เธอยืนขึ้นและเดินไปที่ประตู แต่แอชเชอร์คว้าเธอที่ต้นแขนแล้วจับเธอเบา ๆ
“ปล่อยฉันนะ!” เธอสะบัดแขนออก
“ฉันจะกินข้าวกับเธอ” เขาพูดและอีกครู่ต่อมา ทาราก็กลับมาพร้อมกับอีกคนถือถาดที่บรรจุอาหารเย็นของเขา ส่วนเจสันถือแชมเปญมาพร้อมกับแก้วสองใบ “เธอกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันและจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นอิซาเบลล่า”
ในที่สุดอิซาเบลล่าก็ดึงแขนของเธอออก มองเขาอย่างโกรธเคือง
“นั่งลง” แอชเชอร์พูดเสียงเข้ม โบกมือไปยังเจสันที่ยืนรออยู่พร้อมเก้าอี้
เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็อ่อนแรงลง รู้สึกเหนื่อยจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอพึมพำขอบคุณเจสัน และเขาก็พยักหน้าให้เธอด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเทแชมเปญใส่แก้ว
“ถ้ามีอะไรฉันจะเรียกคุณเจสัน” แอชเชอร์กล่าว
“ครับนายท่าน” เจสันตอบแล้วเดินออกไป
อิซาเบลล่านั่งบนเก้าอี้โดยไม่แตะต้องอาหารแม้แต่น้อย
“กินซะเบลล่า” แอชเชอร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ขณะที่เขาเริ่
