สัมผัสรัก 1 หนูดี
973 คำ
'หนูดี' คือชื่อของฉัน พยาบาลสาวแสนสวยที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาพยายามขายขนมจีบ ไม่ได้สวยมากแต่ก็สวยในระดับหนึ่งอะนะ
แต่ฉันปฏิเสธ ปิดกั้นหัวใจตลอด ฉันไม่เคยต้องการให้ใครเข้ามาในหัวใจของฉัน ฉันมันผู้หญิงตัวคนเดียวที่ใช้ชีวิตตามลำพังอยู่บนโลกใบนี้ ฉันเกลียดการจากลาและความเสียใจ จึงไม่อยากดึงใครเข้ามาผูกติดกับชีวิต อยู่คนเดียวแล้วก็ตายไปเงียบ ๆ ก็พอ
"หนูดีวันนี้เข้าเวรแทนพี่ได้ไหมจ๊ะ พอดีแฟนพี่ไม่สบายต้องไปเป็นพยาบาลพิเศษให้เขาสักคืน" พี่ปุ้มพยาบาลรุ่นพี่เอ่ยถามฉัน
"ได้ค่ะสบายมาก" ฉีกยิ้มสดใสให้รุ่นพี่พยาบาลที่หัวใจของเธอคงเป็นสีชมพูเพราะความรักที่สุกงอม
"ขอบใจมากนะเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ซื้อขนมมาฝาก" พี่ปุ้มยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี
ฉันนั่งเช็กเอกสารของผู้ป่วยพร้อมกับภาพตรงหน้าของผู้ป่วยคนล่าสุดที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน เขากำลังนั่งมองฉันด้วยสายตาเศร้าหมอง พยายามเอ่ยปากขอร้องให้ฉันช่วยเขา
"พรุ่งนี้จะทำบุญไปให้ ฉันช่วยได้แค่นั้น" บอกชายตรงหน้าและคว้าหูฟังมาเสียบกับโทรศัพท์มือถือเปิดเพลงให้ดัง พยายามไม่สนใจ
อย่างว่า ใครจะเชื่อว่าฉันสามารถเห็นวิญญาณได้ ฉันเห็นวิญญาณเมื่อครั้งที่ครอบครัวของฉันไปเที่ยวพักผ่อนในวันหยุดและมันคือทริปสุดท้ายในชีวิตของฉัน
หลังกลับจากเที่ยวระหว่างเดินทางกลับบ้าน รถกระบะเบรคแตกพุ่งเข้าชนรถของครอบครัวของฉัน พ่อ แม่ และพี่ชายของฉันเสียชีวิตคาที่ เหลือแค่ฉันเด็กน้อยวัย 13 ปีที่นั่งร้องไห้อยู่ในรถ นั่งมองภาพพ่อแม่และพี่ชายเสียชีวิต นั่งรอคนมาช่วยเหลือ
ฉันตื่นอีกครั้งคือรู้แล้วว่าตัวเองนอนอยู่โรงพยาบาล แต่การลืมตาตื่นของฉันครั้งนี้มันผิดแปลกไป รอบตัวฉันมีผู้คนมากมายจับจ้องฉันอยู่ ผู้คนเหล่านี่หน้าตาซีดเซียวไม่เหมือนมนุษย์ปกติ พวกเขาพยายามจับตัวฉัน เเต่มือที่ยื่นมากลับผ่านร่างกายของฉันไป
และไม่นานประตูห้องพักฟื้นก็ถูกเปิดออก คนที่เดินเข้ามาคือคุณตาของฉัน ผู้คนเหล่านั้นหายไปในพริบตา
ฉันอาจจะตาย!
ฉันคิดแบบนั้นจริง ๆ แต่แล้วมันกลับไม่ใช่ พูดให้ใครฟังคงไม่มีใครเชื่อ และคงจะคิดว่าฉันบ้า
เรื่องที่ฉันเห็นวิญญาณมีเพียงคุณตาเท่านั้นที่รู้และเข้าใจฉัน ฉันเคยเล่าให้เพื่อนที่โรงเรียนฟัง พอเล่าจบพวกเขาหัวเราะเยาะฉัน ล้อเลียนฉันจนฉันอับอายไม่กล้าไปเรียน กระทั่งคุณตาได้ย้ายโรงเรียนให้ฉันใหม่ ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนจนถึงฉันเป็นพยาบาลฉันก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังอีกเลย
แต่เมื่อไม่นานมานี้ คุณตาของฉันจากไปด้วยโรคชรา ฉันจึงใช้ชีวิตอยู่คนเดียวที่บ้านของคุณตา มันน่าแปลกนะที่มองเห็นวิญญาณตนอื่นแต่ไม่เห็นคนในครอบครัวตัวเองสักคน
"หนูดีครับ ยังไม่ออกเวรอีกเหรอ" หมอกุ้งหมอหล่อประจำโรงพยาบาลสะกิดเรียกฉัน
"พี่หมอ หนูดีตกใจหมดเลย วันนี้เข้าเวรแทนพี่ปุ้มค่ะ"
"ดีเลย พี่จะได้มีเพื่อนคุย" พี่หมอกุ้งยิ้มหวานมาที่ฉัน
"คุยกับดาก็ได้ค่ะหมอ อย่าไปกวนหนูดีนักเลย" ดาหลันเพื่อนพยาบาลของฉันเดินเข้าแทรกตรงหน้าหมอกุ้งคนหล่อ
"เฮ้อ หมอขอตัวก่อนนะครับหนูดี" หมอกุ้งยิ้มให้ฉัน หันไปส่ายหัวทางดาหลันก่อนจะเดินจากไป
"หมออะไรจีบยากจีบเย็น" ดาหลันว่าพลางนั่งข้างฉัน
"แกก็ตื๊ออะไรขนาดนั้น ตื๊อจนพี่หมอเขากลัว" ฉันว่าพร้อมส่ายหัวให้กับการตื๊อรักจากพี่หมอของยัยดาหลันเพื่อนสนิทของฉัน ดาหลันแอบชอบหมอกุ้งตั้งแต่ที่หมอย้ายมาประจำที่โรงพยาบาลแห่งนี้ใหม่ ๆ จวบจนสองปีแล้วที่พี่หมอกุ้งประจำอยู่ที่นี่ ยัยดาเพื่อนของฉันยังไม่ได้ครองหัวใจของหมอเลย
"หรือฉันควรจะเลิกตื๊อดีวะ" ยัยดาทำท่าครุ่นคิด
"แล้วแต่แกเถอะ เรื่องนี้ฉันไม่ถนัดไม่มีความคิดเห็น"
"เครียดโว้ย อยากได้ผัวเป็นหมอต้องทำไงดี" พูดตรงซะจนฉันแทบสะอึกน้ำที่กระดกเข้าปาก
"หยาบคาย ใครมาได้ยินอายเขาหมด" ตีเข้าที่แขนของเพื่อนสนิทไปหนึ่งทีเบา ๆ
"เงียบเหงาจังโรงพยาบาล ดูละครย้อนหลังที่คุณบัลลังก์สามีฉันเล่นดีกว่า" ยัยดาเงียบไปนานและสุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาเข้าแอปพลิเคชัน กดชมละครย้อนหลัง
"ชอบขนาดนั้นเชียว ฉันเห็นแกดูนายคนนี้หลายรอบแล้วนะ" เลิกคิ้วเอ่ยถามถึงความคลั่งของเพื่อนที่ชื่นชอบดาราชายคนนี้ เพื่อนสนิทของฉันชอบเปิดดูและบังคับให้ฉันดูด้วย
ฉันก็ดูไปงั้นไม่ได้อินอะไร
"หนูดี แกไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นี่ฉันมโนไว้นะถ้าได้ลองกับดาวร้ายหน้าหล่อฉันจะจำไปจนตาย ผู้ชายอะไรในเรื่องว่าร้ายแล้วตัวจริงดิบเถื่อนยิ่งกว่า แต่ก็นั่นแหละยิ่งร้ายยิ่งได้ใจแฟนละคร อ๊าย อยากนั่งแท่นบัลลังก์"
ป๊อก ป๊อก!
ดีดนิ้วเรียกสติยัยพยาบาลเพ้อฝัน "ตื่นค่ะตื่น เลิกเพ้อ ไหนบอกจะเก็บซิงไว้ให้พี่หมอกุ้งชิม นี่จะไปให้นายขี้เก๊กจิ้มซะแล้ว"
"แกก็ชอบขัดฝันของฉันจริง ๆ"
- ผู้เขียน
