ทำไมคนอย่าง ‘ไรอัน โจนส์’ ต้องมาทำเรื่องงี่เง่าไร้สาระอย่างนี้ด้วยนะ!
1107 คำ
ชายหนุ่มเคาะปลายนิ้วกับโต๊ะทำงานด้วยท่าทีเคร่งเครียดขณะไล่สายตาอ่านประวัติของพนักงานแต่ละคนจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
ให้ตายสิ! ทำไมคนอย่าง ‘ไรอัน โจนส์’ ต้องมาทำเรื่องงี่เง่าไร้สาระอย่างนี้ด้วยนะ!
ไรอันไม่รู้ว่าตัวเองหงุดหงิดโมโหเรื่องอะไรกันแน่ เขาถูกผู้หญิงทิ้งในห้องชุดสุดหรูของโรงแรมห้าดาว หรือเพราะไม่รู้ว่าผู้คนนั้นเป็นใคร เขาเช็กประวัติพนักงานที่เกิดวันที่27กุมภาพันธ์ซึ่งไม่ตรงกับผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย นั้นเท่ากับว่าเขาถูกผู้หญิงคนนั้นหลอก แต่งานเลี้ยงคืนนั้นเป็นงานเลี้ยงสำหรับพนักงานในบริษัทเท่านั้น อย่างไรเสีย เธอต้องเป็นพนักงานในบริษัทของเขา แต่...ตอนนี้เขายังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมต้องโกหกว่าเป็นวันเกิดหรือเพราะแค่อยากใกล้ชิดเขา แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมเธอถึงหนีเขาไป ไม่ทิ้งชื่อหรือเบอร์ติดต่อกลับให้เขาเลย
ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่เขายังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีความสัมพันธ์คืนเดียวกับผู้หญิงคนอื่น หรือต้องยอมรับว่าเขากลัวว่าเธอจะเอาเรื่องคืนนั้นไปพูดกับคนอื่นว่าเขาเสร็จเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ! ให้ตายสิ! คาสิโนวาอย่างเขาจะให้ใครรู้เรื่องน่าอายอย่างนั้นได้อย่างไรกันเล่า
จะอธิบายยังไงดี ปกติเขาอึดจนอีกฝ่ายต้องร้องขอให้เขาปลดปล่อย แต่อาจเพราะผู้หญิงคนนั้นยังเวอร์จิ้นพลอยทำให้เขาตื่นเต้นไปด้วย จะเรียกว่าเสร็จเร็วก็ไม่เชิง เพราะผู้หญิงก็เสร็จไปสองรอบก่อนที่เขาจะน้ำแตกตามไปด้วย เขาเองไม่คิดว่ารอบนั้นจะแตกเร็วขนาดนี้ ทำให้เขารีบผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ ตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ตั้งใจว่าออกมาจะจัดการแม่สาวเวอร์จิ้นจอมยั่วแก้มือที่เมื่อครู่เขาเสร็จเร็วไปหน่อย แต่ออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเงาร่างของหญิงสาวคนนั้น นอกจากคราบเลือดจางๆ บนที่นอนแล้ว เธอก็ไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เขาดูต่างหน้าเลยสักนิด
จะบ้าตาย! ตอนแรกเขานึกว่าเจอมิจฉาชีพเข้าให้แล้ว แต่กระเป๋าสตางค์รวมทั้งโทรศัพท์มือถือและข้าวของอื่นๆ ของเขายังอยู่ดี เหมือนว่าเธอไม่ได้แตะต้องสิ่งของของเขาสักชิ้น
แรกทีเดียวคิดจะขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม แต่คิดไปคิดมาก็เกรงว่าคนอื่นจะคิดว่าเขาเสียท่าผู้หญิงเข้าให้แล้ว คิดได้ว่าเธอบอกเขาว่าวันนั้นเป็นวันเกิดและเป็นพนักงานในบริษัท เมื่อถึงวันทำงาน เขาจึงดูข้อมูลของพนักงานในบริษัทโดยเน้นคนที่เกิดในวันนั้น ทว่าเขามั่นใจว่าภาพของพนักงานที่เห็นในจอคอมพิวเตอร์ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขามีอะไรด้วย
“คุณไรอัน ได้เวลาประชุมแล้วค่ะ”
คุณวิไล-เลขาสาวหน้าห้องเข้ามาเรียกอย่างรู้หน้าที่ ชายหนุ่มพยักหน้ารับปิดโปรแกรมคอมพิวเตอร์แล้วลุกขึ้นยืน จะว่าไปเลขาหน้าห้องยังสวยกว่าผู้หญิงคนนั้น แต่เขาตั้งปณิธานเอาไว้แล้วว่าจะไม่กินพนักงานในบริษัทของตัวเอง เขาไม่อยากมีปัญหาชู้สาวในที่ทำงานและกลายเป็นตัวอย่างไม่ดีให้พนักงานในบริษัทที่พ่อสร้างขึ้นกับมือ คืนนั้นเพราะความสงสาร อืม...เรียกว่าสงสารก็คงได้ เพราะแววตาเธอเศร้า ผู้หญิงตาสวยๆ ไม่ควรมีแววตาเศร้าหมองขนาดนี้ เขาจึงยอมเป็นของขวัญให้เธอ เผื่อเธอจะดีขึ้นแต่เธอกลับหนีไปเสียอย่างนั้น ทำให้เขาหงุดหงิดใจอยู่อย่างนี้
หลบได้หลบไป ถ้าหาตัวเจอเมื่อไหร่ จะเป็นคนเลวให้ร้องขอชีวิตเลยทีเดียว
สีหน้าเคร่งเครียดของประธานบริษัททำเอาพนักงานต่างร้อนๆ หนาวๆ ไปตามๆกัน แม้จะเป็นประธานบริษัทอายุน้อย รับช่วงต่อจากบิดา แต่เรื่องการทำงานตัดสินใจเด็ดขาด บริหารจัดการงานได้อย่างน่าชื่นชม พาบริษัทฟันกำไรนับร้อยล้านในเวลาอันสั้น แม้จะสีหน้าเย็นชาและภาพลักษณ์เย่อหยิ่งแต่ทุกคนก็ยอมรับได้
ไรอันนั่งที่ตำแหน่งประธานแล้วฟังการบรรยายสรุปยอดขายรวมทั้งแผนงานที่ดำเนินการในไตรมาสหน้า ระหว่างการประชุมที่เคร่งเครียด พนักงานของบริษัทเข้ามาเสิร์ฟอาหารว่างและกาแฟ กฤติกาถูกเรียกตัวมาช่วยงานเล็กๆน้อยๆ เป็นประจำจนเคยชิน เวลาอย่างนี้ทำให้เธอได้มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาของบอสได้ถนัดเต็มสองตา ทว่าครั้งนี้เหมือนเขาจ้องเขม็งมาทางเธอ ทำเอามือไม้สั่นเกือบทำแก้วกาแฟหลุดมือ
“ยัยดาว ระวังหน่อยสิ”
“ขอโทษค่ะพี่ศศิ” กฤติการีบพูดขึ้นแล้วก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตัวเอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกมาด้านนอกอย่างรวดเร็วด้วยหัวใจเต้นรัว
‘เขา’ คงจำเธอไม่ได้สินะ
กฤติกาไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกอย่างไรดี ดีใจหรือเสียใจที่เขามีท่าทีเย็นชา แต่มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดสามปีที่เธอทำงานที่นี่ แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เธออาจเป็นฝันร้ายของเขาก็ได้ ผู้หญิงที่ไม่เชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงทำให้ผู้ชายไม่มีความสุขขนาดต้องหนีเข้าห้องน้ำ เธอเองก็อับอายอยู่ไม่น้อยเลยรีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมทั้งที่ยังเจ็บหน่วงท้องน้อยแล้วเผ่นหนีออกมาทันที
“เป็นอะไรไปวันนี้ใจลอยจัง” ศศิเป็นรุ่นพี่ในที่ทำงานอดดุกฤติกาไม่ได้ แต่อีกฝ่ายก็ได้แต่ยิ้มแหยทำให้เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมา “ถึงจะทำเรื่องลาออกไว้แล้ว แต่ยังไงก็ช่วยตั้งใจทำงานหน่อยสิ”
“ค่ะ ...ขอโทษค่ะ”
ศศิถอนหายใจ ปกติกฤติกาเป็นคนทำงานดี หัวไว แต่บางครั้งก็ดูเหมือนจะเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ไม่ดีนัก แต่ไม่เคยสร้างปัญหาในที่ทำงาน ตอนที่รู้ข่าวว่าจะลาออกก็ตกใจถึงขั้นเรียกมาคุยเป็นการส่วนตัว แต่เห็นว่าอีกฝ่ายลาออกเพื่อกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิด ไม่ได้มีปัญหาในที่ทำงานก็โล่งใจ คนเราอยู่ตรงไหนสบายใจก็ควรเลือกอยู่ตรงนั้น เธอจึงไม่คิดห้ามปราม รุ่นพี่ถอนหายใจอีกรอบแล้วก็โบกมือไล่
- ผู้เขียน
