บทที่ 4 : จับทำเมียแล้ว [NC]
1669 คำ
"อืม อ๊าห์ ซึบ~"
เสียงรูดซิปดังขึ้น ก่อนที่คนตรงหน้าควักท่อนเอ็นขนาดใหญ่ยาวเก้านิ้วออกมาประจันหน้าหญิงสาว ทำเอาดวงตากลมโตเบิกดว้างด้วยความตกใจ เพราะขนาดความเป็นชายของเขาใหญ่กว่าหน้าใบของเธอเสียอีก ถึงสีเนื้อส่วนนั้นจะอมชมพูไร้ขนรกรุงรัง ดูสะอาดสะอ้าน แต่ก็ใช่ว่าจะดีเสมอไป เห็นแค่นี้ก็เล่นเอาเธอก็เสียววูบวาบไปถึงท้องน้อยแล้ว
"โม๊ค" เขาพูดสั้น ๆ เชิงออกคำสั่ง
"มะ ไม่"
เธอรีบปฏิเสธเสียงสั่น ไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการ เลยถูกคนด้านหลังกระตุ้นโดยการสอดนิ้วใส่เข้าไปในกลีบดอกไม้ ที่เริ่มมีน้ำเมือกสีใสไหลเยื้มออกมา
"อื๊อ ยะ อย่า อ๊วบ!"
พอริมฝีปากอวบอิ่มเผยอกว้าง ก็ถูกยัดท่อนเอ็นแข็งปั๊กกระทุ้งเข้ามาข้างในส่วนลึก ซึ่งมันใหญ่มากจนปากแทบฉีก
บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ!
เอวสอบยกขึ้นสวนเอ็นใหญ่เข้าออกอย่างเร่งรีบ ทำให้หญิงสาวผ่อนลมหายใจแทบไม่ทัน เส้นเลือดปูดรอบนอกมันรู้สึกจั๊กจี้อยู่ในโพรงปากอุ่น เมื่อสัมผัสเนื้อร้อนสักระยะ ก็เริ่มมีน้ำเมือกสีใสหลั่งออกมาจากปลายหัวเห็ดที่ถูกกดลึกเข้าไปในคอหอย ทำเอาร่างเล็กถึงกับตาเหลือกเลยทีเดียว
อ๊อกก!
น้ำกามจำนวนมากอัดฉีดเข้ามาในลำคอของคนตัวเล็ก ก่อนที่น้ำสีใสจากกลีบดอกจะพุ่งเหมือนก๊อกแตก เพราะถูกฝาแฝดอีกคนเกี่ยวเบ็ดให้จนถึงจุดสุดยอด
"อึ๊บ!"
เอ็นใหญ่ยาวดึงออกไปจากโพรงปากอุ่นให้ติดน้ำลายเหนียวหนืด มือเล็กก็รีบยกขึ้นปิดกลั้นเสียงครางเสียว เพราะเธอกำลังจะเสร็จเป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้น้ำแตกออกมาเยอะ
กว่าเดิม จนพวกเขาตาเป็นประกายในความเซ็กซ์จัดของเธอ
แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ฉี่!
เอวบางกระตุกถี่ยิบ ก่อนที่น้ำสีใสจะสาดกระเซ็นอย่างต่อเนื่อง พวกเขารีบพลิกตัวเธอนอนหงาย เพื่อที่จะได้ชิมรสชาติความหวานที่กำลังล้นทะลักออกมา
"อึก!"
มือเล็กขึงเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของสองหนุ่มอย่างถือวิสาสะ ทั้งที่ข้อมือเธอยังมีสายเข็มขัดหนังรัดอยู่ พวกเขาสลับกันดูดเลียเม็ดเสียวอย่างเมามันส์ พร้อมเกี่ยวเบ็ดต่อ ให้เธอเสร็จสมอีกครั้ง
"อึก จะแตกแล้ว กรึ๊ด!" เสียงหวานบอกเป็นสัญญาณ ไม่นานน้ำสีใสก็พุ่งใส่ปากพวกเขาทั้งสองที่กำลังรอรับมัน
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!
ร่างเล็กอ่อนระทวย ในสมองมันโล่งไปหมด ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยรู้สึกเสียวซ่านขนาดนี้มาก่อน แค่นิ้วกับลิ้นของสองหนุ่ม ก็สามารถทำให้เสร็จได้นับครั้งไม่ถ้วน
พรึบ~
สองแฝดรีบรูดกางเกงซับในออกจากเรียวขา จากนั้นก็ใช้นิ้วเขี่ยติ่งสีแดงระรืนไปมาเสมือนว่าเป็นของเล่นของพวกเขา จะดูดหรือจะเลีย ก็ได้ตามที่ต้องการ
"ตัดสินใจได้หรือยัง?"
คำถามนั้นมาจากคนเจ้าเล่ห์ตรงกลางหว่างขา พวกเขาเงยใบหน้าหล่อเหลา มองขึ้นมาที่เจ้าของกลีบสวย
"ตะ ตัดสินใจอะไร" พอเริ่มรู้สึกตัวก็รีบใช้มือปิดบังของสงวนให้พ้นจากสายตาคู่คมของชายหนุ่มทั้งสอง
"ถ้าไม่ยอมแต่ง จะจับทำเมียแล้วนะ"
ดวงหน้าหวานแดงซ่านไปจนถึงกกหู เธอจะต้องรับมือยังไงกับสองคนนี้ดี ตอนแรกเป็นแค่เพียงการสมัครเป็นเมียไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ต้องมาบังคับกันด้วย
"เอาข้อเสนอนี้ไปยื้นกับผู้หญิงคนอื่นเถอะ ฉันยังไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งนั้น โดยเฉพาะกับพวกคุณสองคน" ถึงจะเพิ่งสำเร็จความใคร่ แต่เรื่องอย่างนี้มันบังคับจิตใจกันไม่ได้จริง ๆ ไม่อยากก็คือไม่อยาก
"เพิ่มเงินเดือนให้เดือนละห้าแสน ตกลงไหม?"
"โธ่คุณ ฉันแบบ..."
"เดือนละหนึ่งล้าน จะเอาหรือไม่เอา?"
"รอบแรกฉันได้ตั้งสองล้าน"
"ก็นั่นมันรอบเช็กของ"
"แต่นี่ฉันต้องแต่งงานกับพวกคุณทั้งสองคนเลยนะ"
"สองล้านห้าแสน คือเยอะแล้ว"
"สอง คน เลย นะ"
เธอย้ำจำนวนคนอีกครั้ง
"สุดท้ายสามล้าน จะดีลหรือไม่ดีล?"
"ดีล!"
[เงินซื้ออีใบพายไม่ได้ ถ้าไม่มากพอ!]
"อย่าเพิ่งยิ้ม"
เธอขัดรอยยิ้มของแฝด ซึ่งอีกคนไม่ได้แสดงสีหน้าดีใจแต่อย่างใด เขาเพียงใช้สายตาคู่คมจ้องมองมาเธอตลอดเวลา
"ฟังข้อตกลงของฉันให้จบก่อน"
"เธอเรียกร้องเงินค่าตัวถึงสามล้าน แล้วยังจะมาตั้งข้อตกลงอะไรอีก" ชายหนุ่มหน้าตาลูกครึ่งทวงเสียงเข้มขรึม
"นี่คุณ เงินสามล้านสำหรับการซื้อชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งมันถือว่าน้อยมากเลยนะ ถ้าคุณอยากจะได้เมียที่ยอมตกลงกันง่าย ๆ ราคาสบายกระเป๋า แบบไม่มีข้อโต้แย้ง ทำไมพวกคุณไม่ไปเอาของดีจากสระบุรีมาทำเมียล่ะ มาเอาผู้หญิงอย่างฉันทำไม?" พอถูกตอกกลับ สองหนุ่มฝาแฝดก็หันไปมองหน้ากัน เหมือนกำลังโทรจิตทางสายตา เพราะไม่มีคำพูดใด ๆ ต่อจากนั้น แต่คาดว่ากำลังด่าในใจแน่นอน พวกเขาไม่ชอบ
ผู้หญิงพูดมากนิ เธอจำได้
"เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ"
เธอพูดต่อ พลางเอื้อมมือที่ถูกรัดข้อแขนด้วยสายเข็มขัดไปดึงผ้าห่มมาปิดเรือนร่างของตัวเองแบบเนียน ๆ แต่ก็ต้องถูกฝ่ามือหนาตวัดผ้าออก ก่อนที่แฝดหน้านิ่งจะคลานขึ้นมาคร่อม
"ดะ เดี๋ยว คุณจะทำอะไรอีก"
เขาใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น แต่ตรงเป้ากลับมีท่อนเอ็นใหญ่ยาวห้อยโตงเตงไปมา พอเคลื่อนตัวขึ้นมาคร่อม สิ่งนั้นก็นาบลงที่หน้าท้องแบนราบอย่างพอดิบพอดี
"บอกข้อตกลงมา"
ไม่ใช่คนหน้านิ่งที่พูดต่อ เขาเพียงอยากจ้องหน้าหวานในระยะประชิดเท่านั้น แต่บอกเลยว่าเธอเกร็งมาก ยิ่งตรงนั้นเริ่มกลับมาผงาด ร่างเล็กยิ่งรู้สึกวูบวาบไปหมด
"ฉะ ฉันขอเวลาสามเดือน"
"ทำไมต้องขอเวลาอีก"
"ก็ฉันยังไม่รู้จักนิสัยใจคอของพวกคุณ อย่าว่าแต่นิสัย ขนาดชื่อของพวกคุณทั้งสองคน ฉันก็ยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้จะให้แต่งงานได้ยังไงล่ะ"
ใบพายพยายามใช้เหตุผลในการปรับตัวเข้าหา จริงอยู่ที่เธอเห็นแก่เงินจำนวนมาก แต่จะให้ตกลงแต่งงานสุ่มสี่สุ่มห้าก็ไม่ได้ ถ้าเกิดพวกเขามีนิสัยที่เธอไม่ชอบล่ะ แล้วถ้าเกิดเราเข้ากันไม่ได้ จะไม่ตีกันตายเหรอ?
"ชื่อพระราม ส่วนพี่ชายฉันชื่อพระเพลิง"
เขาเริ่มแนะนำตัวเองเมื่อเห็นว่าเธอยังไม่ไว้วางใจ
"คุณเป็นน้องเหรอ?"
ใบหน้าสวยหันไปถามแฝดจอมเจ้าเล่ห์
"เกิดหลังหนึ่งนาที"
"โอ๊ะ เหมือนฉันเลย จับมือ~" มือเล็กเอื้อมมือไปเตรียมเช็คแฮนด์ แต่ดันลืมไปว่าเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
"เหมือนฉัน หมายความว่ายังไง?" เขาถามต่อ ในขณะที่ฝาแฝดของตัวเองเริ่มโน้มใบหน้าหล่อคมมาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างหื่นกระหาย ฝ่ามือหนาบีบเค้นเต้าใหญ่นอกเสื้อกล้ามตัวบาง พลางใช้ปลายนิ้วเขี่ย'ยอดปทุมถันให้แข็งเป็นไต
"ฉะ ฉันมีพี่สาวฝาแฝดเหมือนกัน"
ร่างเล็กตอบกลับเสียงกระเส่า เพราะเริ่มรู้สึกเสียวซ่านอีกแล้ว เธอไม่สามารถห้ามอารมณ์ตัวเองได้เลย
"แต่ฉันเดาว่าพี่สาวของเธอคงไม่เซ็กซ์จัดเท่าเธอหรอก”
พระรามกระตุกยิ้ม ก่อนจะถอดกางเกงออกเพื่อโชว์ท่อนเอ็นใหญ่ยาวที่มีขนาดไม่ต่างจากพี่ชาย แล้วขึ้นมานั่งแนบข้างให้ปลายหัวเห็ดถูไถเรียวแขน
"ระยะเวลาสามเดือนที่เธอขอ พวกฉันให้เธอได้ แต่เธอก็ต้องยอมให้พวกฉันเปิดซิงก่อนแต่งงาน"
ดวงตากลมโตเบิกกว้างอีกครั้ง ทำไมรู้สึกว่าตัวเองมีแต่เสียกับเสีย นี่เธอคิดถูกหรือคิดผิดที่เห็นแก่เงินสามล้าน
"ไม่ต้องมาทำหน้าตาตกใจ เงินสามล้านที่ขอ เธอได้แน่นอน แต่ต้องได้หลังจากที่เธอเสียเลือดให้พวกฉัน"
เป็นประโยคที่สะเทือนอารมณ์มาก ต้องยอมเสียเลือดพรหมจรรย์ให้พวกเขาทั้งสองคน เธอถึงจะได้เงินสามล้านมาครอบครอง มันจะคุ้มค่าใช่ไหมบอกที
"ฉะ ฉันขอทำใจก่อนได้ไหม" มือเล็กดันแผงอกแกร่งของพระเพลิงให้หยุด ในขณะที่เขากำลังปลุกเร้าอารมณ์สวาทให้เธออย่างหนักหน่วง คนนี้ไม่พูดเยอะ เน้นทำอย่างเดียว
"ทำใจอะไรของเธออีก?" พระรามเริ่มชักสีหน้าหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าใบพายมีข้อแม้เยอะเกินไป
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันยังซิง ถ้าพวกคุณพรวดพราดมาแบบนี้ ใครมันจะไปตั้งรับไหว อีกอย่าง ของพวกคุณ (ตามองลงไปที่ความเป็นชายแล้วกลืนน้ำลายดังเอือก) มันเกิน
มาตรฐานจนฉันกลัว"
"มันเจ็บแค่ครั้งแรกเท่านั้นแหละ"
"แต่มันก็เจ็บใช่ไหมล่ะ?"
พวกเขาไม่ตอบ แต่น่าจะรู้ดีว่ามันต้องเจ็บแน่นอน ไหนจะต้องรับมือกับผู้ชายทั้งสองคน เธอว่าวันนี้เธอยังไม่ไหว มันกระชั้นชิดเกินไป ต้องให้เวลาทำใจก่อน
"นังพาย ฝนจะตกแล้ว ออกมาเก็บผ้า!"
เสียงแม่ตะโกนเรียก ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ คาดว่าแม่น่าจะออกไปตามหาพวกเขา ถึงไม่ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นภายในห้องนอนของลูกสาว
- ผู้เขียน
