “คุณกลับไปทำงานที่โต๊ะได้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะคุณเอรินา” อิซาเบลล่าเอ่ยขอบคุณจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นโค้งคำนับเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมาเห็นประตูเปิด จังหวะเดียวกับที่แอชเชอร์กำลังเดินเข้ามาในห้องของเอรินาพอดี เธอยืนอึ้งมองเขาที่มองเธอขึ้นลงด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“สวัสดีตอนบ่ายค่ะท่าน” อิซาเบลล่าโค้งคำนับก่อนจะเดินออกไป
เธอรีบกลับไปที่โต๊ะทำงานโดยหวังว่าแอชเชอร์จะไม่สังเกตเห็นสภาพร่างกายของเธอ
หญิงสาวสังเกตเห็นว่าโต๊ะทำงานของเธอเต็มไปด้วยงาน และโน้ตพร้อมคำสั่งมากมาย หญิงสาวตรวจสอบแล้วสรุปว่าเธอจะต้องกลับบ้านดึกอีกครั้งเพื่อทำงานให้เสร็จ เธอเริ่มลงมือทันทีแต่สิ่งที่เธอไม่ได้สังเกตคือช่วงเวลาที่ประตูกระจกห้องทำงานของเอรินารองประธานปิดลง เอรินาตบหน้าแอชเชอร์อย่างแรงทันทีด้วยความโกรธ
สายตาของแอชเชอร์แข็งกระด้างเมื่อเขาดูคลิปวิดีโอที่ส่งมาจากแผนกรักษาความปลอดภัยอีกครั้ง
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับอิซาเบลล่าทั้งหมด เขาเห็นคนผลักเธอเข้าไปในห้องประชุมและทำให้เธอล้มพร้อมกับถาดกาแฟ
จากนั้นเขาก็คลิกที่วิดีโออื่นที่ลูซี่หัวหน้าเธอโยนแฟ้มงานหนา ๆ กระแทกลงบนใบหน้าของเธอในขณะที่กรีดร้องด่าทออิซาเบลล่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย
หลังจากที่เขาโดนเอรินาเพื่อนสนิทตบหน้า และถูกด่าไปหลายนาที เรื่องที่ภรรยาของเขาโดนกลั่นแกล้ง เขาจึงโทรเรียกหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยขึ้นมา พร้อมกับสั่งให้นำทุกคลิปที่เกี่ยวข้องกับอิซาเบลล่าส่งมาให้เขา ชายหนุ่มแปลกใจที่เห็นว่ามีมากกว่ายี่สิบไฟล์
“นายเป็นคนน่ารังเกียจแอช!” เอรินากรีดร้องหลังจากตบเขา “นายเห็นสภาพของภรรยาของนายเมื่อกี้ไหมเธอน่าสงสารแค่ไหน? ให้ฉันเดาแน่นอนนายไม่เห็น นายเพิ่งกลับเข้ามาหลังจากทานมื้อเที่ยงพร้อมกับที่รักของนายใช่ไหม? ระหว่างที่ภรรยาของนายโดนคนที่นี่กลั่นแกล้ง ออกไปแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก นายมันผู้ชายขี้ขลาด ถึงนายไม่ได้รักเธอ นายไม่ละอายใจบ้างเหรอกับสิ่งที่นายทำ ไอ้เพื่อนเฮงซวย ไปเอาคนรักของนายสิออกไปกินข้าวกันอีกแล้วกระแทกเธออย่างที่ชอบทำ!”
“เธอจะหุบปากได้หรือยังเอรินา!?” เขายกมือขึ้นมาถูแก้มตัวเอง “นรกเถอะฉันไม่รู้ว่าเอียนพบอะไรดีในตัวเธอ เรื่องนี้ยังคงเป็นปริศนาลึกลับสำหรับฉัน เกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาตบหน้าฉันแบบนี้ เจ็บชะมัด!” แอชเชอร์ตะคอกใส่เอรินาพร้อมกับลูบแก้มตัวเองไปมา
“เอียนไม่ได้บอกนายเหรอ?” เอรินาถามขณะกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเอง “หรือแค่แกล้งทำเป็นหูหนวกตาบอด? ข่าวซุบซิบไปทั่วว่าพนักงานใหม่เป็นเหยื่อสำหรับการเล่นตลกและง่ายต่อการรังแก”