Meeting again ( การพบกันอีกครั้ง ) #2
1114 คำ
สองปีที่ผ่านมาเธออยู่โดยไม่ได้รับการติดต่อจากสามีแม้แต่ครั้งเดียว เธอจึงเริ่มส่งใบหย่าที่เซ็นชื่อเธอเรียบร้อยไปให้เขา ในช่วงสองถึงสามปีที่ผ่านมา เธอพบว่าตัวเองตกหลุมรักคนคนหนึ่งในโลกออนไลน์ เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นและดูเหมือนว่าเขาก็สนใจเธอเช่นกัน แต่เธอกลับไม่ได้รับการตอบสนองใด ๆ จากสามีของเธอเรื่องหย่า
สองอาทิตย์ต่อมา อิซาเบลล่าพบว่าตัวเองยืนอยู่ข้าง ๆ ทาราหนึ่งในแม่บ้านที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ ทาราดูตื่นตระหนกและตกใจมากขณะที่กำลังทำความสะอาดบาดแผลที่เธอได้รับเมื่อไม่นานมานี้ในห้องทำงานของสามีเธอ
หญิงสาวได้นำรถจักรยานยนต์บิ๊กไบค์ Aston Martin AMB-001ของสามีไปขับเล่นเพื่อที่จะหาทางออกกับปัญหาที่มีอยู่ตอนนี้ หลังจากที่ไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับการหย่าร้างที่เธอกำลังรอคอย เธอถูกจับระหว่างการแข่งรถจากสองแก๊ง เธอพยายามขับออกไปก่อนเหตุการณ์จะบานปลาย แต่จู่ ๆ ตำรวจก็คิดว่าเธอเป็นพวกเดียวกัน พวกเขาจึงตามไล่ล่าเธอ โชคดีสามีของเธอมาช่วยเธอได้ทันเวลา และเธอไม่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“หวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก!” เธอได้ยินเสียงเขาตะโกน “ภรรยาของฉันจะดูแลฉันเอง พวกคุณทุกคนออกไปให้หมด!”
สาวใช้รีบวิ่งหนีไปด้วยความกลัว และอิซาเบลล่ามองเขาอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เจสัน เป็นคนสุดท้ายที่ออกไป ก่อนจะปิดประตูลงอย่างเงียบ ๆ
“มัวรออะไรอยู่!” สามีของเธอตะโกนขึ้นมา
อิซาเบลล่าหันหลังรีบเดินไปหาสามี เธอนั่งลงหยิบผ้าเช็ดหน้าจุ่มลงไปบนน้ำอุ่น ก่อนจะมองหาสำลี สามีของเธอมาถึงก่อนวันที่เจสันบอกเธอตั้งสามวัน เขาสั่งให้คนติดตามเธอ เขาถึงได้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
“มันจะแสบนิดหน่อยค่ะ” เธออ้อมแอ้มบอก พลางวางสำลีบนแผลบนต้นแขนของเขาอย่างระมัดระวัง พร้อมกับเช็ดแผลเบา ๆ
หลังจากทำความสะอาด ปิดบาดแผลเรียบร้อยกินเวลาไปประมาณยี่สิบนาที อิซาเบลล่าก็นำกะละมังใส่น้ำและกล่องปฐมพยาบาลออกไปให้เจสันที่ยืนอยู่ข้างประตูด้านนอก
“กลับมาที่นี่เดียวนี้!” แอชเชอร์สั่ง
อิซาเบลล่ายืนอยู่ตรงหน้าเขา ไกลพอที่จะวิ่งหนีเผื่อว่าเขาจะทำร้ายเธอ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้นำยานพาหนะใด ๆ ออกจากบ้านนี้อีกต่อไป! เข้าใจไหม” แอชเชอร์เริ่มออกคำสั่งทันที เขามองเธออย่างโกรธเคือง “แค่เพราะมีแด๊ดเป็นนักแข่ง ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเก่งเหมือนเขา หยุดคิดจะไปทำแบบนั้นซะ! และเธอควรทำหน้าที่ภรรยาได้แล้ว!”
เธอสะดุ้งกับน้ำเสียงของเขา
“อีกสามวันแด๊ดกับมัมของฉันจะมาที่นี่” เขาพูดต่อพร้อมมองดูเธออย่างพิจารณาแต่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา “เธอมีเวลาเตรียมตัวให้พร้อม อย่าทำให้ฉันต้องอับอายอิซาเบลล่า เธอไม่ชอบแน่ถ้าทำให้ฉันโกรธ”
“งั้นก็เซ็นใบหย่านั่นซะ!” เธอโพล่งออกมา “มันจะได้จบความทุกข์ยากของเราทั้งคู่”
อิซาเบลล่ารีบถอยกลับไปเมื่อเห็นความมืดในตาเขาที่มองมาทางเธอ ก่อนหยุดตัวเองและจ้องตาเขากลับ โดยไม่สนใจว่าตอนนี้เขากำลังโกรธเธอมากแค่ไหน เธอไม่สนใจกับคำดูถูกที่เขาพูดกับเธอ เธอกำหมัดแน่น
“ฉันไม่เคยต้องการแต่งงานกับคุณเลยแม้แต่น้อย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“สามวันอิซาเบลล่า!” แอชเชอร์พูดย้ำในขณะที่ยืนขึ้นไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดออกมาก่อนหน้า “เธอจะเสียใจถ้าเธอไม่ทำตามคำสั่งฉัน”
เธอเฝ้าดูขณะที่เขาออกจากห้องทำงานไป
“คนบ้าอำนาจ!” เธอตะโกนตามหลังเขาออกมา
……
แอชเชอร์เงยหน้าขึ้นจากกระดาษที่เขาอ่านอยู่ในห้องทำงานในเช้าวันเสาร์สามวันต่อมา
เจสันปรากฏตัวและแจ้งเขาว่ารถของครอบครัวของเขาเพิ่งเข้าประตูหน้าบ้านมา
“แล้วภรรยาของฉันอยู่ที่ไหน” เขาถามขณะยืนขึ้น
“เธออยู่ที่ห้องโถงแล้วครับ” เจสันตอบแล้วเดินออกไป
แอชเชอร์วางเอกสารที่เขากำลังอ่านอยู่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตรวจสอบข้อความ เขาพบข้อความหลายข้อความจากรีเบคก้า และเลขาของเขา เช่นเดียวกับเอียน และจากพี่สาวทั้งสองคน เขาวางโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อและออกจากห้องทำงานไป เขาหันไปที่มุมห้อง พลางชะงักไปชั่วขณะหนึ่งเมื่อเห็นภรรยาของเขายืนอยู่เงียบ ๆ ที่ห้องโถงข้างเจสัน พวกเขากำลังพูดคุยกันถึงบางเรื่อง
วันนี้อิซาเบลล่าไม่ใช่ภรรยาที่เขาเห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน เธอคนนั้นที่มอมแมมจนดูไม่จืด ทว่าขณะนี้อิซาเบลล่าดูดีจนแทบลืมหายใจ เธอสวยสง่างามราวกับหญิงชนชั้นสูงในชุดเดรสสีเขียวอ่อนลายดอกไม้ที่ยาวเลยเข่าไม่กี่นิ้ว เธอปล่อยผมสยายเต็มหลัง และทาลิปสติกสีอ่อนเท่านั้น เขาจำได้เมื่อสามวันก่อนว่าเธอพยายามเรียนรู้เพื่อทำความคุ้นเคยกับขนบธรรมเนียมที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น คำพูดดูถูกของเขาเพิ่มเชื้อเพลิงความโกรธให้กับเธอ
เขาได้รับรู้จากเจสันว่าเธอซ่อนตัวอยู่ในตู้ไม้และร้องไห้ เขาบังคับให้เธอเรียนรู้ทุกอย่างเป็นเวลาสามวัน เธอต้องนอนดึกและจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารเช้า เตรียมน้ำไว้ให้เขาอาบ และเตรียมเสื้อผ้าให้เขาด้วย
‘ฉันคิดว่านี้คือวิธีการลงโทษของคุณหลังจากที่ฉันทำรถทุกคันของคุณพัง’ เธอพูดประชดเขา หลังจากที่เสิร์ฟกาแฟให้เขา แอชเชอร์ไม่พอใจกิริยาที่เธอแสดงออกและรสชาติของเครื่องดื่มที่เธอชงให้ เนื่องจากมันหวานเกินไป เธอตะโกนด้วยความตกใจเมื่อเขาโยนถ้วยกาแฟแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยต่อหน้าเธอ
หญิงสาวก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า ‘ฉันจะทำไปทำมาใหม่ค่ะ’
- ผู้เขียน
