ดารินกำมือตัวเองแน่นเมื่อเขาถามเธออย่างนั้น แต่หญิงสาวกลับตักอาหารขึ้นทานแทนการตอบคำถามเขา ฟรานเชสโกหันไปเลิกคิ้วถามแม่ตัวเองก็เห็นโซเฟียส่งยิ้มมาให้บางๆ
สามคนกลับถึงที่บ้าน เป็นครั้งแรกที่ดารินได้รับรู้ว่าทางเข้าบ้านของเขาค่อนข้างมีความลึกลับซับซ้อน
ตรงกลางเธอและเขาคือแม่ที่นั่งคั่นเอากลางไว้อยู่ หญิงสาวบีบมือสลับกับคลายมือเมื่อความมืดเมื่อกี้ได้ผ่านไป
เธอเข้าใจว่าเราผ่านชั้นใต้ดินกันมา แต่ข้างในนั้นมืดมาก รู้ตัวอีกทีก็เข้ามาอยู่ในบริเวณคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก เงียบ แทบไม่มีสิ่งรบกวน มีแต่เสียงจากธรรมชาติ ลมพัดต้นไม้ใบไม้ เสียงสัตว์หรือแมลงเล็กใหญ่ต่างส่งเสียงร้องแข่งขันกันไปมา พอเข้ามาถึงในบ้านเธอรีบบอกแม่ทันที
"แม่คะรินง่วงค่ะ"
"ขึ้นไปนอนข้างบนริน" ฟรานเชสโกที่ได้ยินรีบเอ่ยดักทาง และเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อเล่นหญิงสาวเพียงสั้นๆ เพราะคิดว่ามันเรียกง่ายดี
"ในเมื่อเธอไ
