9
1587 คำ
“อยากรังแกอยู่นะ แต่สงสาร เห็นว่าขาเปลี้ย แต่หลังจากนี้ไม่แน่ โอ๊ย! บิดหูพี่ทำไม”
“ลามก!” เธอทำตาเขียว แต่เขาไม่ยักกลัว ดันหัวเราะเสียงดังเสียนี่
คนที่มายืนรอรับอยู่หน้ามหาวิทยาลัยทำให้รมิดายิ้มกว้างทันที ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าแสดงความดีใจออกนอกหน้าไปมาก เพื่อนสาวลาป่วย เธอก็ว่าจะไปเยี่ยม พี่ชายจึงให้คนขับรถมารับแทน แต่เธอบอกคนขับรถว่าจะไปเยี่ยมชลลดา ให้ไปรอรับที่นั่น และฝากฝังให้ไปซื้อของให้แทน
“ดีใจมากครับที่เจอเรนที่นี่” คนพูดลงมาเปิดประตูรถให้ รมิดายิ้มขอบคุณ ก่อนจะมุดตัวเข้าไปนั่งอยู่ในรถ
“พี่รัดเข็มขัดให้ครับ” คนพูดเอื้อมไปรัดเข็มขัดนิรภัยให้สาวน้อย ใบหน้าของเขาที่เข้ามาแนบชิดพร้อมด้วยลมหายใจร้อนๆ ทำเธอใจสั่นรัว มือหนาค่อยๆ ไล้แก้มสาวไปมาเบาๆ ปากร้อนก็ทำท่าจะแนบลงมาหา เธอจึงรีบดัน ริมฝีปากของเขาเอาไว้
“อย่าค่ะพี่แม็ก”
“ขอโทษครับ” เขากล่าวขอโทษอย่างสุภาพ ก่อนจะกลับไปสนใจกับการขับรถต่อ รมิดาเหลือบมองเขาเป็นระยะ หัวใจไม่รักดีเต้นแรงทุกครั้งแค่มอง ซีกหน้าหล่อเหลา
เมื่อรถขับมาถึงบ้านของสุรเชษฐ์ โดยไม่ทันตั้งตัวพี่ชายของเธอก็เดินมาต่อยเกริกพลหน้าคว่ำ
“ไอ้แม็ก!” รัชชานนท์คำรามลั่น รมิดากรีดร้องเข้าไปประคองเกริกพลอย่างตกใจ สุรเชษฐ์เข้าไปดึงแขนของเพื่อนเลือดร้อนเอาไว้
“มึงกล้าดียังไงวะมายุ่งกับน้องกู ยุ่งกับใครก็ได้ แต่อย่ามายุ่งกับเรน”
รัชชานนท์เสียงดังราวฟ้าผ่า คนขี้โมโหดวงตาเกรี้ยวกราดดุดัน
“นี่มันอะไรกันคะพี่นนท์”
“เราก็เหมือนกัน ไม่รู้หรือไงว่ามันเจ้าชู้ มันหวังจะหลอกฟัน อย่าโง่ พี่ไม่ได้สอนให้โง่นะเรน มานี่เดี๋ยวนี้!” รัชชานนท์ตวาดลั่น
“บอกให้มานี่ยังไงล่ะ” คนขี้โมโหเริ่มเสียงดังอีกรอบ รมิดาจึงเดินไปหาพี่ชายด้วยความหวาดๆ ใจก็เป็นห่วงเกริกพลอยู่มาก
ในขณะที่คนโดนต่อยค่อยๆ เช็ดเลือดที่มุมปาก มองรัชชานนท์นิ่งด้วยดวงตาที่อ่านไม่ออก
“พี่ให้นายวิทย์ไปรับ แต่เธอหลอกให้มันไปซื้อของให้แล้วขึ้นรถมากับผู้ชาย”
“ไม่ใช่นะคะพี่นนท์”
“ไม่ใช่อะไร มีอะไรอีกไหมที่พี่ไม่รู้”
“พี่นนท์!” รมิดาเรียกพี่ชายอย่างอ่อนใจ
“อย่ามาทำเสียงแบบนี้กับพี่นะ” รมิดาคอหด ในขณะที่เกริกพลพูดขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ แต่มันเหมือนสาดน้ำมันลงบนกองเพลิงร้อนๆ
“ฉันรักเรนจริงๆ อยากจะขอคบกับเธอ”
“ไอ้สารเลวเอ๊ย! อย่านึกว่ากูไม่รู้สันดานมึง อยากคบน้องกูเหรอ...ได้!”
รัชชานนท์เดินไปที่รถ ก่อนจะควักปืนออกมาเล็งไปที่เกริกพล รมิดา กรีดร้องก่อนจะเข้าไปขวาง
“พี่นนท์อย่าทำอะไรพี่แม็กนะ”
“ปัดโธ่เว้ย! หลีกไป” รัชชานนท์สบถยาวเหยียด
“ทำบ้าอะไรพี่นนท์ ยิงคนตายติดคุกนะ” เสียงของผู้มาใหม่คือคนป่วยที่ลุกมาจากเตียง เพราะได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย รัชชานนท์หันขวับไปมอง ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“ลดา...” เขาครางเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอแล้วเป็นห่วงจับใจ รู้จากสุรเชษฐ์ว่าชลลดาป่วย ไม่ได้ไปเรียน เขาก็ร้อนใจ คนอย่างเขาเป็นลูกผู้ชายพอ แมนๆ กล้าทำกล้ารับ เขาบอกสุรเชษฐ์ไปว่าเขาได้ชลลดาเป็นเมียแล้ว อีกฝ่ายอึ้งไป ชักปืนลูกซองจะมายิง เขาก็ยอมตาย
โดนด่าชุดใหญ่ ทวงคำสัญญา ไหนว่าจะรอให้เรียนจบก่อน ก็เขาใจร้อน ยิ่งโต ยิ่งสวย ยิ่งน่ารัก เขาหวง กลัวจะโดนหมาคาบไปแดกเสียก่อน เลยต้องแดกก่อนกันเหนียว
“พี่นนท์หยุดเลยนะ มีอะไรก็ชอบใช้กำลัง เอะอะจะยิงคนอื่น นึกว่าตัวเองเป็นเทวดาหรือไง”
“ไม่อยากให้พี่ยิงใคร กลัวพี่ติดคุกเหรอ ขอบใจนะที่ลดาห่วงพี่”
“เปล่า กลัวจะมีศพหน้าบ้าน เดี๋ยวผีตามมาหลอกลดา” ดูเหมือนเหตุการณ์จะลดความดุเดือดลงไปเมื่อชลลดาลงมา
“กูไม่ให้มึงคบกับเรน”
“ทำไม” เกริกพลเอ่ยถาม
“ยังมีหน้ามาถามอีกว่าทำไม กูรู้สันดานมึงดี”
“กูเลิกหมด จะคบเรนจริงๆ”
“อยากหลอกฟันน้องกูล่ะไม่ว่า เลิกตอนนี้ พอได้น้องกูก็บอกว่าเข้ากันไม่ได้ เขี่ยน้องกูทิ้ง กลับไปคบเด็กๆ ในสังกัดมึง” ประโยคของพี่ชายทำให้รมิดาเริ่มนึกถึงคำพูดของเพื่อนสาวอย่างชลลดา อีกฝ่ายก็เคยเตือนว่าเกริกพลเจ้าชู้มาก
“กูคบใครคบทีละคน”
“มึงก็ไปคบทีละคนกับผู้หญิงคนอื่นสิวะ น้องกูไม่ใช่ตัวเลือกให้มึงลองคบเล่นๆ โว้ย! ถ้ากูเห็นมึงยุ่งกับน้องกูอีก กูยิงมึงไม่เลี้ยงแน่” รัชชานนท์เข้ามากระชากน้องสาวให้ออกห่างจากเกริกพล รมิดาไม่กล้าขัดพี่ชายเพราะเห็น อีกฝ่ายกำลังโมโห รัชชานนท์เป็นคนปากร้าย โมโหร้าย ใจร้อนเหมือนไฟ
“ใจเย็นๆ ก่อนเถอะนนท์” สุรเชษฐ์ปราม เขาเองก็ไม่อยากให้มีใครมายิงกันในบ้านแบบนี้
“ไม่เย็นโว้ย กับคนอื่นกูเย็นได้ แต่กับหมอนี่กูไม่เย็น มานี่เลย”
รัชชานนท์ดึงร่างของน้องสาวยัดใส่รถ ก่อนจะบอกเพื่อนว่าขอตัวกลับก่อน หันไปสบตากับชลลดา เธอเบือนหน้าหนี เขายังไม่เสร็จธุระกับเมียเด็ก แต่ตอนนี้ต้องเคลียร์เรื่องน้องสาวก่อน รถที่ขับออกไปแล้วทำให้เกริกพลหันไปมองท้ายรถจนลับตา
“กูบอกมึงแล้วว่าอย่ายุ่งกับน้องเรน” สุรเชษฐ์ตบบ่าเพื่อน แต่เกริกพลกระตุกยิ้มที่มุมปาก อะไรที่ได้มายากๆ เขาก็ยิ่งอยากได้ กวนอารมณ์รัชชานนท์เล่นนี่ก็สนุกเป็นบ้าเลย
“แต่กูอยากได้ และกูต้องได้”
“โว๊ะ! เพื่อนแต่ละตัว กูไม่คุยด้วยแล้ว” สุรเชษฐ์อยากจะขยี้หัวตัวเองแรงๆ มองตามร่างน้องสาวที่เดินหนีขึ้นบ้านก็เดินตามไปติดๆ เพราะมีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน
“อย่าเพิ่งหนีเข้าห้อง” น้ำเสียงของพี่ชายทำเอาชลลดาเม้มปากต้องยอมให้พี่ชายตามเข้ามาที่ห้อง
“ทำท่าเหมือนหมูป่วย” สุรเชษฐ์มองน้องสาวที่หนีขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนงอนๆ
“ลดาไม่ใช่หมู” คนพูดทำท่าทีแสนงอน
“ไอ้นนท์มันเล่าทุกอย่างให้พี่ฟังหมดแล้ว” คนฟังถึงกับหันขวับไปมอง ก่อนจะหน้าแดงก่ำ
“เพื่อนพี่เชษฐ์ลามก”
“เฮ้ยๆๆ มันไม่ได้เล่าว่าเอากันอีท่าไหน แค่บอกว่าได้เสียกัน”
“พี่เชษฐ์!” ชลลดาผุดลุกขึ้น ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเป็นเพื่อนกันได้ ปากหมาเหมือนกันเลย
“ตกลงเราจะเอายังไง”
“ไม่เอายังไงค่ะ ลดาไม่ชอบพี่นนท์”
“ชอบไม่ชอบก็ได้มันเป็นผัวแล้ว ถึงมันจะเถื่อนๆ แต่รักใครรักจริงนะลดา พี่ว่าพี่มองคนไม่ผิด”
“แทนที่พี่เชษฐ์จะโกรธเพื่อน เขามาข่มเหงน้องสาวตัวเองนะคะ กลับยุส่งเสียแบบนั้น”
“ก็มันมาถึงขนาดนี้แล้ว”
“ลดาไม่เอาพี่นนท์”
“ปวดหัวฉิบ” สุรเชษฐ์นิ่วหน้า น้องสาวก็ดื้อ ไอ้เพื่อนเวรตะไลของเขาก็ดื้อ บอกได้คำเดียวว่ารัชชานนท์ต้องมากวนเขาทุกวันแน่ๆ
“พี่เชษฐ์ก็อย่าให้เขามายุ่งกับลดา”
“ห้ามมันได้เหรอ มันห่ามขนาดนั้น”
“ปกป้องน้องตัวเองแค่นี้ก็ไม่ได้”
“มันบอกจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ สินสอดไม่อั้น”
“เห็นน้องเป็นสิ่งของเหรอ เขาเอาสินสอดมาล่อพี่ก็ตาโต”
“ไม่เคยอยากได้ พี่รวยอยู่แล้ว แต่มันเอาจริง” สุรเชษฐ์ถอนใจพรืดใหญ่
“แต่ลดาไม่เอา”
“เออๆๆๆ ไม่เอาก็ไม่เอา” สุรเชษฐ์ลุกจากเตียง ชลลดากอดอกทำปากยื่น
“เวลาเขามา บอกไปว่าลดาไม่อยากเจอ”
“จะนอนอืดเป็นหมูเน่าอยู่แต่ในห้องเหรอ”
“ทำไม”
“จะหนีมัน ไม่ยอมไปเรียนหรือไง มันไม่มาตามที่บ้าน ก็ต้องตามไปที่มหาวิทยาลัยแน่ๆ”
“ลดา...” คนฟังเม้มปากแน่น พูดได้แค่นั้น
“มันแค่ปากหมา แต่มันก็น่าจะรักลดานะ ไม่รู้แหละ พี่ไม่ยุ่ง ไปคิดกันเอาเอง แค่ช่วยได้เท่าที่ช่วย ไอ้นนท์มันห่ามขนาดนั้น ก็รู้นิสัยมันดี อะไรที่มันอยากได้เคยพลาดเสียที่ไหน นี่พี่ก็บอกมันว่าให้ลดาเรียนจบก่อน มันก็...”
สุรเชษฐ์สบถ ใครว่าเขาไม่ห่วงน้องสาวกันล่ะ เขาทั้งหวงทั้งห่วง รัชชานนท์เคยขอคบน้องสาวเขาตอนอายุสิบห้า เขาตกใจแทบแย่ บอกมันว่ารอให้เรียนจบก่อน
- ผู้เขียน
