“อึก..”
อลิษายกถังขนาดเล็กที่พยาบาลเตรียมไว้ให้ขึ้นมา จากนั้นก็..
“อ้วก!”
ดูเหมือนว่าอาการแพ้ท้องของอลิษาจะไม่ดีขึ้นเลย อินทัชจ่ายยาที่พอจะช่วยให้ภรรยาดีขึ้น รวมถึงวิตามิน B6 ให้กิน แต่อาการคุณแม่ลูกสองกลับดีขึ้นเพียงนิดเดียว
แค่นิดเดียวเท่านั้น
อลิษาอาเจียนจนน้ำตาไหล หลังจากวางถังลงเธอก็ทิ้งตัวนอนอย่างหมดแรง อะไร ๆ ที่กินเข้าไปถูกพ่นออกมาจนหมด ในท้องเธอตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือเลย
“เด็ก ๆ”
คนเป็นแม่ลูบท้องที่ยังแบนราบเบา ๆ เอ่ยพูดกับลูกแม้จะรู้ว่าพวกเขายังไม่ได้ยิน
“ใจดีกับแม่หน่อยได้ไหมคะลูก อย่างน้อย ๆ ก็ให้แม่กินอะไรได้บ้าง หนูจะได้ไม่หิวไงคะเด็กดี”
อลิษาทนไหวกับอาการแพ้ท้อง จะอาเจียนหนักแค่ไหนเธอไม่เคยบ่น ขอเพียงอย่างเดียว ขอให้เธอกินอะไรได้บ้าง เพราะในร่างกายนี้มีอีกสองชีวิตที่กำลังเจริญเติบโต และทั้งสองชีวิตนี้ก็ต้องการสารอาหารที่มากกว่าน้ำเกลือ
จากหนึ่งวันเป็นสามวัน จากสามวันเ
