บทที่8
แข็งมาก
รณพีร์กลับมาถึงโรงแรมในช่วงบ่ายเขาก็รีบขึ้นลิฟต์มายังห้อง VIP ตอนนี้พิจิกาตื่นขึ้นมาทานข้าวเรียบร้อยแล้วเธอกำลังนั่งบนโซฟาสายตามองดูหน้าจอทีวีที่นำละครเรื่องเก่ามารีรันจนเสียงหัวเราะคิกคักดังไปถึงหน้าประตู รณพีร์รีบวางงานในมือแล้วตรงไปหาเธอพร้อมใช้ฝ่ามือจับหน้าผากเพื่อเช็กดูว่าเธอมีไข้หรือเปล่า
"เป็นยังไงบ้างคะเหนื่อยหรือเปล่า" แต่ถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับดวงตาสีนิลคู่นั้น
"สบายมากว่าแต่เธอเถอะเป็นยังไงบ้างปวดหัวไหมตัวร้อนหรือเปล่าแล้วตรงนั้นของเธอ.... เอ่อ.... ยังเจ็บอยู่ไหม" เป็นคำถามที่ทำให้คนฟังหน้าแดงจะว่าเจ็บก็เจ็บแต่เธอก็ทนไหว จะมีอาการเจ็บก็ต่อเมื่อเข้าห้องน้ำหรือเวลาเดินแต่ก็พอทนได้
"นิดหน่อยค่ะ หนูไม่มีไข้ไม่ได้ปวดหัวค่ะ"
"งั้นก็ดีแล้วไปเตรียมตัวเถอะฉันจะพาไปขึ้นเรือยอชต์เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะพาไปดูดาวกลางทะเล"
"จริงหรือคะหนูไม่เคยขึ้นเรือเลยค่ะ เคยขึ้น
