บทที่18
สำนึกผิดแล้ว
พิจิกาเดินทางกลับมายังบ้านเกิดของเธอมาถึงแม่กับยายก็รีบวางของในมือแล้วเดินออกมารับลูกสาวที่กำลังอุ้มท้องกลับบ้านเธอไม่พูดอะไรแต่สายตานั้นบ่งบอกว่าเธอกำลังมีปัญหา ก่อนหน้านี้รณพีร์โทรหาแม่ของเธอแล้วเขาออกมาจากห้องประชุมเพื่อหยิบงานเอกสารที่ลืมเอาไว้พอเห็นโทรศัพท์ชาร์จแบตอยู่พร้อมรอยโทรหาจากที่บ้านหลายสิบสายรีบโทรกลับไปพอรู้เรื่องราวก็รีบโทรหาแม่ยายให้คอยดูเธอไว้ส่วนเขาจะรีบขับรถตามมา
"เป็นอะไรหลานยาย มีปัญหาอะไรทำไมไม่ค่อยๆ คุยกัน ผัวเมียกันหนีกันแบบนี้มันไม่ดีนะลูก"
"หนูแค่เหนื่อยใจจ้ะยาย"
"เหนื่อยใจก็พักอยู่ที่บ้านนี่แหละยังไม่ต้องไปไหน ก่อนหน้าที่เอ็งจะมาพ่อพีร์เขาโทรมาหาแม่แล้วเขาขอโทษที่พูดจาไม่ดีแต่ที่เขาทำไปเพราะรักเพราะหวงไม่อยากให้เอ็งไปยุ่งวุ่นวายกับใคร แม่ก็เตือนนะว่าบางสิ่งบางอย่างก็ต้องใจเย็นเอ็งก็เป็นแม่ค้ามาตั้งแต่ตัวน้อยๆ พอเจอลูกค้าไม่เข้าใจสินค้า
