"ทำไมตัวร้อนขนาดนี้?”
แทนไม่ตอบแต่ซุกใบหน้าที่ไหล่บาง หยดน้ำตาไหลรินจนเปียกชุ่มเนื้อผ้า จากตอนแรกที่คิดว่ามาปุ๊บจะบอกเลิกเลย แต่มันทำไม่ได้จริง ๆ
หญิงสาวปล่อยให้คนป่วยกอดจนกว่าจะพอใจ แทนร้องไห้หนัก ทำให้ตาบวมเต่ง ดวงตาข้างในแดงเถือกจนเห็นสีเลือดเลย ไอ้เราว่าใจแข็งแล้วยังทนมองไม่ได้ ต้องหาผ้ามาประคบให้จนกว่าแทนจะดีขึ้น
"ไม่ต้องร้องแล้วนะ" ลูบหัวแทน
"แทนจะไม่ร้องแล้วครับ" ซุกหน้าที่อกนุ่ม
"กินข้าวกินยาหรือยัง?"
"แทนกินไม่ลง"
"ดื้อได้ไงเนี่ย?"
"ถ้าไม่อยากให้ดื้อ โซก็มาดูแลแทนสิ"
เธอหยุดชะงักคำที่จะพูดต่อแล้วหันไปมองหน้าไอ้ซันที่นั่งมองมาที่เราสองคน ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ สายตาของเขาอ่านไม่ค่อยออก
"แทนกินข้าวกินยาก่อนได้ไหม?"
"ถ้าโซอยากให้กิน แทนก็จะกินครับ"
"น่ารักมากเลย"
เธอยกยิ้มแล้วประคองร่างสูงให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินยา แทนทำตัวดีมาก เชื่อฟังทุกอย่างตามที่พูด
