สายตาคมของคุณหมอมองอย่างเชือดเฉือนกับชายหนุ่มตรงหน้าที่นั่งโต๊ะห่างออกไปอยู่สามสี่โต๊ะ และจนกระทั่งเปียเดินมาเสิร์ฟน้ำให้กับคุณหมอเขาถึงหันไปยิ้มให้กับเด็กสาวในปกครอง
เปียยิ้มเขินส่งกลับไป จู่ๆ คุณหมอก็หันมาส่งยิ้มให้กับเธอ ทำเอาเธอเกือบใจละลาย ตั้งแต่เจอกันวันแรกคุณหมอไม่เคยยิ้มให้กับเธอเลย คุณหมอไปอารมณ์ดีอะไรมาเธออยากรู้จัง เป็นเพราะเธอไหมนะ เปียคิดเข้าข้างตัวเอง
"ข้าวผัดของคุณหมออีกสองคิวนะคะ"
"อืม แล้วเธอทานข้าวเที่ยงหรือยัง"
"ยังเลยค่ะ ว่าจะรอให้ลูกค้าซาก่อนถึงค่อยทาน"
"แล้วเมื่อไหร่ล่ะ"
"ก็บ่ายไปแล้วค่ะ"
คริสกวาดสายตามองลูกค้าในร้านที่เริ่มจะบางตา "เธอก็น่าจะว่างแล้วนะ ลูกค้าเริ่มน้อยแล้ว มานั่งกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ" ประโยคนี้คริสเอ่ยเสียงดังตั้งใจให้ใครอีกคนได้ยิน
"แต่ลูกค้ายังมาเรื่อยๆ อยู่เลยนะคะ"
"เธอขัดฉันอีกแล้วนะเปีย" เสียงทุ้มกดต่ำส่งสายตาในเชิงตำหนิว่าเธอขัดคำสั่
