บทที่ 7 : ฉันส่งงานแล้ว

1789 คำ

"อื้อ อย่อยยากเยย~" [อื้ม อร่อยมากเลย~] เธอพูดในขณะที่เคี้ยวเนื้ออยู่เต็มปาก "ดี ฝึกกินคำใหญ่ ๆ เข้าไว้ เวลาที่ต้องอมอะไรที่มันใหญ่กว่าเนื้อชิ้นนั้น เธอจะได้ไม่เมื่อยปากไปเสียก่อน" ”อุ๊ก!” คำพูดของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวถึงกับเบิกตาโตอย่างรู้ทัน เนื้อที่อยู่ในปากเกิดการหยุดชะงักอยู่ในลำคอ เพราะเธอดันไปนึกถึงตอนที่พระเพลิงเอาท่อนเอ็นใหญ่ยาวยัดเข้ามากระแทกในโพรงปาก ความรู้สึกตอนนั้นมันแน่นมาก เนื้อขอบปากแทบจะฉีกเพราะขนาดความเป็นชายของเขาช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน ปึก ปึก! มือเล็กทุบ'อกตัวเองเพื่อช่วยในการกลืนอาหารลงคอก่อนที่มันจะจุกอกตาย ฮึก เธอไม่น่าไปคิดถึงมันเลย ขณะที่หญิงสาวกำลังทำการกลืนเนื้อคำใหญ่ลงคออยู่นั้น ประตูห้องทำงานก็เปิดออก คร่าวนี้ไม่ใช่คุณเลขา แต่เป็นชายต่างชาติในชุดสูทสีดำทมิฬ มาพร้อมกับผู้ช่วยสามถึงสี่คน "หาได้แล้วสินะ" ภาษาไทยสำเนียงเยอรมันถูกพ่นพรายออกมาจากริมฝีปากของช

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม