วันต่อมา
ภูมิพาร่างที่ยังคงมีอาการมึนๆ ด้วยฤทธิ์ยาอยู่ ออกไปสูดอากาศข้างนอก ระหว่างที่ร่างหนากำลังนั่งชมวิวอยู่ตรงเก้าอี้ น้ำก็เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี เธอจึงหยุดเดินยืนมองแผ่นหลังกว้างจากทางด้านหลังอยู่อย่างนั้น สักพักชายหนุ่มก็หันมาสบตาเข้ากับดวงตากลมโตอย่างจัง น้ำตกใจรีบหันหลังให้ชายหนุ่มทันที
"น้ำเดี๋ยวก่อนคุยกับฉันหน่อยได้ไหม" ภูมิลุกเดินไปหยุดตรงด้านหลังร่างบาง
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ " ทำท่าจะเดินออกไป
"ฉันขอร้องล่ะ ฟังฉันหน่อยจะได้ไหม"
"คุณมีอะไรก็รีบๆ พูดมา" พูดพลางหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มตรงๆ เธอจึงได้เห็นใบหน้าสากซีดเซียวด้วยอาการป่วยและมีรอยฟกช้ำตรงริมฝีปากหนา ซึ่งมันต่างอะไรจากภพเลย
"เธอจะพักอยู่ที่นี่อีกวัน"
"มันไม่ใช่เรื่องของคุณ"
"เมื่อหลายวันก่อนเธอได้รับช่อดอกกุหลาบที่ฉันส่งให้แล้วใช่ไหม เป็นยังไงเธอชอบไหม"
"ฉันโยนมันทิ้งลงถังขยะไปแล้วล
