“อา..เก็บฟันด้วยสิ”
ฟันที่ครูดกับผิวเนื้อมันไม่ได้ทำให้เจ็บอะไรแต่กลับทำให้เขารู้สึกดีแปลกๆ มากกว่า ความรู้สึกดีที่พุ่งถึงขีดสุดทำให้วายุจับตรึงใบหน้าหวานไว้แน่นขณะขยับแก่นกายใหญ่กระหน่ำเข้าใส่โพรงปากเล็กรัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนใบหน้าหวานเหยเกด้วยความทรมาน
“อื้ออ..อ๊อกๆ อืออ..”
จัสมินรู้สึกหูอื้อตาลายพยายามขยับตัวออกห่างเพราะเริ่มหายใจไม่ออก รู้สึกแสบปากแสบคอไปหมด ความใหญ่โตคับแน่นโพรงปากไปหมด มือเล็กจับต้นขาแกร่งทั้งสองข้างไว้แน่นเมื่อรู้สึกว่าท่อนเอ็นในปากกระตุกสั่นก่อนฉีดพ่นน้ำอุ่นคาวเข้ามาในโพรงปากและไหลลงไปในลำคอของเธอ รสชาติของมันทั้งมันและคาวจนเธออยากจะคายมันออก พอเขาถอดถอนแก่นกายออกเธอถึงกับสำลักออกมาหน้าดำหน้าแดง
“พี่ขอโทษ มะลิโอเคหรือเปล่า” วายุลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ อย่างเอ็นดู ดวงตาคมมองคนตัวเล็กที่กลั้นใจกลืนน้ำคาวเข้าไปจนหมดแล้วยกขึ้นเช็ดริมฝีปากของตัวเองป้อยๆ
“ค่ะ” จัสมินพยัก
