บทที่ 22 : ตอแหลกูป่ะเนี่ย!

1548 คำ

"กินชาบูกันไหมโซ?" แทนคลานขึ้นมานอนบนตักนุ่มนิ่ม "กินเลย โซไม่หิว" "แต่เมื่อวานโซกินข้าวน้อยมากเลยนะ" "มันไม่อยากอ่ะ" "ไม่อยากก็ต้องกิน เดี๋ยวลูกหิว" ไอ้ซันเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมถุงใส่ชาบูพรีเมียมชุดใหญ่ เรื่องสายเปย์ขอให้บอก ล่าสุดโอนเงินให้แทนหกล้าน อีนี่อึ้งมากเลยนะ ต้องมีผัวยังไงให้เหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง "ลูกยังตัวเท่านิ้วก้อยอยู่เลยมั้ง" "จะเท่านิ้วไหนก็ต้องบำรุงเอาไว้ก่อน ตอนไปฝากครรภ์หมอจะได้ชมว่าแม่มีสมอง หัดคิดถึงลูก" เธอหันควับไปค้อนตาเขียว ถ้าไม่ติดว่าเจ็บนมแม่จะกระโดดถีบขาคู่ให้ ขนาดรู้ว่าเธอท้อง ความอ่อนโยนมันยังไม่มีเลย มีแต่ความปากหมาชอบแซะ "ไม่เอาหน่า ซันอย่าว่าโซสิ" แทนรีบสงบศึกก่อนที่จะเกิดการปะทะกันทางฝีปาก "ลุกขึ้นมากินชาบู" เขาเปลี่ยนเรื่อง "ไม่กิน จะออกไปหาเพื่อน" "ใครอนุญาตให้มึงไป?" "แทนอนุญาตเอง" แทนยิ้มแห้ง "อนุญาตทำไมอ่ะแทน มันกำลั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม