“ลดา... วันนี้ต้องพรีเซนต์งาน ไปกับเรนเถอะ จะได้คุยงานกันในรถด้วย” น้ำเสียงอ่อนโยนของเพื่อนทำชลลดาชะงัก ก่อนจะสะบัดหน้าเดินเข้าบ้าน รมิดาหน้าเสีย ก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายไปเอากระเป๋าสะพายพร้อมขึ้นรถ
เธอเห็นพี่ชายรีบมาเปิดประตูรถให้อย่างกระตือรือร้นก็อมยิ้ม รัชชานนท์เป็นคนปากร้ายก็จริงแต่ใจดี เธอรู้นิสัยข้อนี้ของเขาดี คนไหนเขาไม่ชอบ เขาก็จะไม่เอาตัวเองเข้าไปยุ่งเด็ดขาด
ชลลดามองพี่ชายเพื่อนเป็นระยะๆ เขาไม่กวนเธอกับรมิดาขณะกำลังคุยงานที่จะนำเสนอหน้าชั้นเรียน แต่นั่งอมยิ้มไปตลอดทาง
“กลางวันจะมารับไปกินข้าวนะ”
“ไม่ต้อง” คนปากไวอย่างชลลดารีบปฏิเสธ
“มารับเรน คิดว่าจะมารับเราหรือไงยายหมูเน่า” รัชชานนท์จิ้มหน้าผากเมียเด็กอย่างมันเขี้ยว เห็นหน้างอแล้วหัวเราะมีความสุขที่ได้แกล้ง
“ไม่ได้อยากให้มารับเสียหน่อย” คนเสียหน้าเดินหนี แต่เขาฉุดมือเอาไว้
“แหวนหมั้น สวมเอาไว้นะ” เขายัดของใส่มือเธอแล้
