เกือบหนึ่งชั่วโมงกับการนั่งแช่อยู่ในอ่างน้ำอุ่น จนกระทั่งตอนนี้หล่อนก้าวมาเกาะขอบประตู และค่อยๆ แง้มบานประตูออกเล็กน้อยเพื่อมองลอดออกไปด้านนอก
ไม่มีร่างสูงใหญ่อยู่กลางห้อง เข็มหอมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก้าวเท้าออกมา เพราะคิดว่าเนโลคลิสคงเปลี่ยนใจออกไปจากห้องนอนแล้ว แต่ชั่วครู่ก็ต้องชะงักงันอยู่กับที่เมื่อสายตามองไปเห็นคนตัวโตนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงนอน
แวบแรกหล่อนอยากจะตรงเข้าไปกระชากเขาให้ลุกขึ้น และขับไล่ แต่พอเห็นริ้วรอยความเหน็ดเหนื่อยที่สะท้อนออกมาจากเรือนกายทรงพลังของเนโลคลิส หล่อนก็ใจอ่อนยวบลง
‘ฉันบินข้ามโลกมาตั้งไกล ขอตัวไปพักผ่อนก่อน ถึงเวลาอาหารแล้วตามด้วยก็แล้วกัน’
คำพูดของเนโลคลิสที่เรือนดอกไม้ยังดังก้องอยู่ในหู และนั่นมันก็ทำให้หัวใจของหล่อนอ่อนไหวและเปราะบางอีกครั้ง
เนโลคลิสคงเหนื่อยมากจริงๆ
ร่างเล็กที่มีผ้าขนหนูพันอยู่รอบกายค่อยๆ ก้าวตรงมาหยุดที่เตียง โน้มตัวลงมองคนที่กำลั
