1
1531 คำ
ซีรีส์ไฟวิวาห์
เล่ม 1 ไฟสวาท
บทนำ
เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้รมิดาเดินไปเปิดประตูบ้าน แต่เธอต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู
“เรน...” เกริกพลเรียกภรรยา ก่อนรีบแทรกตัวเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
“ออกไปเลยนะคะ ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาในบ้าน” น้ำเสียงเย็นชา ของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านแต่อย่างใด เขาเข้าใจว่าเธอกำลังโกรธ แต่เรื่องราวจริงๆ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
“คุยกันก่อนสิเรน”
“คุณเกริกพลคะ ถ้าคุณยังพูดไม่รู้เรื่อง ฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุกนะคะ” เธอพูดกับเขาเสียงเขียว เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย เขานอกใจไปมีผู้หญิงอื่น เธอจะทนได้ยังไงกัน
“เรียกเสียห่างเหิน นี่มันบ้านของผมด้วยนะครับคุณรมิดา ตำรวจคงไม่ไล่เจ้าของบ้าน ออกจากบ้านของตัวเองหรอกนะ” เกริกพลยียวน เขาเดินเข้าบ้านหน้าตาเฉย ปล่อยให้ภรรยายืนหน้าเครียดอยู่ที่ประตู
“คุณพ่อ” เมื่อนาเดีย... เด็กหญิงตัวน้อยวัยหกขวบเห็นบิดาเข้าก็รีบวิ่งเข้าไปหาในทันที
“คิดถึงลูกหมูตัวน้อยของพ่อจังเลยครับ” เขาอ้าแขนอุ้มร่างน้อยขึ้นสู่อ้อมอก กอดหอมบุตรสาวด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ รมิดาเม้มปากเข้าหากันแน่น มองสองพ่อลูกอย่างไม่สบอารมณ์
“ไหนพี่แม็กบอกว่าจะไม่มายุ่งกับเราสองแม่ลูกอีกแล้วไงคะ” เธอเอ่ยทวงถามสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ เผลอเรียกเขาว่าพี่เหมือนก่อน
“ตอนไหนเหรอเรน พี่จำไม่ได้” คนหน้ามึนเอ่ยถาม เธอแทบเต้นเมื่อ ได้ยินเขาพูดแบบนั้น
“พี่แม็ก!” เธอเรียกเขาเสียงเขียว
“เมียจ๋า อย่าหน้าบึ้งสิ นาเดียดูคุณแม่สิครับ หน้าบึ้ง หน้าเขียวหน้าเหลือง เหมือนยักษ์ไหมครับ” เกริกพลอุ้มบุตรสาวตัวน้อยเข้าไปใกล้คนหน้าบูด ชี้ชวนให้ดู นาเดียเลยหอมแก้มมารดาฟอดหนึ่งอย่างเอาใจ คนถูกหอมแก้มยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง บรรเทาความโกรธลงไปได้เยอะมาก ก่อนจะค้อนบุตรสาวตัวน้อย
จ๊วบ!!! เสียงจ๊วบอีกฟอดไม่ได้มาจากลูกสาวตัวน้อย แต่มาจากอดีตสามีที่เธอไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวด้วย รมิดาตาโตเมื่อโดนหอมแก้มแบบไม่ทันตั้งตัว
“พี่แม็ก”
“แก้มห้อมหอม จริงไหมครับหนูเดีย” เขาหันไปหาแนวร่วม นาเดีย รีบพยักหน้าทันที
“จริงด้วยค่ะคุณพ่อ”
“วันนี้มีอะไรกินบ้างครับ พ่อหิวจัง ยังไม่ได้กินอะไรเลย” คนพูดลูบท้องไปมา ออดอ้อนบุตรสาวด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร
“ไม่มีอะไรให้กินค่ะ พี่แม็กกลับไปเลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพี่” รมิดาเดินตามสองพ่อลูกไปไม่ห่าง เธอรีบพูดโต้ตอบกับเขาในทันที
“มีค่ะคุณพ่อ วันนี้คุณแม่ทำขาหมูพะโล้ ปลาผัดขิง หมูสามชั้นทอด ไข่เจียวกุ้งสับ แล้วก็ยำมะม่วงอีกอย่างด้วยค่ะ”
“น่ากินจังเลย พ่อขอกินด้วยคนได้ไหมครับ” รมิดาโกรธจนตัวสั่นที่ สองพ่อลูกคุยกันกะหนุงกะหนิงไม่ยอมหันมาคุยกับเธอบ้างเลย ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน มันน่าน้อยใจนัก...
“ไม่ได้!” รมิดารู้สึกเหมือนพูดอยู่คนเดียว
“ทำไมคุณแม่ใจร้ายจังล่ะครับหนูเดีย” เกริกพลหันไปฟ้องบุตรสาวทำตาปรอย หน้าละห้อย
“คุณแม่ขา... ให้คุณพ่อกินขาหมูพะโล้กับเราด้วยนะคะ คุณพ่อหิว นาเดียสงสารคุณพ่อค่ะ” คนที่รักบิดายิ่งชีพบีบน้ำตา กอดคอ ซบที่อกกว้าง ท่าทีสงสารจับใจ รมิดาเม้มปากแน่น พูดไม่ออก บอกไม่ถูก จะตัดรอนลูกก็กลัวนาเดียเสียใจ
ตวัดสายตาไปมองหน้าพ่อของลูกแล้วค้อนควัก เขารู้จักเข้าหาลูก เรียกร้องความสงสาร เธอรู้สึกว่าตัวเองน้ำท่วมปาก จะไล่เขาก็เห็นใจบุตรสาว ที่รักบิดามาก และยิ่งนาเดียไม่ได้พบเจอกับบิดาหลายวัน คงอยากอ้อนเป็นธรรมดา
“คุณแม่อนุญาตนะคะ”
“อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย” เธอโมโหอย่างที่สุด เขาจะกลับมาอีกทำไม เขามีผู้หญิงอื่นไม่ใช่เหรอ จะมายุ่งกับเธอกับลูกอีกทำไม คนเจ้าชู้แบบเขาไม่สมควรจะเอามาเป็นสามีตั้งแต่แรก
“คุณแม่อนุญาตแล้วค่ะคุณพ่อ” นาเดียรีบบอกบิดา เกริกพลยิ้มให้บุตรสาว มองตามร่างภรรยาไปจนสุดตา
เขายอมรับว่าเมื่อก่อนเคยเจ้าชู้ แต่หลังจากได้รู้จักเธอและตัดสินใจแต่งงานกัน เขาก็เลิกพฤติกรรมพวกนั้นหมดแล้ว เขาเคยบอกตัวเองว่าหากเจอคนที่ใช่ เขาจะเลิกกับผู้หญิงทุกคนและซื่อสัตย์กับผู้หญิงที่รักเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ผู้หญิงก็ยังวนเวียนเข้ามายุ่งกับเขาอยู่ไม่ขาด ทำให้รมิดาเข้าใจผิด
เขาสาบานได้เลยว่าไม่เคยยุ่งกับใคร แม้จะโดนทอดสะพานให้ขนาดไหน ก็ไม่เคยปันกายปันใจให้ใครอีก แต่สุดท้ายรมิดาก็เข้าใจผิดไปกันใหญ่ คิดจะหย่าขาดจากกัน แต่เขาไม่ยอมเสียเธอไปแน่ๆ เพราะรักสุดหัวใจ
เขาสะสางปัญหาเสร็จก็รีบกลับมาง้อเธออย่างเต็มสูบ ก่อนหน้านี้ตอนมีปัญหาอะไรกัน ก็มักหันหน้าเข้าหากัน คุยกันเสมอมา แต่ครั้งนี้รมิดาโกรธเขาจริงๆ ไม่ยอมฟังอะไรเลย บางทีรมิดาอาจจะยังเด็ก เขาอายุ 37 ปีแล้ว ในขณะที่เธอเพิ่ง 25 ปี เธอถูกเขาจับกินตับตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยเลยต้องรีบแต่งงานเพราะเธอท้อง
“เรากินกันสองคนไม่สนุกนะครับ คุณพ่อจะไปตามคุณแม่มากินด้วยกัน แต่เดี๋ยวก่อน คุณพ่อมีของมาฝากหนูเดียด้วย”
“อะไรคะ”
“ต้องปิดตาก่อนครับ” เกริกพลอุ้มบุตรสาวออกไปที่รถ เปิดท้ายรถแล้วหยิบตุ๊กตาหมีออกมา
“เปิดตาครับ”
“ว้าว! คุณพ่อน่ารักที่สุดเลย” นาเดียโผเข้ากอดหอมบิดาอย่างรักใคร่
รมิดาเปิดม่านหน้าต่างออกดู เห็นเขากับลูกก็หน้างอ เขาเงยขึ้นมาพอดี เธอรีบปิดม่านหน้าต่างอย่างรวดเร็วเมื่อถูกจับได้ว่าแอบมอง
“หนูเดียนั่งรอคุณพ่ออยู่ด้านล่างก่อนนะครับ เล่นตุ๊กตาไปก่อน คุณพ่อขอไปอาบน้ำแล้วก็พาคุณแม่มากินขาหมูพะโล้ด้วยกัน” เขาหอมแก้มบุตรสาวฟอดๆ ก่อนจะกระซิบบอก
“ค่ะ คุณพ่อ”
“มะลิฝากนาเดียด้วยนะ” เขาบอกสาวใช้ ก่อนจะขึ้นห้องของตัวเอง
ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...
เสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ยังไม่ได้รับคำเอ่ยอนุญาตจากคนในห้อง คนเคาะก็ไขกุญแจเข้ามาเรียบร้อยแล้ว
“พี่แม็กเข้ามาทำไม”
“เข้ามาอาบน้ำครับ” เขาหันไปกดล็อกประตู เธอมองอย่างระแวดระวัง
“หาคนถูหลังให้ด้วย” เขาปลดกระดุมเสื้อมองเธอด้วยสายตาวาวหวาน
“ไปหายายปากแดงหุ่นแซ่บของพี่แม็กสิคะ” เธอพูดอย่างมีแง่งอน เคยเห็นผู้หญิงปากแดงมาทอดสะพานให้เขาออกบ่อย
“ไม่ชอบปากแดง ชอบปากชมพู หุ่นอวบอัดของเมียมากกว่า” เขาไล้มองร่างของภรรยาที่แสนคิดถึง เธอไม่รู้หรือไงว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ยอมทิ้งผู้หญิงทุกคนมาแต่งงานกับเธอ
เขาอยากเอาชนะพี่ชายของเธอน่ะใช่ แต่ไม่ทั้งหมด เพราะจีบไปจีบมา เขาชอบเธอจริงๆ นั่นแหละ
เขาพยายามเข้าใจยามเมื่อมีปัญหากัน เพราะหลายสิ่งหลายอย่างทำให้เธอเข้าใจผิดและหวาดระแวง
“ถอยไปเลยนะพี่แม็ก”
“อะไรกัน พี่จะไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองต่างหากล่ะ” ปากบอกว่าเลิกกับเขา แต่เขายังเห็นเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ในตู้ รมิดาไม่ใช่คนก้าวร้าวหยาบคายขนาดที่จะโยนเสื้อผ้าข้าวของของเขาทิ้ง เธอเป็นหญิงสาวสดใสน่ารักในอดีตและปัจจุบันเขาก็ยังมองว่าเธอน่ารัก แต่อาจจะขี้งอนไปนิด
“ว้าย!” เพราะไม่ทันตั้งตัว คิดว่าเขาไม่สนใจ คงอยากไปเอาเสื้อผ้าอาบน้ำจริงๆ เลยเผลอ ร่างน้อยเลยโดนกดลงกับเตียงอย่างไม่น่าให้อภัย
“ปล่อยเลยนะพี่แม็ก” เธอตกใจหวีดร้องเสียงหลง เขายิ้มกริ่มทำหน้ามึนซุกเข้ามาตรงซอกคอของเธอ
“หอม...” กลิ่นหอมแบบนี้แหละที่เขาติดใจไปไหนไม่รอด รมิดาเป็นคนสะอาดสะอ้าน น่ารักเรียบร้อย กลิ่นตัวหอมจนเขาต้องซุกจมูกอยู่ตรงซอกคอเป็นเวลานานหลายนาที
“พี่แม็ก ปล่อยนะ ไปซุกคนอื่นเลย” คนพูดเสียงสั่นๆ หน้าแดงก่ำ สัมผัสคุ้นเคยทำให้เธอปั่นป่วนหัวใจไม่น้อย เขาทำเสียงดุๆ ตรงซอกคอของเธอเหมือนอยากซุกอยู่แบบนี้นานๆ
- ผู้เขียน
