สัมผัสรัก

สัมผัสรัก 3 ปวดประสาท

"ฉันอยากจะขอให้คุณพยาบาลคนนี้มาดูแลหลานชายของฉันนะคะคุณหมอ ดูแลจนกว่าหลานชายสุดที่รักของฉันจะฟื้น" คุณยายของดาราชายเอ่ยพร้อมจับจ้องมาที่ฉัน เหล่าญาติของดาราชายเงยหน้าขึ้นมองฉัน

นายบัลลังก์ ดาราชายที่ประสบอุบัติเหตุ หนึ่งอาทิตย์มาแล้วเขาก็ยังไม่ฟื้น พี่หมอกุ้งก็หาสาเหตุไม่ได้ พี่หมอจึงสรุปว่าเขาอาจจะเป็นเจ้าชายนิทราชั่วขณะหรือไม่ก็อาจจะตลอดไป เหล่าญาติต่างพากันฮือฮา เสมือนจะเสียใจ แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้มันไม่ใช่ความเสียใจ มันดูเหมือนดีใจเสียมากกว่าที่ดาราชายคนนี้เกิดอุบัติเหตุและไม่รู้วันฟื้น

"คือทางโรงพยาบาล..."

"ฉันจะคุยกับผู้อำนวยการโรงพยาบาลนี้เอง ฉันหวังว่าหนูคงไม่ปฏิเสธฉันนะ" คุณยายท่านเอ่ยถามฉัน ท่านดูทรงอำนาจที่สุดในห้องนี้ และฉันคงจะไม่สามารถปฏิเสธได้

('ยายของฉันท่านเด็ดขาดอย่าได้ขัดไม่งั้นพินาศทั้งโรงพยาบาล') ดาราชายกระซิบบอก ฉันจึงยิ้มรับเพราะไม่รู้จะพูดอะไร ส่วนคุณยายก็ยิ้มแย้มอย่างพอใจก่อนที่ท่านจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

"ถ้าหลานชายสุดที่รักของฉันยังไม่ฟื้นพินัยกรรมก็จะไม่มีทางได้เปิด เชิญพวกเธอ ๆ กลับกันไปได้แล้ว" ท่านว่าจบญาติทุกคนภายในห้องต่างมีสีหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักฟื้น

"สบายใจได้นะหนู ฉันเป็นคนใจดี" คุณยายยิ้มเบิกบานแตกต่างจากใบหน้าที่ส่งให้ญาติของดาราชายลิบลับ ฉันได้แต่ส่งรอยยิ้มอ่อนให้ท่าน

'นี่ขนาดบอกว่าใจดีนะ'

('นี่เธอแอบนินทายายฉันในใจเหรอ') ใบหน้าหล่อประชิดที่ข้างแก้มของฉัน สัมผัสร้อนผ่าวเกิดขึ้นที่ข้างแก้มแม้ว่าเราจะไม่สามารถแตะตัวตนกันได้ แต่ฉันมักจะมีอาการเช่นนี้ประจำเมื่อเขาแนบชิด

'เปล่านะ ฉันแค่คิดเท่านั้น' ฉันเถียงในใจ ดูท่าฉันคงจะบ้าขึ้นทุกวันตั้งแต่ที่ฉันสามารถสื่อสารกับเขาได้

('เหรอ นึกว่าแอบนินทา') เขาปั้นหน้าทะเล้นใส่ฉัน

"เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับผู้อำนวยการโรงพยาบาลเรื่องของหนูพยาบาลคนนี้ ส่วนหนูก็เตรียมตัวไว้นะ ฉันจะให้หนูไปพักอยู่ที่บ้านด้วยระหว่างที่หลานชายของฉันยังไม่ฟื้น หนูจะต้องอยู่ที่นั่น" ท่านจัดแจงโดยไม่ถามฉันสักคำ แต่ถึงถามมาฉันก็คงไม่กล้าที่จะขัดท่านอยู่แล้ว

"ค่ะคุณหญิง" เป็นคนที่รวยล้นฟ้าเป็นแบบนี้เองสินะ ทำอะไรก็ได้

"เรียกฉันว่าคุณยายแบบที่หลายชายของฉันเรียกก็ได้" ท่านยิ้มรับและเดินออกจากห้องไป

"พี่คงจะคิดถึงหนูดีมากแน่ ๆ เลย" พี่หมอกุ้งทำหน้าเศร้า ฉันก็พอจะเข้าใจว่าเขาคิดยังไงกับฉัน แต่ฉันไม่ได้รู้สึกกับเขาแบบนั้นและที่สำคัญเพื่อนรักของฉันหลงรักพี่หมอ ฉันจึงไม่มีทางที่จะคิดกับเขามากไปกว่าพี่น้องและเพื่อนร่วมงานเป็นแน่

"หนูดีก็คงจะคิดถึงทุกคนที่นี่ค่ะ แต่เดี๋ยวก็คงได้กลับมา" รวบรัดว่าคิดถึงทุกคนจะดีกว่า

('จะพลอดรักกันอีกนานไหมครับคุณพยาบาล') เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูของฉันอีกครั้ง

'พลอดรักอะไร นายอย่ามามั่ว'

('ก็เห็นอยู่ว่าหมอชอบเธอ เด็กอนุบาลยังดูออกเลย')

'แล้วนายดูออกไหมล่ะว่าฉันไม่ได้ชอบเขา'

('ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้สนใจเธอขนาดนั้น') เขาว่าจบก็เดินไปยืนมองร่างของตัวเอง

"งั้นหนูดีขอตัวไปทำงานต่อนะคะพี่หมอ ออกเวรจะได้เตรียมตัวเก็บของมาอยู่ดูแลคนป่วย" ฉันหันมาโฟกัสที่พี่หมอกุ้ง

"งั้นเราไปด้วยกันเลยปะ" พี่หมอกุ้งฉีกยิ้มหล่อเหลา

"ค่ะ"

ตกเย็น...

('เธอคิดว่าฉันจะเข้าร่างได้ไหม') เสียงทุ้มเอ่ยถามน้ำเสียงของเขาค่อนข้างแย่ เขาคงจะคิดมากกับเรื่องที่เจอสินะ

'คงจะเข้าได้แหละ ก็ร่างกายของนายยังหายใจนิ'

('แล้วถ้าฉันเข้าร่างไม่ได้ ฉันอยู่กับเธอตลอดไปได้ไหม') อยู่กับฉันตลอดไปงั้นเหรอ? ทำไมรู้สึกแปลก ๆ นะ หรือเพราะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉัน

แต่จะยังไงก็ช่าง ตอนนี้ฉันขอจัดการเรื่องนี้ก่อน!

"นายจะอยู่หรือไม่อยู่ตอนนี้ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น"

('ทำไมเธอใจร้ายจังวะ')

"ฉันจะใจร้ายกว่านี้! ถ้านายยังไม่ออกไปจากบริเวณห้องน้ำ ฉันจะอาบน้ำเข้าใจไหม!" ตะโกนออกไปอีกรอบ ก็คนจะอาบน้ำมาชวนคุย เกิดฉันพูดอะไรไม่ดีออกไปเขาจะไม่โผล่พรวดพราดเข้ามาหรือไง

('ก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าดูนะ จะหวงทำไม') เสียงทุ้มที่ฉันเริ่มคุ้นชินกระซิบที่ข้างหูของฉันพร้อมสัมผัสร้อนผ่าวที่ฉันรู้สึก แสดงว่าเขาเข้ามาในห้องน้ำแล้ว

"กรี๊ด ไอ้บ้า! นายออกไปเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันจะไม่สนใจนายอีก" ฉันรีบเอามือปิดสัดส่วนถึงแม้จะมีผ้าขนหนูก็เถอะ ก็ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีผู้ชายมาแนบชิด พอมีก็มาแบบวิญญาณหนำซ้ำยังเป็นวิญญาณที่กวนประสาท ขี้เก๊ก และชอบหลงตัวเองเป็นที่สุด

('จะปิดทำไม ฉันเห็นของเธอตั้งแต่วันแรกที่ฉันก้าวเข้ามาในบ้านเธอแล้ว อีกอย่างนะ...เธอควรภูมิใจที่ดาราดังแบบฉันเหลียวมองเธอ') เขาตีหน้านิ่งพูดประโยคที่ทำเอาอกฉันแทบระเบิด

"ออกไปเดี๋ยวนี้!" จ้องเขาเขม็งเป็นการสื่อสารที่เขาต้องเข้าใจว่าฉันกำลังไม่พอใจเป็นอย่างมาก

('ทำหน้าโหดเธอก็น่ารักดีนะ') เขายิ้มยียวน

"ออกไป!"

('โอเค โอเค เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณยายสักพักแล้วจะกลับมา') จากนั้นเขาก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาฉัน

"นี่ฉันต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีกนานแค่ไหน เทวดาเจ้าขาโปรดเห็นใจลูก ส่งผู้ชายคนนั้นกลับเข้าร่างทีเถอะ ลูกอยากได้ความสงบสุขของชีวิตคืนมา"