Chapter 1
2755 คำ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้
โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY
คลับ
เสียงเพลงอึกกระทึกครึกโครมของคลับโฮสแห่งนึงที่เริ่มเร้าใจขึ้น ชายหนุ่มหล่อร่างแกร่งหลายต่อหลายคนเดินอยู่ภายใน โดยมีสาวน้อย สาวใหญ่ สาวขี้เหงาที่กำลังอมยิ้มมองและพูดคุย
“ไอ้ธัน มีลูกค้าเรียกมึง” แน็กเอ่ยเรียกธันวาที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์
“ไม่ได้ กูไม่ว่าง”
“หล่อแล้วเล่นตัวนะไอ้สัส เลือกมากด้วย ไหนบอกอยากได้เงินไงวะ” แน็กเอ่ย
“ก็ใช่ มึงไม่อยากได้หรือไงเงิน”
“อยาก กูถึงไม่เคยปฏิเสธแขกเหมือนมึงไง” แน็กเอ่ย
“กูก็รับไม่ได้ปฏิเสธหมดซะเมื่อไหร่”
“เออๆ ลีลาสู้กูได้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะมึงน่ะ แขกเรียกจัง” แน็กเอ่ย
“เดี๋ยวกูก็จับลูกชายฟาดหน้าซะเลยมึงนี่!”
“ไอ้สัส5555”
ทั้งคู่พูดคุยหยอกล้อกันตามประสาผู้ชายที่เป็นเพื่อนกัน ไม่นานธันวาก็ออกจากห้องแล้วเดินตรงไปยังบาร์ที่เขานั่งประจำ
“ว่าไงสุดหล่อ รอนานมั้ย” สาวใหญ่คนนึงเอ่ย เธอชื่อปิ่น เป็นลูกค้าประจำของธันวา
“พี่ปิ่นไปไหนมาละครับ มาช้ากว่านัดไปสองชั่วโมง” ธันวาเอ่ย
“ติดงานนิดหน่อย คิดถึงพี่เหรอถามแบบนี้”
“ก็ผมไม่ได้รับลูกค้าสักคน รอพี่อยู่นี่ไงครับ”
“ธันน่ารักแบบนี้ไง สั่งเหล้ามาซิ”
ธันวากระตุกยิ้มก่อนสั่งเหล้าราคาแพงที่ปิ่นชอบดื่มบ่อยๆมาแล้วนั่งดื่มกับเธอจนดึกแก้วแล้วแก้วเล่า
“พี่เปลี่ยนรถเหรอครับ”
“อืมมม”
“พี่ปิ่น! ไหวมั้ยครับ”
“ไหว ยันเช้าก็ไหวววว”
ปิ่นที่ถูกธันวาประครองเดินมาที่รถ ก่อนเขาจะเอ่ยถามเมื่อหญิงสาวเปลี่ยนรถและตอนนี้เธอก็เมามากจนเดินแทบไม่ไหว
เขาขับรถออกมาจนถึงโรงแรมก่อนพาปิ่นเข้าห้อง เธอก็เริ่มกอดเขาเหมือนทุกครั้ง มือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอก
“พี่ปิ่น ผมปิดประตูก่อน”
“เร็ว เร็ววว อึก!”
“ดื่มนี่ก่อนครับ จะได้มีแรง”
ธันวาส่งแก้วเหล้าที่เทจากขวดที่เตรียมไว้ที่โรงแรม ในแก้วมันมีส่วนผสมนอกเหนือจากแอลกอฮอล์ มันทำให้ร่างกายของหญิงสาวเกิดความกำหนัดในระดับที่กำลังมีความสุข
“ถะ..ถอดเสื้อหน่อยธัน”
ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวที่กำลังบิดเร่าร่างกายอยู่บนเตียง ก่อนถอดเสื้อออกเผยกล้ามเนื้อสวยๆ
“อื้อออ ธัน อึก!”
หญิงสาวปรนเปรอร่างกายที่ร้อนลุ่มของตัวเอง สายตามพรางมองใบหน้าหล่อๆและร่างแกร่งสุดเย้านวนนั่น
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เสียงลมหายใจหอบถี่ๆก็ดังขึ้น ในขณะที่ร่างแกร่งยังคงปิดตาสนิท ไม่นานความกำหนัดถึงจุดสูงสุด หญิงสาวปลดปล่อยน้ำสวาทออกมาจนเปรอะเปื้อน ความเมาทำให้เธอที่อ่อนแรงค่อยๆหลับสนิทลง
ตี5
ธันวาเดินกลับเข้าซอยคับแคบของบ้านเช่า เสียงข้อความมือถือแจ้งเตือนดังขึ้นเมื่อมีเงินจำนวนค่อนข้างมากถูกโอนเข้าบัญชี เขากดเปิดอ่านจบก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋าทันที
“จะพากลับตอนนี้เลยเหรอธัน” หญิงวัยกลางคนเอ่ย
“ครับ ผมรบกวนป้ามาสองวันแล้ว ขอบคุณครับ”
ธันวาอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยกลับจากบ้านผู้เป็นป้าที่เคารพนับถือกัน ในซอยบ้านไม่ค่อยมีคนชอบใจเขานักด้วยงานที่ทำ แต่ธันวาไม่เคยสนใจ
“พ่อขา หนูง่วง” เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมอกเอ่ยขึ้น
“หนูหลับก่อนนะ เดี๋ยวพ่ออุ้มกลับบ้าน”
“พ่อไม่ไปทำงานแล้วเหรอค่ะ”
“ไม่ไปแล้วครับ”
ขายหนุ่มอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยวางลงบนเตียงนอนในบ้านหลังเล็กๆ ก่อนจะห่มผ้าให้ก่อนลุกไปอาบน้ำและมานอนลงข้างๆ
เช้า
“พ่อขา หนูอยากกินโจ๊ก”
เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเอ่ยขึ้นในขณะที่ธันวายังคงง่วงนอนเพราะเพิ่งได้นอนเพียง2ชั่วโมง แต่เพราะเธอคือดวงใจ เขาจึงต้องลุกขึ้นก่อนหอมแก้มเด็กน้อยฟ่อดใหญ่
“เดี๋ยวพ่อทำให้นะครับ”
“เย้ๆ”
ไม่นานชายหนุ่มเผยอกแกร่งเปลือยท่อนบนยืนทำโจ๊กจนเสร็จก่อนวางถ้วยโจ๊กหอมๆต่อหน้าเด็กน้อย
“ค่อยๆกินนะครับมันร้อน”
“ค่ะ”
เด็กน้อยค่อยๆเป่าโจ๊กก่อนตักใส่ปากคำแล้วคำเล่า
“กินให้หมดนะครับ”
“ค่ะพ่อ”
“พ่อสอนว่ายังไงครับ” ธันวาเอ่ย
“พ่อธันสอนว่า อาหารทุกอย่างมีคุณค่า มีประโยชน์ กว่าพ่อจะหาเงินแต่ละบาทมาซื้อยากลำบาก ทีน่าต้องกินมันให้หมดค่ะ” เด็กน้อยเอ่ย
“เก่งมากลูก”
สองคนพ่อลูกหนอกล้อกันตามประสา ธันวาเวลาที่ไม่ได้ทำงาน เขาก็คือชายหนุ่มธรรมดาๆคนนึงเท่านั้น
HOLY TALK
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นลูก กินข้าวไม่หมด?” ฮาโลเอ่ยเมื่อเห็นลูกสาวมองจานข้าวอย่างเอือมๆ
“เสียดายค่ะพ่อ แต่แม่บ้านตักข้าวเยอะไปนิด” โฮลี่เอ่ย
“แม่บ้านใหม่น่ะลูก ป้าเขาไม่รู้” ผักกาดผู้แม่เอ่ย
“ค่ะแม่ แต่หนูแค่เสียดาย กินเยอะไม่ได้ ปวดท้อง” โฮลี่เอ่ย
“วันนี้ไปไหนลูก” ฮาโลเอ่ย
“ไปเรียนค่ะ แต่คุณปู่บอกจะให้หนูไปกินข้าวเย็นด้วย คุณปู่โทรตามหนูทุกวันเลยค่ะ”
“ปู่ก็เห่อหลานจนหลานโตขนาดนี้ยังไม่เลิกเห่อเลยเนอะ” ฮาโลเอ่ย
“งั้นหนูไปเรียนนะคะพ่อ ฟ่อดดด หนูรักพ่อนะคะ รักแม่ด้วยค่ะ”
โฮลี่ขับรถออกตากบ้านมาที่มหาลัยเพื่อเข้าเรียนวิชาเดียวของวันนี้ เพื่อนๆทั้งสองที่นั่งรอก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นใบหน้าเบื่อโลกของโฮลี่
“ลี่ มึงเป็นอะไร หน้าผูกโบว์เลยอ่ะ”บีเอ่ย
“อีลี่ผู้หญิงขี้เหงา มึงเหงาอีกแล้วดิ” จีจี้เอ่ย
“อืม”
โฮลี่เอ่ยพรางนั่งลงท้าวคางต่อหน้าสองเพื่อน เธอมักจะเกิดอาการที่ทำให้อารมณ์อ้างว้างบ่อยๆ เธอมีทุกอย่าง บ้านรวย พ่อแม่ตามใจ น่าตาสะสวย แต่กลับไม่มีแฟน จึงมักจะเหงาๆอยู่บ้าง ต่างกับเพื่อนทั้งสองที่โชกโชนเรื่องรักๆไคร่ๆ
“กูบอกให้มึงมีแฟน มึงก็ไม่เชื่อกู”จีจี้เอ่ย
“พี่แม็คปี4มั้ย หรือน้องท็อปดาวปีสอง เห็นรุมจีบมึงกันยกใหญ่” บีเ่อย
“ไม่รู้อ่ะ ไม่กล้ามี” โฮลี่เอ่ย
“โอยยย อีแม่ชี งั้นเหงาไปเถอะ” จีจี้เอ่ย
“เอางี้ เดี๋ยวพาไปซ้อมมือก่อน เอามั้ยมึง” บีเอ่ย
“ซ้อมมือ??”
“อีจี้ คลับนั้นอ่ะ คู่ซ้อมอีลี่ ให้มันค่อยๆเริ่ม” บีเอ่ย
“เออว่ะ ลี่ มึงเหมือนเป็นโรคกลัวการเข้าใกล้ผู้ชายเนอะ สวยขนาดนี้ แต่ถ้ำไม่เคยใช้งาน เสียดายความสวยมึงจริงๆ” จีจี้เอ่ย
“พูดอะไรน่าเกลียด”
“คืนนี้มึงแต่งตัวสวยๆ เดี๋ยวพาไปท่องมหานคร” จีจี้เอ่ย
โฮลี่ที่ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็เลือกจะแต่งตัวแล้วออกไปกับเพื่อนๆทั้งสอง
คลับ
โฮลี่มองไปรอบๆ คลับนี้มีแต่ผู้ชายหุ่นดีๆเดินเต็มไปหมด ไม่นานก่อนจะมาถึงโต๊ะที่ทั้งสามคนจอง จีจี้ก็เริ่มสั่งเครื่องดื่ม ก่อนที่บีจะคุยบางอย่างกับพนักงาน จนกระทั่งพนักงานคนนั้นเดินออกไป
“อะไระของมึง” จีจี้เอ่ย
“สุดหล่อคิวยากของคลับไง วันนี้ก็ยังจองตัวไม่ได้” บีเอ่ย
“อ่อ อยากจะควงสักคืนเหมือนกันวะ แต่ยากจัง” จีจี้เอ่ย
ไม่นานก็มีผู้ชายสามคนมานั่งลงที่โต๊ะ หนึ่งในนั้นนั่งข้างๆโฮลี่ที่ดูจะรักษาระยะห่าง
“ผมชื่อแน็ก คุณชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มเอ่ย
“โฮลี่ค่ะ”
“เดี๋ยวผมรินเหล้าให้นะครับ” แน็กเอ่ย
ทั้งหมดนั่งคุยกันไปกว่าสองชั่วโมง โฮลี่ยังคงดูระแวดระวังตัวจนกระทั่งเธอเดินไปเข้าห้องน้ำ
“ว๊าย!”
“ขอโทษครับ”
ชายหนุ่มคนนึงเดินชนกับโฮลี่จนเธอล้มลง เขารีบขอโทษแล้วร่อยๆประครองเธอลุกขึ้น
“เป็นอะไรมั้ย”
“โอ๊ย!”
โฮลี่มี่ดูจะเจ็บขาก็ร้องขึ้น จนชายหนุ่มประครองเธอลุกขึ้นยืนแต่ไม่เต็มขามากนัก
“โต๊ะอยู่ตรงไหนเดี๋ยวผมเดินไปส่ง”
“ทางนั้นค่ะ”
ไม่นานชายหนุ่มก็พาโฮลี่เดินมาจนถึงโต๊ะที่เธอนั่ง ก่อนที่สองสาวจะยิ้มกว้างตาลุกวาว
“อีลี่! ไปทำท่าไหนมาเนี้ย” จีจี้เอ่ย
“อ้าวไอ้ธัน ทำไมมากับโฮลี่วะ” แน็กเอ่ย
“พอดีเดินชนกันแล้วอย่างที่เห็น” ธันวาเอ่ย
“นั่งดื่มด้วยกันก่อนซิค่ะ รู้มั้ยว่าคิวคุณยากมากเลย” จีจี้เอ่ย
“ขอบคุณค่ะ”
โฮลี่ที่ไม่ได้สนใจการสนทนาของเพื่อนและชายหนุ่มแม้แต่น้อย เธอนั่งลงเพราะยังเจ็บขา
“อีลี่ มึงชวนเขานั่งเร็ว คนนี้กูกับอีบีอยากได้มากกกก”
จีจี้เอ่ยกระซิบบอกโฮลี่ทันทีเพราะเธอน่าจะชวนธันวานั่งได้
“ดื่มด้วยกันก่อนมั้ยค่ะ”โฮลี่เอ่ย
“เอาไงไอ้ธัน”
ธันวามองหน้าโฮลี่ที่ดูจะเจ็บไม่น้อยนิ่งๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ค่าตัวผมหนักนะ” ธันวาเอ่ย
“ไม่มีปัญหา นั่งเลยค่ะๆ”จีจี้เอ่ย
“เดี๋ยวอีจี้ ใครจ่าย?” บีเอ่ย
“อีลี่ไง”จีจี้เอ่ย
“ดื่มละเท่าไหร่ว่ามาได้เลย” ธันวาเอ่ย
“ฉันให้นายแก้วละหมื่นถ้านายยอมนั่งนี่” โฮลี่เอ่ย
“ตกลง”
ธันวานั่งลงข้างโฮลี่ทันที ก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าโฮลี่นิ่งๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะยอมรับคำท้า เธอไม่ได้ติดเรื่องเงิน แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงคิวยาว เรียกตัวอยากนักหนา นอกจากหน้าตาหล่อเหลาแล้ว อะไรที่ทำให้เพื่อนทั้งสองของเธอต้องคอยมาจองคิวจะเรียกเขามาเป็นโฮสกันแน่
"อีลี่ รินเหล้าซิ เงินมึง"จีจี้เอ่ย
โฮลี่ค่อยๆรินเหล้าราคาแพงลงแก้ว ก่อนจะยกขึ้นส่งให้ธันวา เขารับนิ่งๆก่อนมองเหล้าในแก้วอย่างไม่ยีหละอะไรแล้วยกมันขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้วแบบไม่สะทกสะท้าน
"ไอ้ธัน ไหนบอกไม่รับแขกไงมึง" แน็กเอ่ย
"แขกใจปล้ำขนาดนี้ ดื่มละหมื่น ต้องรับหน่อยดิ" ธันวาเอ่ย
"เหล้านะไม่ใช่น้ำเปล่า นายหิวน้ำหรือไงกันกระดกรวดเดียวหมดเลย" โฮลี่เอ่ย
"เหล้าแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" ธันวาเอ่ย
"'อีลี่ เขาดื่มทุกวัน ไม่ใช่มึงนะที่สองแก้วเมา"บีเอ่ย
"อ่ะ เหล้านาย"
ธันวายกแก้วเหล้าที่โฮลี่ส่งให้ดื่มรวดเดียวหมดแก้วแล้วแก้วเล่า จีจี้และบีมองชายหนุ่มตามันวา เมื่อหุ่นของเขา น้ำเสียง และท่าทางการดื่มทำให้ทั้งคู่หลงไหลเอาซะเหลือเกิน
“นายคอแข็ง หรือร้อนเงินเนี่ย 10แก้วแล้วนะ?” โฮลี่เอ่ย
“ฉันร้อนเงิน ฉันคอแข็ง แข็งทุกอย่าง..”
ธันวาเอ่ยกระซิบที่ข้างหูของโฮลี่ที่นั่งข้างๆ เล่นเอาเจ้าตัวหน้าแดงร้อนผ่าวไปหมด
“หยุดแค่นี้มั้ย” ธันวาเอ่ย
“ฉันไม่สนใจเรื่องเงิน แต่อยากรู้ว่านายจะดื่มได้สักกี่แก้ว” โฮลี่เอ่ย
“เธอคงรวยมากเลยซินะ ถึงเอาเงินมาฟาดเพื่อดูคนดื่มเหล้าแบบนี้” ธันวาเอ่ย
“อีลี่รวยมาก แบบมากๆอ่ะ นายก็ดื่มให้มันดูหน่อย สงเคราะห์ผู้หญิงขี้เหงาแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ผู้ชาย” จีจี้เอ่ย
“แต่เธอมาบาร์โฮสเนี่ยนะ?” ธันวาเอ่ย
"มันเรื่องของฉัน จะดื่มต่อมั้ย"โฮลี่เอ่ย
"เธอจ่ายไหวแค่ไหนล่ะ" ธันวาเอ่ยพรางกระตุกยิ้ม
"ไม่อั้น"
ธันวารับแก้วเหล้าจากโฮลี่มาก่อนค่อยๆดื่ม หญิงสาวดูจะตั้งอกตั้งใจดูเขาเอาซะเหลือเกิน ก่อนจะเอ่ยขึ้นพรางรินเหล้าใส่แก้วช็อตสองแก้ว
"เธอก็ดื่มกับฉันหน่อยซิ จ้างโฮสมานั่งด้วยแต่จะไม่ดื่มสักหน่อยเหรอ" ธันวาเอ่ย
"อีลี่มันไม่สันทัดขนาดนี้หรอกค่ะ ให้เราสองคนแทนดีกว่ามั้ง" จีจี้เอ่ย
"อ่อ..แบบนั้นก็ได้นะครับ"
ธันวาเอ่ยพรางทำสีหน้าอมยิ้มจนโฮลี่รู้สึกว่าธันวากำลังดูถูกเธอคิดว่าแค่นี้ดื่มไม่ได้
"เดี๋ยวดื่มเอง" โฮลี่เอ่ย
"อีลี่ มึงขับรถมานะ เมาขึ้นมามึงแหกโค้งนะ"บีเอ่ย
"ไหวน่ะ"
สุดท้ายโฮลี่ก็ยกแก้วช้อตเล็กๆสองแก้วขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะรู้สึกอยากอ้วกขึ้นมา ไม่รู้ว่าธันวาดื่มเข้าไปได้ยังไงเยอะขนาดนั้น
"เสียดายนะคะ ถ้าได้คิวเราสองคนก็อยากชวนไปดื่มต่อนะ"
ทั้งหมดยืนที่หน้าคลับเมื่อกำลังแยกย้ายจะกลับ โฮลี่ที่รู้สึกว่าโลกหมุนแต่พยายามทรงตัวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อีลี่ ขับรถไหวนะ" จีจี้เอ่ย
"ไหวดิ ไว้เจอกัน"
"เออๆๆขับรถดีๆล่ะ" จีจี้เอ่ยก่อนเดินออกไปพร้อมกับแน็กอีกคน
"ส่งเลขบัญชีนายมา เดี๋ยวฉันโอนค่าดื่มให้ ไม่ได้พกเงินสด" โฮลี่เอ่ย
"เธอเมาแล้วจะขับรถไหวจริงๆเหรอ ฉันดูออกไม่ต้องกลบเกลื่อน" ธันวาเอ่ย
"เรื่องของฉันเถอะ เอาเลขบัญชีมา"
โฮลี่ยื่นไลน์ให้ธันวาแอดเพื่อนก่อนบอกให้เขาส่งเลขบัญชี ไม่นานเมื่อได้เลขมา โฮลี่ก็ใช้เวลากดโอนเงินพักใหญ่ เพราะเริ่มมึนหนัก
"เนี้ยนะไหว ยืนตรงๆเธอยังยืนไม่ได้เลย" ธันวาเอ่ยพรางคว้าโฮลี่ที่ทำท่าจะล้มหงายหลังเอาไว้
"โอนให้แล้วนะ ฉันไปก่อนนะ"
โฮลี่เอ่ยเมื่อเธอกดโอนเงินให้ธันวาจนเสร็จอย่างยากลำบาก เพราะสายตาพร่ามัวจากอาการเมา
"อะไรเนี้ย!"
"เดี๋ยวฉันขับไปส่ง ขืนปล่อยไปแบบนี้เธอได้แหกโค้งแน่ๆ" ธันวาเอ่ย
ในขณะที่กำลังขับรถไปตามชื่อคอนโดที่โฮลี่บอก เขามองเธอเป็นระยะๆ ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามขึ้น
"นายยังหนุ่มมากนะ ทำไมทำงานแบบนี้"
"เงินดี"
"อย่างอื่นที่ได้เงินเยอะก็มี ทำไมไม่ทำ"
"แล้วเธอละ ทั้งเด็ก ทั้งสวยแบบนี้ ทำไมไปซื้อกิน"
"!!!!!!!!!"
“แบบเธอผู้ชายน่าจะจีบเยอะนะ” ธันวาเอ่ยในขณะที่ขับรถ
“ฉันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่”
“เพื่อนเธอบอกว่าเธอกลัวผู้ชาย ไม่จริงมั้ง ไม่เห็นเธอจะกลัวฉันเลย”
“นายอย่าพูดมาก ฉันเวียนหัว”
ธันวากระตุกยิ้มก่อนขับรถมาจนถึงคอนโดของโฮลี่ สภาพเธอคือเดินไม่ตรงด้วยซ้ำ เขาจึงค่อยๆประครองเธอเดินขึ้นห้องทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ
“ห้องเธอขั้นไหน”
“ชั้นบนสุด…”
ธันวากึ่งประครองกึ่งกอดโฮลี่มาจนถึงห้อง ก่อนที่เธอจะสแกนลายนิ้วมือเข้า
“ขอบใจ”
“กุญแจรถเธอ”
“ไว้ฉันจะจ้างนายมาเป็นเพื่อนดื่มใหม่นะ” โฮลี่เอ่ย
“กล้าจ่ายหนักใช่มั้ย ถ้ากล้าก็ลองดูได้” ธันวาเอ่ย
“ค่าตัวนายแพงอะไรกัน” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยานยืดมึนเมาเต็มขั้น
“เธอคิดว่าไงล่ะ”
“นายก็…หล่อดี จ่ายหนักแค่หล่องั้นเหรอ คนอื่นก็หล่อไม่เห็นจ่ายหนักเลย”
“ฉันพิเศษกว่าคนอื่นไง ฉันไปล่ะ ขอบใจนะสำหรับค่าดื่มวันนี้”
ธันวาพูดจบก่อนเดินออกจากห้องของโฮลี่แล้วนั่งรถกลับบ้าน วันนี้เขาไม่ได้มีนัดกับใคร จึงคิดว่าจะกลับบ้านเลยเพราะจริงๆก็ดึกมากแล้ว
“ธันวา ทีน่าไม่ยอมนอนจะรอธันวาให้ได้เลย” ป้าเอ่ย
- ผู้เขียน
